Ofiara w środku zimy

Początki serii kryminalnych zawsze charakteryzują się pewnymi niedociągnięciami. Jednak w przypadku "Ofiary w środku zimy" tych wad było całkiem sporo. Jako rasowa fanka kryminałów uwielbiam, gdy jest bardzo dużo akcji, nagle zwroty akcji i mocne poszukiwanie mordercy. Tutaj śledztwo drepcze w miejscu, duża ilość przesłuchać rozciąga zupełnie niepotrzebnie fabułę, a emocji w szukaniu zbrodniarza jest niewiele.

A szkoda, bo potencjał był wielki. Potwornie okaleczone ciało mężczyzny zostaje znalezione wiszące na drzewie. Komisarz Malin Fors ma za zadanie znaleźć zabójcę. Sama postać komisarz też nie do końca przypadła mi do gustu - to kobieta mało wyrazista, momentami irytująca i choć to doskonała śledcza, blado wypada w porównaniu do wielkich skandynawskich komisarzy (Harry Hole, Kurt Wallander itd.)

Nie była to jednak całkowicie taka zła książka. Podobała mi się opowieść samej ofiary, zaznaczona kursywą. Jej perspektywa to melancholijny obraz smutnego życia, które skończyło się bardzo brutalnie...

Seria kryminalna z Malin Fors to ponad tuzin powieści i jest szansa na to, że kiedyś sięgnę po inną część, żeby sprawdzić, czy moja opinia była słuszna.

Początki serii kryminalnych zawsze charakteryzują się pewnymi niedociągnięciami. Jednak w przypadku "Ofiary w środku zimy" tych wad było całkiem sporo. Jako rasowa fanka kryminałów uwielbiam, gdy jest bardzo dużo akcji, nagle zwroty akcji i mocne poszukiwanie mordercy. Tutaj śledztwo drepcze w miejscu, duża ilość przesłuchać rozciąga zupełnie niepotrzebnie fabułę, a emocji...

Wyzwanie LC 2024 na styczeń: Przeczytam książkę, której akcja dzieje się zimą.

Jak dla mnie za dużo postaci, często można się pogubić. Specyficzny styl autora. Ciężko się chwilami czytało, np. przez jedno słowo które miało być zdaniem.
Mało się w niej działo, nie było tego dreszczyku emocji. Dialogi i relacje między np. Malin a córką takie sobie.
Nieraz nie wiadomo czy był to dialog czy myśli bohatera.

Wyzwanie LC 2024 na styczeń: Przeczytam książkę, której akcja dzieje się zimą.

Jak dla mnie za dużo postaci, często można się pogubić. Specyficzny styl autora. Ciężko się chwilami czytało, np. przez jedno słowo które miało być zdaniem.
Mało się w niej działo, nie było tego dreszczyku emocji. Dialogi i relacje między np. Malin a córką takie sobie.
Nieraz nie wiadomo czy...

Intryga jest oryginalna, a akcja jest ciekawa, choć dość rozwlekła. Minusem są wtręty chaotycznych, nic niewnoszących, przydługich monologów "zza grobu".

Intryga jest oryginalna, a akcja jest ciekawa, choć dość rozwlekła. Minusem są wtręty chaotycznych, nic niewnoszących, przydługich monologów "zza grobu".

Narracja ze strony ofiary jest dziwna, wydaje się, że nie wnosi nic do prowadzonego śledztwa, jednak buduje atmosferę niespotykaną nawet jak na skandynawski kryminał.
Sama intryga kryminalna jest dobra, trochę przerysowana, jak to bywa w tym gatunku i można ocenić jako poprawną. Cała wartość tej książki to atmosfera, gęsta, ciemna, która wypływa z głębi ludzkich dusz.
Daję szansę następnemu tomowi. Ocenę trochę zawyżyłam w mojej osobistej punktacji, ale uznałam, że zasługuje.

Narracja ze strony ofiary jest dziwna, wydaje się, że nie wnosi nic do prowadzonego śledztwa, jednak buduje atmosferę niespotykaną nawet jak na skandynawski kryminał.
Sama intryga kryminalna jest dobra, trochę przerysowana, jak to bywa w tym gatunku i można ocenić jako poprawną. Cała wartość tej książki to atmosfera, gęsta, ciemna, która wypływa z głębi ludzkich dusz....

