Jesteśmy społecznością, która kocha książki

en moment kiedy sięgam po lekką historię, która nagle okazuje się wulkanem emocji. Przyjaźń chłopca ze starszą, nie zawsze miłą Panią, ogromne cierpienie matki po stracie dziecka. Nauka miłości i przyjaźni wiecznie nieobecnego ojca. Wiele trudnych chwil, nauka wybaczania, przyjaźni i miłości. Książka jest pełna wielu uczuć, niestety przepełniona jest więcej żalem i trudnymi wspomnieniami niż nadzieją, która jednak przez strony prześwituje dając szansę na podniesienie się nawet z najgorszej sytuacji. Strata dziecka, przyjaciela, śmierć w wieku, w którym każdy powinien być nieśmiertelny. Historia wyryła się w moim sercu, będąc mamą dwójki małych ludzi nie wyobrażam sobie nawet jak można przeżyć śmierć dziecka jak można dalej funkcjonować bez nienawiści a zarazem bezsilności w sercu. Jednak chłopiec pozostawił po sobie ślad, pozostawił cel dla którego każdy z bohaterów miał siłę podnieść się z łóżka i żyć. Cel, który połączył bohaterów w przyjaźni, który nauczył uczuć, których nie spodziewali się na nowo w sobie odkryć.