Intryga jest oryginalna, a akcja jest ciekawa, choć dość rozwlekła. Minusem są wtręty chaotycznych, nic niewnoszących, przydługich monologów "zza grobu".

Intryga jest oryginalna, a akcja jest ciekawa, choć dość rozwlekła. Minusem są wtręty chaotycznych, nic niewnoszących, przydługich monologów "zza grobu".

Narracja ze strony ofiary jest dziwna, wydaje się, że nie wnosi nic do prowadzonego śledztwa, jednak buduje atmosferę niespotykaną nawet jak na skandynawski kryminał.
Sama intryga kryminalna jest dobra, trochę przerysowana, jak to bywa w tym gatunku i można ocenić jako poprawną. Cała wartość tej książki to atmosfera, gęsta, ciemna, która wypływa z głębi ludzkich dusz.
Daję szansę następnemu tomowi. Ocenę trochę zawyżyłam w mojej osobistej punktacji, ale uznałam, że zasługuje.

Narracja ze strony ofiary jest dziwna, wydaje się, że nie wnosi nic do prowadzonego śledztwa, jednak buduje atmosferę niespotykaną nawet jak na skandynawski kryminał.
Sama intryga kryminalna jest dobra, trochę przerysowana, jak to bywa w tym gatunku i można ocenić jako poprawną. Cała wartość tej książki to atmosfera, gęsta, ciemna, która wypływa z głębi ludzkich dusz....

Interesująca fabuła - mógłby to być bardzo dobry kryminał. Ale nie jest ze względu na styl, jakim jest napisany. Nie cierpię takiej narracji: równoważniki zdań, brak spójności jeśli chodzi o zachowanie czasu, jeden wielki chaos! Sprawia to, że książkę czyta się ciężko i wolno. Pewnie sięgnę po kolejną książkę z tego cyklu, ale muszę najpierw odpocząć od tego galimatiasu.

Interesująca fabuła - mógłby to być bardzo dobry kryminał. Ale nie jest ze względu na styl, jakim jest napisany. Nie cierpię takiej narracji: równoważniki zdań, brak spójności jeśli chodzi o zachowanie czasu, jeden wielki chaos! Sprawia to, że książkę czyta się ciężko i wolno. Pewnie sięgnę po kolejną książkę z tego cyklu, ale muszę najpierw odpocząć od tego galimatiasu.

Podobno "nigdy nie mów nigdy", ale jakoś nie przypominam sobie książki, w której autor tak misternie zadbał o nastrój. Setki, tysiące słów pogrupowane gdzieś w treści, by stworzyć i podtrzymywać atmosferę. Właśnie jaką? Nawet nie potrafię sprecyzować - na pewno niejednoznaczna i zawiła. Gdybym sobie zapodała jeszcze jakiś dodatkowy impuls np "White Rabbit" Jefferson Airplane, to chyba mój umysł nie byłby w stanie przeżyć takiej psychodelii. Oczywiście tę sumienną pracę autora można docenić czytając "ciągiem", nie wolno rozdrabniać się na rozdziały. Gdyby autor skierował do mnie słowa "będzie pani zadowolona" uśmiechnęłabym się pod nosem. Ale jestem.

Podobno "nigdy nie mów nigdy", ale jakoś nie przypominam sobie książki, w której autor tak misternie zadbał o nastrój. Setki, tysiące słów pogrupowane gdzieś w treści, by stworzyć i podtrzymywać atmosferę. Właśnie jaką? Nawet nie potrafię sprecyzować - na pewno niejednoznaczna i zawiła. Gdybym sobie zapodała jeszcze jakiś dodatkowy impuls np "White Rabbit" Jefferson...

A właściwie porzucona po pięćdziesięciu stronach... Nie dla mnie ten styl opowieści, z każdą stroną męczyłam się coraz bardziej. Niby miało być chłodno i strasznie, a ja czułam tylko irytację i zmęczenie. Jeśli kogoś zachwyca taki styl narracji, to chylę czoła.

A właściwie porzucona po pięćdziesięciu stronach... Nie dla mnie ten styl opowieści, z każdą stroną męczyłam się coraz bardziej. Niby miało być chłodno i strasznie, a ja czułam tylko irytację i zmęczenie. Jeśli kogoś zachwyca taki styl narracji, to chylę czoła.

Pierwsze zetknięcie z tym autorem i tą serią, no i nie rozumiem, skąd tyle zachwytu nad tym stylem i serią? Wszystko jest w klimatach schematycznie zwanych skandynawskimi, dreszcze emocji krążyły wokół, ale o zmysł czytelniczy - mój - się nie otarły. Ot, takie sobie poprawnie sklecone czytadło.

Pierwsze zetknięcie z tym autorem i tą serią, no i nie rozumiem, skąd tyle zachwytu nad tym stylem i serią? Wszystko jest w klimatach schematycznie zwanych skandynawskimi, dreszcze emocji krążyły wokół, ale o zmysł czytelniczy - mój - się nie otarły. Ot, takie sobie poprawnie sklecone czytadło.

Nie podołałam, fabuła zapowiadała się ciekawie, ale ten styl narracji...

Nie podołałam, fabuła zapowiadała się ciekawie, ale ten styl narracji...

Podoba mi się język, jakim jest ta seria pisana, choć im więcej części, tym trochę już nuży.

Podoba mi się język, jakim jest ta seria pisana, choć im więcej części, tym trochę już nuży.

Książka rzucona w cholerę po 62 stronach.
Niestety im większe pochwały na okładce, tym (zazwyczaj) większy zawód. Porównanie tego "tworu" z książkami Larssona jest, delikatnie mówiąc, okropną pomyłką. Jeszcze większą zaś jest próba przeczytania tego czegoś.
Kilka pierwszych stron jeszcze przyciąga nietypowym sposobem narracji, jednak z upływem treści staje się on nie do zniesienia. Gdy dochodzą do tego komentarze trupa robi się żałośnie. Dużo zniosę, ale to już przesada.
Radzę omijać.

Książka rzucona w cholerę po 62 stronach.
Niestety im większe pochwały na okładce, tym (zazwyczaj) większy zawód. Porównanie tego "tworu" z książkami Larssona jest, delikatnie mówiąc, okropną pomyłką. Jeszcze większą zaś jest próba przeczytania tego czegoś.
Kilka pierwszych stron jeszcze przyciąga nietypowym sposobem narracji, jednak z upływem treści staje się on nie do...

Fajnie napisany kryminał, który dzięki zastosowaniu, a raczej dopowiedzeniom przez narrację ofiary, dodaje wiele książce.

Fajnie napisany kryminał, który dzięki zastosowaniu, a raczej dopowiedzeniom przez narrację ofiary, dodaje wiele książce.