Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Około 15-14 milionów lat temu afrykańska małpa z zamiłowaniem do samotności, spacerowała z dużą motywacją w kierunku wschodnim. Wędrówkę zakończył ocean, a jej potomkowie na stałe osiedlili się na Wielkich Wyspach Sundajskich, uzyskując przydomek czerwonych małp. Jego skryty, pełen strachu tryb życia dał podstawy do wysnucia wielu legend i mitów na jego temat, do chwili nastania wieku rozumu, gdzie medyk Nicolas Turp stworzył jego pierwszy naukowy opis. Orangutan stworzenie początkowo zwane Homo silvestris (nazwa łacińska odpowiada dosłownie malajskiemu imieniu tej małpy: Orang-Hutan oznaczającego człowiek leśny) w chwili odkrycia uznany został za stworzenie pośrednie pomiędzy człowiekiem i małpą, a właściwie Pigmejem różniącym się anatomicznie czterdziestoma ośmioma cechami od człowieka i trzydziestoma czterema od małpy. Ich inteligencja, zręczność, sposób bycia tak podobny do ludzkiego, nie pozostał nie zauważony. Jak głosi anegdota zaczerpnięta z pism Denisa Diderota, w chwili gdy pierwszy orangutan trafił przed ludzi, którzy po raz pierwszy zobaczyli małpę człekokształtną, między innymi przed oblicze kardynała Melchiora de Polignaca, ten zdumiony tym widokiem miał wykrzyknąć: „przemów, a cię ochrzczę!”. Od tamtych lat do dziś zdążyliśmy dobrze poznać orangutany (Pongo). Historię tego poznawania się, zarówno przez orangutany jak i ludzi, przedstawia ta właśnie książka. W niej to zawarte są rozdziały dotyczące ich obecności w literaturze poprzednich epok, anatomii, behawioru, demografii jak i również ich ochrony podjętej przez ludzi, którzy to, jako ich najbliżsi kuzyni najbardziej im zagrażają. Orangutany są zagrożone przez wylesianie, kłusownictwo, nielegalny handel żywymi osobnikami oraz izolowaniem i fragmentaryzacją ich kurczących się dzikich populacji. Ochrona orangutanów jest złożonym, wielowymiarowym problemem, dotykającym zagadnień takich jak ubóstwo, przeludnienie ludzi i rozwój gospodarczy południowo-wschodniej Azji. Badaczem szczególnie zasłużonym w ochronie gatunku jest autorka książki Birute Galdikas. Od momentu osiedlenia się na Borneo, zwraca uwagę, o konieczności ochrony gatunku, a zwłaszcza jego środowiska naturalnego. Sumując to wszystko i dodając do tego złożony, samotniczy tryb życia tych naczelnych, stwierdza się, iż pomału zbliżają się one ku przepaści. Tytuł „zaniedbana małpa” słusznie sugeruje, że w przeszłości nauka i uwaga publiczna koncentrowała się głownie (jeśli nie wyłącznie) na afrykańskich małpach. Z czasem w ramach nowej „medialnej epoki oświecenia” zainteresowanie problemem orangutanów wzrosło i aby rosło dalej.