Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niepozorna okładka z krótkim fragmentem nie zdradza tego, co ukrywa na licznych kartach książki. Początkowo czytelników może zmylić język stylizowany na średniowieczną mowę. Wystarczy jednak przeczytać pierwsze rozdziały, żeby pozbyć się obaw – stylizacja jest lekka i naturalna, nieprzeładowana konstrukcjami sztucznymi dla współczesnych ludzi. O swojej pomyłce szybko przekona się też każdy, kto potraktuje „Wiedźmę z Bronaczowa” jako bajeczkę o królu, kochance i czarownicy. Nie jest to więc ani książka historyczna, ani bajka dla dorosłych, a już tym bardziej pozycja fantasy mimo wiedźm i wilkołaków.
Powieść Agaty Kasiak jest kryminałem osadzonym w czternastowiecznej Polsce, z wątkiem psychologicznym i częściowo… feministycznym. Dylematy bohaterów pokazują, że ludzie są tacy sami bez względu na czas i miejsce życia. W każdej epoce znajdą się zarówno wykolejeńcy krzywdzący innych czy żądni władzy manipulatorzy, jak i serdeczni ludzie, którzy pomogą potrzebującemu czy sprawiedliwi gospodarze, których ludzie szanują za czyny. A ponad tym wszystkim wybija się główna myśl, że tak naprawdę każdy potrzebuje drugiej osoby, przy której może być zwyczajnie sobą bez względu na to, czy jest królem w gronostajach, czy samotną matką wygnaną przez rodzinę.

Niepozorna okładka z krótkim fragmentem nie zdradza tego, co ukrywa na licznych kartach książki. Początkowo czytelników może zmylić język stylizowany na średniowieczną mowę. Wystarczy jednak przeczytać pierwsze rozdziały, żeby pozbyć się obaw – stylizacja jest lekka i naturalna, nieprzeładowana konstrukcjami sztucznymi dla współczesnych ludzi. O swojej pomyłce szybko...