A właściwie porzucona po pięćdziesięciu stronach... Nie dla mnie ten styl opowieści, z każdą stroną męczyłam się coraz bardziej. Niby miało być chłodno i strasznie, a ja czułam tylko irytację i zmęczenie. Jeśli kogoś zachwyca taki styl narracji, to chylę czoła.

A właściwie porzucona po pięćdziesięciu stronach... Nie dla mnie ten styl opowieści, z każdą stroną męczyłam się coraz bardziej. Niby miało być chłodno i strasznie, a ja czułam tylko irytację i zmęczenie. Jeśli kogoś zachwyca taki styl narracji, to chylę czoła.

Nie podołałam, fabuła zapowiadała się ciekawie, ale ten styl narracji...

Nie podołałam, fabuła zapowiadała się ciekawie, ale ten styl narracji...

Pierwsze zetknięcie z tym autorem i tą serią, no i nie rozumiem, skąd tyle zachwytu nad tym stylem i serią? Wszystko jest w klimatach schematycznie zwanych skandynawskimi, dreszcze emocji krążyły wokół, ale o zmysł czytelniczy - mój - się nie otarły. Ot, takie sobie poprawnie sklecone czytadło.

Pierwsze zetknięcie z tym autorem i tą serią, no i nie rozumiem, skąd tyle zachwytu nad tym stylem i serią? Wszystko jest w klimatach schematycznie zwanych skandynawskimi, dreszcze emocji krążyły wokół, ale o zmysł czytelniczy - mój - się nie otarły. Ot, takie sobie poprawnie sklecone czytadło.

Podobno "nigdy nie mów nigdy", ale jakoś nie przypominam sobie książki, w której autor tak misternie zadbał o nastrój. Setki, tysiące słów pogrupowane gdzieś w treści, by stworzyć i podtrzymywać atmosferę. Właśnie jaką? Nawet nie potrafię sprecyzować - na pewno niejednoznaczna i zawiła. Gdybym sobie zapodała jeszcze jakiś dodatkowy impuls np "White Rabbit" Jefferson Airplane, to chyba mój umysł nie byłby w stanie przeżyć takiej psychodelii. Oczywiście tę sumienną pracę autora można docenić czytając "ciągiem", nie wolno rozdrabniać się na rozdziały. Gdyby autor skierował do mnie słowa "będzie pani zadowolona" uśmiechnęłabym się pod nosem. Ale jestem.

Podobno "nigdy nie mów nigdy", ale jakoś nie przypominam sobie książki, w której autor tak misternie zadbał o nastrój. Setki, tysiące słów pogrupowane gdzieś w treści, by stworzyć i podtrzymywać atmosferę. Właśnie jaką? Nawet nie potrafię sprecyzować - na pewno niejednoznaczna i zawiła. Gdybym sobie zapodała jeszcze jakiś dodatkowy impuls np "White Rabbit" Jefferson...

Interesująca fabuła - mógłby to być bardzo dobry kryminał. Ale nie jest ze względu na styl, jakim jest napisany. Nie cierpię takiej narracji: równoważniki zdań, brak spójności jeśli chodzi o zachowanie czasu, jeden wielki chaos! Sprawia to, że książkę czyta się ciężko i wolno. Pewnie sięgnę po kolejną książkę z tego cyklu, ale muszę najpierw odpocząć od tego galimatiasu.

Interesująca fabuła - mógłby to być bardzo dobry kryminał. Ale nie jest ze względu na styl, jakim jest napisany. Nie cierpię takiej narracji: równoważniki zdań, brak spójności jeśli chodzi o zachowanie czasu, jeden wielki chaos! Sprawia to, że książkę czyta się ciężko i wolno. Pewnie sięgnę po kolejną książkę z tego cyklu, ale muszę najpierw odpocząć od tego galimatiasu.

Czyta się strasznie ciężko choć sam pomysł na książkę dobry.
Nie mogłem przebrnąć przez niektóre rozdziały, ale dotarłem do końca książki.
Ze skandynawską literaturą nie do końca mi chyba po drodze.

Czyta się strasznie ciężko choć sam pomysł na książkę dobry.
Nie mogłem przebrnąć przez niektóre rozdziały, ale dotarłem do końca książki.
Ze skandynawską literaturą nie do końca mi chyba po drodze.