Do tej pory nakładem Domu Wydawniczego Rebis ukazały się: Ofiara w środku zimy, Śmierć letnią porą, Jesienna sonata, Zło budzi się wiosną, Piąta pora roku, Wodne anioły i Duchy wiatru. 

W Pańskich książkach bardzo istotny jest wątek choroby alkoholowej. Skąd wzięło się u Pana zainteresowanie tematem alkoholizmu i jak według Pana kształtuje się podejście do niego w literaturze? Mateusz

Zależało mi na stworzeniu wiarygodnej bohaterki, która zmaga się w swoim życiu z wieloma przeciwnościami losu. Alkoholizm jest dość powszechnym zjawiskiem w Szwecji, więc wielu moich czytelników może się z tym utożsamić. W powieściach kryminalnych główny bohater bardzo często ma problem z alkoholem, chciałem, aby Marin Fors była żeńskim lustrzanym odbiciem tej klasycznej figury. Chciałem pokazać, jak destrukcyjny wpływ na życie ma alkohol i jak silne może być uzależnienie. Chciałem być wiarygodny.

Skandynawia zrodziła wielu znanych autorów powieści kryminalnych. Co jest powodem tak dużej popularności tego gatunku literackiego wśród skandynawskich pisarzy? Klaudia

Szwecja jest wspaniałą mieszanką egzotycznego, ale wiejskiego krajobrazu z nowoczesnym społeczeństwem, które pod wieloma względami stanowi model do naśladowania dla innych krajów. Wszyscy pisarze kryminałów pokazują mroczną stronę społeczeństwa i ten kontrast jest doskonałą pożywką zarówno dla mnie, jak i dla moich kolegów pisarzy. Innym ważnym czynnikiem jest to, że szwedzki system szkolnictwa zachęca do używania wyobraźni, zarówno w pisaniu, jak i w innych aktywnościach kulturalnych oraz w biznesie.

Kogo widziałby Pan jako odtwórcę roli Malin Fors w ekranizacjach Pana książek? Czy chciałby Pan, aby takie ekranizacje powstały? Klaudia

Tak, chciałbym, ale tylko gdybym miał pewność, że będzie to dobrze zrobiona adaptacja. Gdybym mógł wybrać gwiazdę międzynarodowego formatu do obsadzenia roli Malin Fors, to byłaby to Gwyneth Paltrow. Oczywiście mam też w głowie szwedzkie aktorki, które również by pasowały.

Czy korzysta Pan z pomocy policji lub psychologów przy pisaniu? Oczko

Nie, używam tylko moich pisarskich zdolności i intuicji – nazywam to „pisarską wolnością”. Moim głównym celem wszak nie jest opisanie rozwiązania sprawy w jak najbardziej profesjonalny sposób, to zadanie dla dziennikarzy specjalizujących się w zbrodniach.

Nie obawia się Pan, że w przyszłości jakiś złoczyńca zainspiruje się Pana książkami? I popełni krwawą zbrodnię? Oczko

Nie, jako twórca nie myślę w ten sposób. Tym bardziej, że świat każdego dnia produkuje więcej przerażających zbrodni niż jakikolwiek pisarz jest w stanie sobie wyobrazić.

#####

Podobno tworząc postać Malin Fors, korzystał Pan z pomocy uwag małżonki, która chętnie doradzała w sprawie kobiecej psychiki. Czy bez jej pomocy byłoby Panu trudniej stworzyć taki a nie inny obraz Malin Fors? Izabela81

Tak, to prawda – ściśle ze sobą współpracujemy. Zawsze daję jej do czytania moje notatki i moja żona jest moim największym krytykiem. W opinii mojej żony bez jej pomocy stworzyłbym dużo płytszą główną bohaterkę.

Co według Pana jest najtrudniejsze w pracy pisarza? Luna

Realistyczne przedstawienie scen seksu między bohaterami.

Czy w Pana książkach znajduje się sama fikcja literacka, czy jest choć ziarenko prawdy? Czy w Pana książkach można znaleźć historie, które naprawdę wydarzyły się w czyimś życiu? Sylwka

Część historii pochodzi ze szwedzkich lub zagranicznych gazet, część to historie zasłyszane od rodziny i znajomych, ale tak jak piszesz, to tylko ziarenko prawdy, które potem obrabiam w wyobraźni. Wszystkie moje historie i postaci są zmyślone.

Czy jest coś, czego by Pan nie napisał, nawet gdyby Pana o to gorąco proszono i oferowano podwójną stawkę? Pat

Nigdy nie potrafiłbym usprawiedliwić jakiejkolwiek zbrodni popełnionej na dziecku – ani w prawdziwym życiu, ani w moich książkach.

