Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Początek 10/10, czuć, że autorka pisze szczerze, opisując w sposób ironiczny siebie, współpacjentów, lekarzy, po prostu realia tytułowego psychiatryka, jednocześnie nikogo tak naprawdę nie obrażając. Niestety, język i styl dość gwałtownie się zmienia, staje się chaotyczny, praktycznie pozbawiony logiki, zdania, watki, tematy absolutnie niezwiązane, całkowicie przypadkowo następują po sobie. w efekcie sprawia wrażenie... po prostu bredzenia szaleńca (no, dobrze, schizofrenika...).