Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To nie jest książka do lubienia czy nawet do oceniania. To dziennik pisany z warszawskiego getta, na bieżąco. Straszne świadectwo tamtych dni, dokładnie opisane. Mamy tutaj obraz tego, jak wyglądało życie Żydów. Jak sobie radzili, jak ich traktowano, co było ich codziennością i jak bardzo chcieli wierzyć w to, że to się nie dzieje naprawdę i że wkrótce ktoś przyjdzie im z pomocą. Na kartach tego świadectwa znajdujemy też odpowiedź, dlaczego Żydzi nie przeciwstawili się swoim oprawcom. Straszna, wstrząsająca lektura, którą ciężko czytać "ciurkiem", nie tylko ze względu na jej "kaliber", ale też brak literackiej ogłady, którą znajdziemy na przykład w Dziennikach Dawida Sierkowiaka z łódzkiego getta. To po prostu dziennik, pisany pod koniec prawie każdego dnia, przez prawie rok, a autor zdawał sobie sprawę z jego dokumentalnej roli. Dla zainteresowanych tematem Holocaustu bardzo ważna pozycja.