Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ile czasu potrzeba, by odnaleźć swoje szczęście? Jedna z moich dawnych znajomych ze studiów twierdziła, że potrzeba jej kilku lat. Dała sobie czas na skończenie dwóch fakultetów, znalezienie pracy, zamążpójście i urodzenie dziecka. Nie mam pojęcia, czy jej plan się powiódł – mam nadzieję, że tak – ale do dziś pozostaję pod wrażeniem jej podejścia do życia. Tak, jakby cały scenariusz naszego życia można było sobie ustalić, a jego poszczególne elementy przesuwać i zmieniać wedle własnego uznania. Myślałam: przecież to niemożliwe, nierealne, przecież życie toczy się własnym torem, którego biegu przewidzieć nie można. I jest to prawda, ale zapomniałam przy tym o jednym, drobnym, ale bardzo istotnym szczególe – o sile naszej woli, jej mocy sprawczej. O tym, że jeśli bardzo się postaramy i bardzo będziemy czegoś pragnęli, to z powodzeniem możemy to osiągnąć, nawet jeśli los będzie rzucał nam kłody pod nogi. Zatem, powtórzę pytanie: ile czasu potrzeba do odnalezienia własnego szczęścia? W gruncie rzeczy zależy to od nas samych. Może to być wspomniane kilka lat, kilka miesięcy, a nawet kilka godzin, jeśli nie minut. Idealnym odzwierciedleniem tej teorii jest los bohaterów książki autorstwa Eweliny Jasik i Adama Jakubiaka pt. "3 godziny. Jak rozpoznać prawdziwą miłość". Laura jest młodą, ambitną, utalentowaną i piękną kobietą. Mamą, dla której całym światem jest jej synek. Kobietą po przejściach i z rozwodem na koncie. Mimo życiowego zakrętu Laura nie jest osobą, która poddała się. Nie pogrąża się w smutku wywołanym niepowodzeniem – żyje najlepiej, jak umie. Pewnego dnia zakłada sobie profil na portalu randkowym i zapomina o tym fakcie. Do czasu, aż dostaje od portalu informację, że może wypróbować jego pełną funkcjonalność w ciągu najbliższych trzech godzin. To niezbyt wiele czasu, prawda? Jednak Laura podejmuje wyzwanie – rozpoczyna swoiste tournée po proponowanych jej profilach. Jeden, drugi, następny… Aż w końcu trafia na Witka i własnym oczom nie wierzy. Jeśli dać wiarę opisowi, to jawi się przed nią ucieleśnienie jej marzeń i snów! Rzeczywistość potwierdza, że Witek jest jej drugą połówką (choć na pierwszym spotkaniu nie jest o tym przekonana). I co? Że niby od teraz żyli długo i szczęśliwie? Kupili piękny domek z białym płotkiem i wiedli długie życie usłane różami? Nic z tych rzeczy! Życie, a już na pewno codzienność tej pary – to nie bajka. Przychodzi im przekonać się o tym dość szybko i niestety boleśnie. Czy mimo problemów poddają się? Nie. Czy mimo odległości, która ich dzieli (Laura mieszka we Wrocławiu, Witek – w Warszawie) dali za wygraną? Absolutnie nie. I to w tej historii jest najpiękniejsze oraz najcenniejsze. Myślę, że każdy, kto zdecyduje się sięgnąć po "3 godziny. Jak rozpoznać prawdziwą miłość" przyzna mi rację, że książka ta napawa optymizmem, dodaje sił i wiary, że jeśli tylko czegoś mocno pragniemy, to najpewniej nie ma takiej siły, która sprawiłaby, że tego nie osiągniemy. Książka ta sprawia, że otwierają się szeroko oczy, przede wszystkich na nas samych i na nasze możliwości, które nagle stają się dużo większe niż to do tej pory zdawało się nam. W miejscu: „Nie mogę, nie uda mi się”, wyrasta w naszej świadomości stwierdzenie: „Jasne, że potrafię! Jasne, że mogę tego dokonać! W końcu to ja jestem kowalem własnego losu”. Sama historia pary – to niejedno, czego możecie spodziewać się po tej książce. Znajdziecie w niej także szereg porad dotyczących zakładania profilu na portalu randkowym (w tym: jak powinien wyglądać dobrze skrojony opis, jakie zdjęcie wybrać, czego się wystrzegać),jak efektywnie szukać naszego ideału (bo ideały w sensie ogólnym nie istnieją, ale te, o których marzymy sami – już tak). Jest też masa wskazówek dla osób, które są już w związkach, m.in. tych na odległość (jak radzić sobie z rozłąką, gdzie szukać plusów w dzielących nas z ukochanym kilometrach, co możemy zrobić, by taki związek miał większe szanse przetrwania itd.). Jest też kilka słów o sztuce porozumiewania się w związku, m.in. o tym… jak się kłócić (bo kłócić się, jak się okazuje, też trzeba umieć). Reasumując, "3 godziny. Jak rozpoznać prawdziwą miłość" – to nie sucha i ckliwa opowiastka o trudnej miłości. To zdecydowanie coś więcej. Pod względem technicznym książka jest poprawna, choć rzuca się w oczy fakt, że pisana jest przez dwóch autorów. Styl autora jest typowo męski, rzeczowy i nieskomplikowany. Autorka zaś wybija się nieco na prowadzenie w tym tandemie, widać u niej literackie zacięcie – ciekawe metafory, poetycki klimat w formułowanych zdaniach – jest to styl, który zapada w pamięć. Jako całokształt tytuł ten wypada całkiem dobrze i uważam, że warto po niego sięgnąć. Dlaczego? Po pierwsze, dlatego, że rzuca dużo pozytywnego światła na (jeszcze) kontrowersyjną w naszym kraju tematykę szukania miłości przez Internet (okazuje się, że diabeł wcale nie jest taki straszny, jak go malują). Po drugie, dlatego, że biją od niego ogromne pokłady pozytywnej energii – historia tej pary motywuje do walki o własne szczęście. Przypomina, że każdy z nas ma tylko jedno życie i każdy z nas ma prawo przeżyć je tak, jak chce i z kim chce, a nie tak, jak oczekują tego od nas najbliżsi. Autorzy mieli poczucie misji do spełnienia, wydając na świat swoje literackie dziecko i mogę śmiało powiedzieć, że misja ta zakończyła się sukcesem. Jako czytelniczka "3 godzin. Jak rozpoznać prawdziwą miłość" uwierzyłam we własne marzenia i od dziś wiem, że przy odrobinie wysiłku, dużej dozie chęci i samozaparcia mogę osiągnąć to, czego pragnę. Czy z Wami też tak będzie? Sprawdźcie sami. Na blogu: http://www.ksiazkowka.pl/2015/02/3-godziny-ewelina-jasik-adam-jakubiak.html