Wstyd

Do trzech razy sztuka. Trzeci kryminał Małeckiego spoza jego kryminalnych serii, które lubię, i trzecie rozczarowanie. Więcej nie będę sprawdzać. Akcja ciągnie się jak flaki z olejem, a w pewnym momencie miałam wrażenie, że każda postać mówi głównej bohaterce "to nie tak, jak myślisz". I tylko tyle, przez 3/4 książki nikt tego nie rozwija. Bohaterowie są głównie irytujący, nikt mnie do siebie nie przekonał.

Do trzech razy sztuka. Trzeci kryminał Małeckiego spoza jego kryminalnych serii, które lubię, i trzecie rozczarowanie. Więcej nie będę sprawdzać. Akcja ciągnie się jak flaki z olejem, a w pewnym momencie miałam wrażenie, że każda postać mówi głównej bohaterce "to nie tak, jak myślisz". I tylko tyle, przez 3/4 książki nikt tego nie rozwija. Bohaterowie są głównie irytujący,...

Całkiem dobry kryminał dla czytelników, którzy nie lubią epatowania przemocą.

Całkiem dobry kryminał dla czytelników, którzy nie lubią epatowania przemocą.

48/2024 (audiobook 35/2024)
Chyba mi wstyd.
A dokładnie: nieco wstydzę się przyznać, że to najsłabsza książka Małeckiego z dotychczas przeze mnie przeczytanych.
Ale miejmy to już za sobą, zatem otwarcie przyznaję: najsłabsza.

Zacznę od tego, że “Wstyd” nie jest kryminałem, ani tym bardziej thrillerem, jak próbuje nas zwodzić wydawca.
Owszem, morderstwo, a nawet dwa, są ważną składową fabuły, ale powieść zdecydowanie lokuję w nurcie obyczajowym.
Jest też intryga, dwa śledztwa – oficjalne - policyjne i prywatne, prowadzone przez bohaterkę.
Wszystko co najważniejsze – skupia się jednak wokół relacji rodzinnych, sąsiedzkich, pracowniczych. A przede wszystkim – uczuciowych, zarówno w sensie erotycznych namiętności, jak i macierzyńskich wątpliwości.

“Wstyd” jest powieścią a nie reportażem, nie wymagam więc od fabuły stuprocentowej wiarygodności i prawdopodobieństwa.
Lubię jednak, kiedy fabuła i akcja noszą znamiona tychże.
Tymczasem Małecki kreuje tak absurdalną opowieść, że nawet całkiem ciekawa intryga nie jest w stanie jej uratować.
Nie chcę tu udowadniać stężenia owego absurdu, musiałbym bowiem solidnie spojlerować, a jestem wrogiem streszczania opiniowanych książek, co jest niestety plagą, istną zarazą, toczącą opinie na portalu “Lubimy czytać”.
Mrugnę tylko okiem, że Autor chyba podpisał jakiś kontrakt reklamowy z… producentem martensów (kto przeczyta/ł – ten zrozumie w czym rzecz).

Największe pretensje mam chyba do Autora jednak za pójście “pod publiczkę”, podążanie za modnymi dziś, “netflixowymi” trendami, za potrzebę (lub poddanie się konieczności) dołączenia do prawilnego chóru – w tym wypadku pisarzy – podejmującego konkretną tematykę, poruszającego problemy konkretnych grup społecznych. Żeby było jasne: ja te problemy dostrzegam i rozumiem. Ba! Nawet jestem przeciwnikiem milczenia na ten temat!
Ale bycie rzecznikiem pewnej sprawy w takim stężeniu, w jakim czyni tu Autor – powoduje u mnie jakiś rodzaj zgagi po wypiciu silnego koncentratu.

Jest coś w teorii, że Autorzy powieści ujętych w ramach serii – nieszczególnie zachwycają, kiedy napiszą jakąś powieść “osobną”.
Daleki jestem od uznania tego za regułę, ale – fakt faktem – muszę zgodzić się przynajmniej ze zdaniem, iż zdarza się to nader często.

