Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gdyby ilustracje zgadzały się z treścią książki, dałabym 10/10.

Gdyby ilustracje zgadzały się z treścią książki, dałabym 10/10.

Po ósmej książce z tego uniwersum zaczynam przyswajać słownictwo typu bozon albo s*****klon, na szczęście dla mnie póki co tylko w myślach. Chyba najwyższa pora przerzucić się na coś innego.

P. S. Ktoś może wie kiedy wyjdzie następny tom? ;)

Po ósmej książce z tego uniwersum zaczynam przyswajać słownictwo typu bozon albo s*****klon, na szczęście dla mnie póki co tylko w myślach. Chyba najwyższa pora przerzucić się na coś innego.

P. S. Ktoś może wie kiedy wyjdzie następny tom? ;)

Mówcie co chcecie, ale dla mnie ten cykl to arcydzieło. Jedna wielka przygoda. Biblia dla marzycieli.

Mówcie co chcecie, ale dla mnie ten cykl to arcydzieło. Jedna wielka przygoda. Biblia dla marzycieli.

Ta książka jest przykładem jak niesamowita może być historia, kiedy autor nie jest ograniczony wiedzą naukową;) . Przygoda przez wielkie "P" - naprawdę bardzo wciągająca, ale trzeba ją potraktować z dużym przymrużeniem oka.

Ta książka jest przykładem jak niesamowita może być historia, kiedy autor nie jest ograniczony wiedzą naukową;) . Przygoda przez wielkie "P" - naprawdę bardzo wciągająca, ale trzeba ją potraktować z dużym przymrużeniem oka.

Czytałam ten zbiór długo, ale nie dlatego, że opowiadania były kiepskie. Wręcz przeciwnie, niektóre wywarły na mnie na tyle silne wrażenie, że musiałam dać sobie trochę czasu na przejście do kolejnego.
Zbiór został wydany w 1980 roku. Najmłodsze opowiadanie ma obecnie 42 lata, najstarsze 64 (!). Jednak wszystkie są ponadczasowe, jeśli można tak powiedzieć o utworach traktujących o przyszłości. Innymi słowy wtedy były to niesamowite wizje przyszłości i mimo całego postępu technologicznego, po pięćdziesięciu latach dalej są niesamowitymi wizjami przyszłości i jeszcze przez długi czas takie pozostaną.
Opowiadania, które szczególnie zapadły mi w pamięć to (ułożone subiektywnie od najlepszego :)):
Megalomania (J. Nidecka)
Przydział (J. Siwek)
Dom (A. Stoff)
Wieczorne niebo (A. Czechowski)
Wróble Galaktyki (K. Fiałkowski)
Test (S. Lem).

Dodam jeszcze tylko, że jeszcze dziesięć lat temu zapierałam się rękami i nogami przed opowiadaniami. Dzięki takim utworom (i muszę tu jeszcze wspomnieć Teda Chianga) opowiadanie jako forma literacka powoli, acz nieubłaganie zdobywa moje serce. :)

Czytałam ten zbiór długo, ale nie dlatego, że opowiadania były kiepskie. Wręcz przeciwnie, niektóre wywarły na mnie na tyle silne wrażenie, że musiałam dać sobie trochę czasu na przejście do kolejnego.
Zbiór został wydany w 1980 roku. Najmłodsze opowiadanie ma obecnie 42 lata, najstarsze 64 (!). Jednak wszystkie są ponadczasowe, jeśli można tak powiedzieć o utworach...

Uwielbiam kiedy ktoś potrafi bawić się językiem tak jak pani Marta. Czytając "Dożywocie" co chwilę w mojej głowie pojawiała się myśl: "jaki ten mój język ojczysty jest piękny". Nie dość, że czyta się z wielką przyjemnością, mimo ciągłego przeskakiwania z dziewiętnastowiecznego języka romantycznego na współczesną prawie że kuchenną łacinę, to są tu jeszcze zabawne sceny i inteligentne dialogi. Jeśli zaś chodzi o fabułę, to kojarzy mi się ona z eksperymentem, polegającym na zamknięciu kilkorga dziwaków w jednym domu i obserwowaniu co się będzie działo. Jak widać, do największego cudaka można się przyzwyczaić, a nawet go pokochać.

