Nie czytam zbyt wiele biografii ponieważ nie są moim ulubionym gatunkiem literackim, ale zdecydowałam się po nią sięgnąć żeby móc wyrobić sobie indywidualną opinię na temat Franciszka. Książka wciągnęła mnie niesowicie. Nie mogłam się oderwać od czytania. Mimo, że zawiera wiele suchych faktów nie przeraziło mnie to i nie zniechęciło. Z pewnością będę powracać do fragmentów tej książki, aby na spokojnie przeanalizować te które mnie bardziej zaciekawiły. Wydaje mi się, że był to dla mnie mocny przystanek w podróży którą jest poznawanie postaci obecnego Papieża i z pewnością w tym miejscu jej nie zakończę. Polecam serdecznie także tym, którzy jak ja wchodząc do księgarni nie pędzą od razu na dział z biografiami! :)

Nie czytam zbyt wiele biografii ponieważ nie są moim ulubionym gatunkiem literackim, ale zdecydowałam się po nią sięgnąć żeby móc wyrobić sobie indywidualną opinię na temat Franciszka. Książka wciągnęła mnie niesowicie. Nie mogłam się oderwać od czytania. Mimo, że zawiera wiele suchych faktów nie przeraziło mnie to i nie zniechęciło. Z pewnością będę powracać do fragmentów...

Charyzmatyczny papież reformator, ongiś w 2005 roku wymieniany jako faworyt nagle po abdykacji papieża Benedykta XVI zdobył uznanie wśód członków konklawe i zostawszy papieżem otworzył nowy rozdział w historii papiestwa. Po pierwsze, pochodzi z Ameryki Łacińskiej, choć ma włoskie korzenie. Po drugie zasłynął swoją „pracą u podstaw”, ewangelizacją, przedkładał prostotę życia jezuitów nad splendory watykańskie. To kolejny teolog, o dość ostwartym umyśle, już potrafiący porwać tłumy w momencie pierwszej odezwy. A zamiast błogosławieństwa urbi et orbi prosi wiernych, by się za niego modlili.
Autorka ma to szczęście, że zna go od lat, że jest wzorem jana Pawłą II bardzo ludzkim i pokornym człowiekiem, że zamierza zreformować watykańskie obyczaje, że przedkłada prostotę nad ostentację, że stara się ograniczyć administrację, przeznacza większe fundusze na dobroczynność. Już w Argentynie za postępowe rozwiązania był karany, na co się odważy gdy dysponuje taką władzą? Na pewno rozumuje religię tak jak biedaczyna z Asyżu, chce mówić do młodych, dać lekcje pokory, ubóstwa, miłosierdzia. Nie odmawia sakramentu dzieciom z wolnych związków, powołuje komisję d.s. kapłaństwa kobiet, reformuje te najbardziej niewdzięczne i wstydliwe rejony kościoła. Czas oczywiście pokaże, ale świadectwo wielu bliskich mu osób, które przedstawia dziennikarka trafia do serc i umysłów, pokazuje że mamy godnego następcę na Tronie Piotrowym.

Charyzmatyczny papież reformator, ongiś w 2005 roku wymieniany jako faworyt nagle po abdykacji papieża Benedykta XVI zdobył uznanie wśód członków konklawe i zostawszy papieżem otworzył nowy rozdział w historii papiestwa. Po pierwsze, pochodzi z Ameryki Łacińskiej, choć ma włoskie korzenie. Po drugie zasłynął swoją „pracą u podstaw”, ewangelizacją, przedkładał prostotę...