Lektor: Danuta Stenka

48/2024 (audiobook 35/2024)
Chyba mi wstyd.
A dokładnie: nieco wstydzę się przyznać, że to najsłabsza książka Małeckiego z dotychczas przeze mnie przeczytanych.
Ale miejmy to już za sobą, zatem otwarcie przyznaję: najsłabsza.

Zacznę od tego, że “Wstyd” nie jest kryminałem, ani tym bardziej thrillerem, jak próbuje nas zwodzić wydawca.
Owszem, morderstwo, a nawet dwa, są...

Powieść psychologiczno-kryminalna, która bardzo mnie wciągnęła i głowiłam się nad możliwymi rozwiązaniami zagadki, a autor rzucał coraz to nowe podejrzenia na kolejne osoby. Razi tylko nagromadzenie osób homoseksualnych w małej społeczności, ba! nawet w jednej rodzinie, jakby stanowiły one ogromny odsetek populacji.

Powieść psychologiczno-kryminalna, która bardzo mnie wciągnęła i głowiłam się nad możliwymi rozwiązaniami zagadki, a autor rzucał coraz to nowe podejrzenia na kolejne osoby. Razi tylko nagromadzenie osób homoseksualnych w małej społeczności, ba! nawet w jednej rodzinie, jakby stanowiły one ogromny odsetek populacji.

Wstyd” Roberta Małeckiego to książka, która nie pozostawia złudzeń co do tego, że świat w niej przedstawiony przepełniony jest złem przybierającym różne formy. To solidny kryminał z główną bohaterką, która mimo licznych traum i życiowych dramatów postanawia walczyć o sprawiedliwość i ukaranie winnych. Z zaciekawieniem śledziłem jej przemianę z nauczycielki w policjantkę z prawdziwego zdarzenia i nie mogłam doczekać się chwili, w której poznam rozwiązanie mrocznej zagadki. Z tą lekturą nie sposób się nudzić.
Gorąco polecam

Wstyd” Roberta Małeckiego to książka, która nie pozostawia złudzeń co do tego, że świat w niej przedstawiony przepełniony jest złem przybierającym różne formy. To solidny kryminał z główną bohaterką, która mimo licznych traum i życiowych dramatów postanawia walczyć o sprawiedliwość i ukaranie winnych. Z zaciekawieniem śledziłem jej przemianę z nauczycielki w policjantkę z...

„Wstyd” jest książką o strachu przed odrzuceniem, brakiem akceptacji, o życiu w kłamstwie, które potrafi doprowadzić do destrukcji, zniszczyć człowieka i zranić jego najbliższych. To powieść o wstydzie, z którym mierzy się każdy, kto jest „inny”,niż większość. Taka osoba wstydzi się odsłonić, tak samo jak i wstydzi się żyć w ukryciu. Toczy ze sobą wewnętrzną walkę, z której nie potrafi wyjść zwycięsko, czuje się jak w pułapce.
Zakończenie tej historii jest częściowo przewidywalne, ale nie brakowało mi emocji, elementu zaskoczenia, to była naprawdę świetna lektura! 👏👌

„Wstyd” jest książką o strachu przed odrzuceniem, brakiem akceptacji, o życiu w kłamstwie, które potrafi doprowadzić do destrukcji, zniszczyć człowieka i zranić jego najbliższych. To powieść o wstydzie, z którym mierzy się każdy, kto jest „inny”,niż większość. Taka osoba wstydzi się odsłonić, tak samo jak i wstydzi się żyć w ukryciu. Toczy ze sobą wewnętrzną walkę, z której...

“Wstyd” Roberta Małeckiego, to książka, która nie pozostawia złudzeń co do tego, że świat w niej przedstawiony przepełniony jest złem przybierającym różne formy. To solidny kryminał z główną bohaterką, która mimo licznych traum i życiowych dramatów postanawia walczyć o sprawiedliwość i ukaranie winnych. Z zaciekawieniem śledziłem jej przemianę z nauczycielki w policjantkę z prawdziwego zdarzenia i nie mogłam doczekać się chwili, w której poznam rozwiązanie mrocznej zagadki. Z tą lekturą nie sposób się nudzić!