Jak w inny sposób lubi Pan spędzać wolny czas? Ma Pan może jakąś inną pasję? Pat

Uwielbiam podróżować do cieplejszych zakątków świata i jeść w dobrych restauracjach w otoczeniu przyjaciół i rodziny. Moją wielką pasją jest też kolekcjonowanie sztuki współczesnej.

Kim bardziej Pan się czuje - pisarzem czy dziennikarzem? Czy te zawody da się w życiu oddzielić, czy raczej łączą się ze sobą? Co sprawia Panu więcej satysfakcji - uprawianie pisarstwa czy dziennikarstwa? Jolanta

Jestem pisarzem i nie uprawiałem dziennikarstwa od dłuższego czasu. Ale nawet jako dziennikarz zawsze wyrażałem własną opinię. Moim zdaniem nie można przenieść języka, który posługują się dziennikarze do powieści, to byłoby pisanie książki, a nie tworzenie literatury.

Jak wygląda proces tworzenia historii kryminalnej? Czy od początku zakłada Pan, kto będzie mordercą, czy raczej stara się pan najpierw skupić na stworzeniu ciekawej fabuły, a tożsamość mordercy jest rzeczą drugorzędną? Maja

Kiedy zaczynam pisać szkic, mam już gotowy pomysł na główny wątek: kto, kogo, czym, gdzie i dlaczego. Ale powieść musi się rozwinąć na wielu płaszczyznach, musi urosnąć i na tym się skupiam zarówno podczas tworzenia szkicu, jak i samego pisania powieści. Prawdziwe oblicze zbrodni oraz to, co powoduje bohaterami, ewoluuje w trakcie pisania.

W jakich książkach Pan się zaczytuje, które Pana relaksują, a które powodują impuls do działania? Sylwka

Jak byłem młodszy to wielkie wrażenie zrobił na mnie „Wielki Gatsby” oraz powieści Hemingwaya na równi z kiepskimi kryminałami (już jako nastolatek myślałem o tym, że pewnego dnia będę sam pisał). Zdarza mi się też czytać poezję np. Thomasa Tranströmera i opowiadania np. Raymonda Carvera i Alice Munro. Najczęściej jednak czytam amerykańskie powieści kryminalne albo reportaże wojenne.

Co mnie relaksuje? Czytanie i oglądanie albumów ze sztuką współczesną.

Ma Pan wielu fanów, zarówno w całej Europie, jak i w samej Polsce. Ile oni dla Pana znaczą? Czy czasami sugeruje się Pan ich opiniami? Bub

Moi czytelnicy są dla mnie bardzo ważni. Na podstawie moich podróży do Polski oraz mojej strony na FB dochodzę do wniosku, że to polscy czytelnicy są najbardziej uzależnieni. Ze względu na to, że mam fanów na całym świecie, muszę się często zastanawiać, co może być interesującego w moich książkach zarówno dla moich lokalnych szwedzkich fanów, jak i dla pozostałych czytelników.

Często bywa tak, że pisarze najpierw wymyślają szczegółowo fabułę czy nawet piszą plan wydarzeń. Inni siadają z piórem i piszą. Jak to jest u Pana? Graczkaktóragra

Zdecydowanie zaliczam się do tych pierwszych. Kiedy siadam do pisania wiem dokładnie, w którym rozdziale co się wydarzy – a moje powieści w większości składają się z 60-70 rozdziałów.

Kto jest Pana autorytetem w dziedzinie powieści kryminalnych? Klaudia

Walter Mosley, Raymond Chandler i James Ellroy.

Zapewne przeczytał Pan w swoim życiu mnóstwo książek. Ale gdy miał Pan wskazać tę, której Pan najbardziej nie lubi? I dlaczego akurat ta? Oczko

Najgorsze historie tworzy prawdziwe życie. Najbardziej nie lubię tragicznych historii opartych na faktach – np. książka Adama Hochschilda „Duch króla Leopolda”. Opisuje XIX wiek i czasy panowania belgijskiego króla Leopolda II w Kongo. Czytanie o tym, co jedni ludzie są w stanie zrobić innym w imię chciwości i żądzy władzy, jest prawdziwym horrorem. Jeśli jednak pytasz mnie o książki, których nie lubię ze względu na słabą jakość, to wolałbym na to pytanie nie odpowiadać. Nie lubię krytykować innych pisarzy.

Nagrody książkowe otrzymują:

Sylwka
Maja
Klaudia