Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dramat.

Dramat.

"Katarzyna Berenika Miszczuk"- za każdym razem odpowiadam gdy pytają mnie jaki jest mój ulubiony polski pisarz/pisarka. Czytałam trylogie "Ja, diablica ", "Wilka" i "Wilczyce". Zakochałam się od razu w jej twórczości. Na półce mam jej jeszcze "Szeptuche" i "Noc Kupały". Za "Drugą Szanse" wzięłam się 2 dni temu i bałam się, że się zawiode. Bałam się, bo nie można przecież pisać cały czas wybitnych książek...kiedyś musi być ta chociaż troszkę gorsza. Tak oto dzisiaj ją skończyłam i jestem oniemiała. W życiu bym się czegoś takiego nie spodziewała. Mało tego, w życiu bym nie wpadła na tak genialny, wybitny, intrygujący pomysł. Jestem pełna podziwu. Książka posiada ilustracje, które jeszcze bardziej nasiliły emocje podczas czytania. Ja jestem zauroczona panią Katarzyną, jej pomysłami i sposobem przelewania ich na papier.

"Katarzyna Berenika Miszczuk"- za każdym razem odpowiadam gdy pytają mnie jaki jest mój ulubiony polski pisarz/pisarka. Czytałam trylogie "Ja, diablica ", "Wilka" i "Wilczyce". Zakochałam się od razu w jej twórczości. Na półce mam jej jeszcze "Szeptuche" i "Noc Kupały". Za "Drugą Szanse" wzięłam się 2 dni temu i bałam się, że się zawiode. Bałam się, bo nie można przecież...

Usłaszałam o niej rok temu od koleżanki, która się nią zachwycała. Nie sprawdzając nawet fabuły, od razu ją zamówiłam. Na półce leżała ponad 7 miesięcy aż do niedawna. Po pierwszym rozdziale odłożyłam ją, Anna wydawała mi się tak dziecinna i grzeczna, że aż irytująca. Stwierdziłam, że absolutnie nie tak miało być, nie tak sobie to wyobrażałam. Następnego dnia znowu po nią sięgnęłam i kolejnego dnia " Baśniarz" był już przeczytany. Moim zdaniem książka jest niesamowita. Podziwiam autorke za wyobraźnie. Baśń, którą stworzyła jest niewiarygodna i zagadkowa. Czytelnik cały czas próbuje rozszyfrować co się za nią kryje. Wszystko ze sobą zwięźle powiązane. Przez całą książkę ciągnie się cień tajemnicy. Polski handlarz pasmanterią ujął mnie całkowicie, nie dziwię się wiec postawie Anny, zrobiłabym dokładnie to samo. Nie umiem znaleźć słów na to jak bardzo książka mi się podobała.

Usłaszałam o niej rok temu od koleżanki, która się nią zachwycała. Nie sprawdzając nawet fabuły, od razu ją zamówiłam. Na półce leżała ponad 7 miesięcy aż do niedawna. Po pierwszym rozdziale odłożyłam ją, Anna wydawała mi się tak dziecinna i grzeczna, że aż irytująca. Stwierdziłam, że absolutnie nie tak miało być, nie tak sobie to wyobrażałam. Następnego dnia znowu po nią...