Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Komiks „My Friend Dahmer”, stworzony przez Johna „Derfa” Backderfa (licealnego kolegę tytułowego bohatera),nie opisuje jednej konkretnej historii. Nie ma tu klasycznego wstępu, rozwinięcia i zakończenia. Zamiast tego jest zbiór wspomnień. Fabuła ogranicza się do krótkiego okresu w drugiej połowie lat 70., kiedy sprawca jednej z najgłośniejszych serii zbrodni w historii Stanów Zjednoczonych był jeszcze młody i niewinny (ale nie na długo). Dzieło Backderfa może czyta się szybko i łatwo, lecz na pewno nie przyjemnie. Co więcej, niemiłe odczucia pozostają z nami jeszcze na pewien czas po przerzuceniu ostatniej strony. I nie ma się czemu dziwić - temat wesoły nie jest. W „My Friend Dahmer” od faktów ważniejsze jest to, co można wyczytać między wierszami. W tle wydarzeń wyłania się bowiem obraz skrajnie nieczujnego społeczeństwa, w którym osoby dorosłe albo nie widziały, co się rozgrywa pod ich nosem, albo bardzo nie chciały zobaczyć. Celem tutaj nie jest jednak wywołanie współczucia względem Dahmera. Autor podkreśla, że sympatyzuje z nim tylko do momentu, kiedy ten podniósł rękę na swoją pierwszą ofiarę. Przez to, iż „My Friend Dahmer” składa się głównie z osobistych obserwacji, anegdot i refleksji, narracja jest fragmentaryczna, co przeszkadza w całkowitym zatopieniu się w lekturze. Z drugiej strony urywkowość opowieści świadczy o niechęci Backderfa do wymyślania tego, czego sam nie może wiedzieć/pamiętać. Więc jeśli po publikacje true crime z reguły sięgacie w celach edukacyjnych, a nie dla emocjonalnego napięcia typowego dla dobrego thrillera - jest to komiks dla Was.