Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nadal nie do końca jestem przekonany do komiksów, które prawie pozbawione są dialogów, a ciężar opowiadanej historii spoczywa na narratorze. Może to kwestia jakiś doświadczeń z dzieciństwa, gdy Koziołek Matołek wydawał się mniej atrakcyjny niż "opowieści z dymkiem", ale tak mi zostało. Trochę szkoda, bo "Tupeciary" to obiektywnie świetna rzecz. Historie kobiet, które przełamywały kolejne bariery w świecie, w którym traktowane były jak obywatele gorszej kategorii, są naprawdę pasjonujące. Opowiedziane lekko, z humorem i z bardzo przyjemną kreską, nadają się nie tylko dla dorosłych, ale także starszych dzieciaków, które mogą z nich sporo wyciągnąć na przyszłość. Czasem miałem wrażenie, że może zbyt infantylnie przedstawiono kwestie, które tak naprawdę bywały dramatyczne i traumatyczne, ale w sumie czemu nie? Trzeba jakoś te traumy oswajać, trzeba je jakoś przedstawić młodszym czytelnikom, a Penelope Bagieu robi to kapitalnie. Miałem trochę skojarzeń z "Crictorem i niesamowitymi stworami" Tomiego Ungerera, z tą różnicą, że "Tupeciary" istniały naprawdę.