“Wstyd” Roberta Małeckiego, to książka, która nie pozostawia złudzeń co do tego, że świat w niej przedstawiony przepełniony jest złem przybierającym różne formy. To solidny kryminał z główną bohaterką, która mimo licznych traum i życiowych dramatów postanawia walczyć o sprawiedliwość i ukaranie winnych. Z zaciekawieniem śledziłem jej przemianę z nauczycielki w policjantkę z...

To już 3 czytany przeze mnie kryminał (różnych autorów) pisany w pandemii i 3 słaby. Widać niestety, że autorzy nie zrobili porządnego researchu, książki pisane jakby na kolanie, a  pomysły na fabułę z głowy. Małeckiego zawsze czyta się dobrze, ale sama historia nie jest odkrywcza. Męczyła mnie poprawność polityczna w tej książce, główna bohaterka chodzi z synami na marsze równości (i przez całą stronę autor "uświadamia nas" dlaczego tak trzeba),jak tylko dostanie gorączki to od razu jedzie odstać w swoje w kolejce na test Covidowy. Z nauczycielskiej pensji nie stać ją na ogrzewanie i ciągle pije tylko herbatę, ale co chwilę chodzi do restauracji, bo trzeba pomagać przedsiębiorcom w pandemii. Rozumiem, ale nie trzeba tego tak łopatologicznie przedstawiać. Sama historia przypominała mi telewizyjnego "Belfra" z Maciejem Stuhrem, niby fajnie, ale to już było. Oczywiście potem akcja podąża w innym (niestety gorszym) kierunku, ale wrażenie "Belfra" pozostało. Intryga prosta i choć autor zgrabnie myli tropy, to czytelnikowi łatwo się domyślić. Nie domyśliła się tylko główna bohaterka, nota bene, była policjantka... To powinna być ciekawa pozycja dla młodszego pokolenia, bo akcja dzieje się w szkole i ostatecznie przekazuje "dobre" treści. Jednak moralizatorski sposób w jaki to robi i język stylizowany na młodzieżowy mnie irytowały i sprawiły, że nie będzie to moja ulubiona książka autora. 

To już 3 czytany przeze mnie kryminał (różnych autorów) pisany w pandemii i 3 słaby. Widać niestety, że autorzy nie zrobili porządnego researchu, książki pisane jakby na kolanie, a  pomysły na fabułę z głowy. Małeckiego zawsze czyta się dobrze, ale sama historia nie jest odkrywcza. Męczyła mnie poprawność polityczna w tej książce, główna bohaterka chodzi z synami na marsze...

Książka nie jest typowym kryminałem mimo że na pierwszy rzut oka może za taki uchodzić. Mam wrażenie że książka jest bardziej powieścią o problemach samotnej matki niż faktycznie powieścią kryminalną. Nie jest to może zła książka ale dobra też nie. Od większej połowy czuć zdecydowany przerost formy nad treścią.

Książka nie jest typowym kryminałem mimo że na pierwszy rzut oka może za taki uchodzić. Mam wrażenie że książka jest bardziej powieścią o problemach samotnej matki niż faktycznie powieścią kryminalną. Nie jest to może zła książka ale dobra też nie. Od większej połowy czuć zdecydowany przerost formy nad treścią.

Bardzo przyzwoity kryminał . Główna bohaterka to postać dość tragiczna i smuta a i zakończenie też daje do myślenia . Nie jest to jakiś wybuchowy kryminał z szybką akcją . Jednak chciałem się dowiedzieć jak zakończy się ta książka . Według mnie warta przeczytania .

Bardzo przyzwoity kryminał . Główna bohaterka to postać dość tragiczna i smuta a i zakończenie też daje do myślenia . Nie jest to jakiś wybuchowy kryminał z szybką akcją . Jednak chciałem się dowiedzieć jak zakończy się ta książka . Według mnie warta przeczytania .