Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Charyzmatyczny papież reformator, ongiś w 2005 roku wymieniany jako faworyt nagle po abdykacji papieża Benedykta XVI zdobył uznanie wśód członków konklawe i zostawszy papieżem otworzył nowy rozdział w historii papiestwa. Po pierwsze, pochodzi z Ameryki Łacińskiej, choć ma włoskie korzenie. Po drugie zasłynął swoją „pracą u podstaw”, ewangelizacją, przedkładał prostotę życia jezuitów nad splendory watykańskie. To kolejny teolog, o dość ostwartym umyśle, już potrafiący porwać tłumy w momencie pierwszej odezwy. A zamiast błogosławieństwa urbi et orbi prosi wiernych, by się za niego modlili. Autorka ma to szczęście, że zna go od lat, że jest wzorem jana Pawłą II bardzo ludzkim i pokornym człowiekiem, że zamierza zreformować watykańskie obyczaje, że przedkłada prostotę nad ostentację, że stara się ograniczyć administrację, przeznacza większe fundusze na dobroczynność. Już w Argentynie za postępowe rozwiązania był karany, na co się odważy gdy dysponuje taką władzą? Na pewno rozumuje religię tak jak biedaczyna z Asyżu, chce mówić do młodych, dać lekcje pokory, ubóstwa, miłosierdzia. Nie odmawia sakramentu dzieciom z wolnych związków, powołuje komisję d.s. kapłaństwa kobiet, reformuje te najbardziej niewdzięczne i wstydliwe rejony kościoła. Czas oczywiście pokaże, ale świadectwo wielu bliskich mu osób, które przedstawia dziennikarka trafia do serc i umysłów, pokazuje że mamy godnego następcę na Tronie Piotrowym.