Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka rozczarowała mnie ostatnim rozdziałem i epilogiem. No jak autorka mogła pójść na taką łatwiznę, no jak? Tak naprawdę nic nie wiemy co się działo z Blue przez 2 miesiące, nagle została znaleziona przez Tucka i rozpoznała go po czym przechodzimy kilka lat do przodu, kiedy mają syna, ale nie ma już ojca Blue…☹ brakowało mi również ich przyjaciół - w końcu przewijali się przez całą książkę to gdzie nagle zniknęli? Nie zostali chociaż wspomniani? Przemiana Blue z super-hiper-czirliderki w terapeutę też mnie nie przekonuje. Dałabym tej książce dobre 7 gdyby nie ten rozdział i epilog. Trochę m i zniszczyli tą książkę, bo naprawdę dobrze się ją czytało. I chociaż często Blue wydawała się impertynencka i zuchwała i bardzo pruderyjna (zwłaszcza jeśli chodzi o jej współlokatorkę) to miała przebłyski humoru, zadziorności i waleczności. Bo niestety Tuck to był taki ciapa, chociaż kochany 😊 ja bym go ciągle przytulała 😊 ale chyba był aż za mocno zakompleksiony z powodu blizn. Dobrze mu poradził ojciec Blue – nie wstydź się ich, noś je jak wojownik! Dokładnie o tym myślałam, kiedy ciągle powtarzał, że nie może być pomiędzy nim a Blue. Jego wyskok po zobaczeniu zdjęć trochę mnie zakończył jego agresją i brutalnością. Gdyby choć przez sekundę pomyślał to wiedziałby, że to nie ona. Ale oj jak to facet pojechał po bandzie. Do tego czasu cała akcja książki podobała mi się, chociaż zniknięcie Blue upozorowane przez „strażnika” akademika i jej konkurentkę w liderowaniu czirliderek wydaje się zbyt banalnym posunięciem. Po zaniknięciu Blue nikt nie zweryfikował z jej ojcem czy Steve naprawdę ją pilnuje za dopłatą – małe pytanie u taty i mieli być jakiś punkt zaczepienia :P no ale może za dużo wymagam. Naprawdę książka z potencjałem zniszczona przez końcówkę.