Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jestem całkowicie zauroczona! Przeczytałam te listy już kilka miesięcy temu, a wciąż wracam do nich myślami. Ile emocji można znaleźć w naprędce pisanych słowach nastolatki, ile mądrości w uważnie ułożonych zdaniach pisarki. I ta więź, która się między nimi rodzi, tak niespodziewanie. A my, dyskretnie pomiędzy kolejnymi stronami, możemy podglądać jej ewolucję. I jeszcze wszystko okraszone tak całkowitą szczerością obu stron, bo przecież nigdy się nie spotkają, mogą sobie napisać wszystko. Wraz z upływem czasu listy pojawiają się coraz rzadziej, bo każda oddaje się swojemu życiu. Ale więź, która wytworzyła się dawno temu, nadal tam jest, więc wracają do siebie co jakiś czas i jest to tym bardziej wzruszające. Dlatego też melancholia "Naprawdę ostatniego listu do Astrid" sprawia, że naprawdę szkoda odkładać książkę, chciałoby się żeby tych listów było jeszcze więcej. Polecam z całego serca.