Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Od dziecka uwielbiałam oglądać ten spektakularny sport. Od dziecka też miałam swojego ulubionego zawodnika. A że był z Austrii to sprawa drugorzędna 😅 Co prawda mój ulubieniec - Andreas Kofler - już nie skacze, ale miłość do skoków pozostała. Dzisiaj o innym Austriaku, Thomasie Morgensternie. Zawsze się śmiałam z jego czapki, wyglądała jak włosy 🤪 Nie to, że nie lubiłam tego zawodnika, był mi po prostu obojętny. Moja miłość była jedna i wierna przez wiele lat. Patrz wyżej 🙃 Über meinen Schatten: Eine Reise zur mir selbst. Moja walka o każdy metr... W grudniu 2013 roku upadł po raz pierwszy (jeśli chodzi o sezon.) Był nieprzytomny... Złamał palec, był bardzo potłuczony, ale szybko wrócił na skocznie. Po prostu inni pomagali mu np. nosić narty. W styczniu 2014 cały świat narciarski zamarł. Podczas treningu na dużej skoczni, mamucie w Kulm Thomas runął na zeskok. Pamiętam jak dziś ten dzień. Tata przeglądał internet i natrafił na nagłówek o poważnym wypadku na skoczni. Gdy zobaczyłam filmik z tego zdarzenia serce mi zamarło. Upadek wyglądał fatalnie! Modliłam się o powrót do zdrowia Thomasa, bo powrót na skocznie wydawał się niemożliwy. Morgenstern doznał urazu czaszki, miał zaniki pamięci, obtłuczone płuca... Żadnego złamania! Na całe szczęście szybko wyszedł ze szpitala. Rozpoczął rehabilitację i miesiąc później wywalczył razem z drużyną medal igrzysk olimpijskich. Pominął wszystkie inne konkursy, by zdążyć na te wymarzone. IO Thomas to mój wzór do naśladowania. Niezłomność, upór, dążenie do celu. To wszystkie słowa idealnie opisujące tego mężczyznę. On tak naprawdę bal się zasiadać na belce! To była jego walka! Walka że strachem. Walka o każdy metr. Co prawda w sezonie letnim 2014 powrócił jeszcze do treningów, lecz 26 września 2014 ogłosił zakończenie sportowej kariery. Ten strach jednak wygrał. Ale chyba każdy by zrezygnował po tylu upadkach (w sezonie 2013/14 dwa, w innych sezonach w sumie kilka) mając przeświadczenie, że już nigdy się nie zobaczy swoich bliskich. W przypadku Thomasa jedynej i ukochanej córeczki Lilly. Ten opis to nie spoiler książki. Większość z tych rzeczy znajdziecie na Wikipedii, filmiki z upadków na YouTube. Ale nie dowiecie się, jak to jest być skoczkiem, jak walczyć z presją, jakie to uczucie choć na chwilę poczuć się jak ptak, wzbić się w górę, by po chwili tak naprawdę runąć. Ta książka to wielki motywator. To pamiętnik Morgiego, wyjaśnienie kilku spraw i uzupełnienie jego kariery. Lubię autobiografie, a ta jest moja ulubioną. Polecam z czystym sumieniem!