Uwielbiam kiedy ktoś potrafi bawić się językiem tak jak pani Marta. Czytając "Dożywocie" co chwilę w mojej głowie pojawiała się myśl: "jaki ten mój język ojczysty jest piękny". Nie dość, że czyta się z wielką przyjemnością, mimo ciągłego przeskakiwania z dziewiętnastowiecznego języka romantycznego na współczesną prawie że kuchenną łacinę, to są tu jeszcze zabawne sceny i...

Nie będę rozwodzić się nad treścią czy rysunkiem, bo ilość moich gwiazdek mówi sama za siebie. Chcę tylko powiedzieć, że polskie wydanie tej mangi jest po prostu piękne, aż przyjemnie trzymać taki tomik w dłoniach, tyle w temacie.

Nie będę rozwodzić się nad treścią czy rysunkiem, bo ilość moich gwiazdek mówi sama za siebie. Chcę tylko powiedzieć, że polskie wydanie tej mangi jest po prostu piękne, aż przyjemnie trzymać taki tomik w dłoniach, tyle w temacie.

Ta książka jest po prostu genialna. Jak na pozycję tego typu nie ma tam ani flirtu, ani uwodzenia, a mimo to jest to jedna z najlepszych historii miłosnych jakie czytałam. Da się coś takiego napisać ? Jak widać da się. Jest krótka, wciągająca, no i oczywiście niesamowicie zabawna. Zaśmiewałam się pod nosem praktycznie co stronę. Absolutnie polecam wszystkim, nie tylko fanom romansów.

Ta książka jest po prostu genialna. Jak na pozycję tego typu nie ma tam ani flirtu, ani uwodzenia, a mimo to jest to jedna z najlepszych historii miłosnych jakie czytałam. Da się coś takiego napisać ? Jak widać da się. Jest krótka, wciągająca, no i oczywiście niesamowicie zabawna. Zaśmiewałam się pod nosem praktycznie co stronę. Absolutnie polecam wszystkim, nie tylko...

Ten komiks posiada jedną z najlepszych szat graficznych jakie spotkałam. Każdy kadr jest jak małe dzieło sztuki.

Ten komiks posiada jedną z najlepszych szat graficznych jakie spotkałam. Każdy kadr jest jak małe dzieło sztuki.

Fajna kreska, pasuje do ciepłej atmosfery jaką stwarza główny bohater.

Fajna kreska, pasuje do ciepłej atmosfery jaką stwarza główny bohater.

Dawno tak się nie uśmiałam.

Pomysł przeciętny: skryty pisarz, gbur, jest zmuszony poznać osobiście swoją redaktorkę, która okazuje się być piękną, żywiołową, młodą kobietą. Każdy wie jak to się skończy. Autorka wrzuca tutaj motyw wampira, żeby lektura wydawała się ciekawsza. No nic. Jednak pomysł, że wampiry stworzył naukowiec z Atlantydy jest już trochę komiczny.

Pomijając powyższe, jedyną rzeczą, która wyróżnia książkę jest niezwykły komizm sytuacyjny, (co prawda w większości są to sceny związane z seksem, ale jednak). Historie miłosne zawsze czyta się przyjemnie, ale dzięki niezwykłemu poczuciu humoru autorki jest to naprawdę dobra pozycja, jeśli ktoś chce poznać romans między wampirem a śmiertelniczką (bez tragizmu, intryg, kończący się happy endem), a przy tym setnie się ubawić.

Dawno tak się nie uśmiałam.

Pomysł przeciętny: skryty pisarz, gbur, jest zmuszony poznać osobiście swoją redaktorkę, która okazuje się być piękną, żywiołową, młodą kobietą. Każdy wie jak to się skończy. Autorka wrzuca tutaj motyw wampira, żeby lektura wydawała się ciekawsza. No nic. Jednak pomysł, że wampiry stworzył naukowiec z Atlantydy jest już trochę komiczny....

Skypiea to moja ulubiona saga. Historia o Nolandzie to chyba najlepsza historia poboczna one piece'a. Gdybym mogła dałabym więcej gwiazdek :D

Skypiea to moja ulubiona saga. Historia o Nolandzie to chyba najlepsza historia poboczna one piece'a. Gdybym mogła dałabym więcej gwiazdek :D

Powiem tak: książka ma i wady i zalety. Z jednej strony podoba mi się język, jakim posługuje się autor - takich niby błahych, ale i zabawnych tekstów nie wymyśliłabym nawet po intensywnej burzy mózgów. Drugą rzeczą jest to, że autor nie hamuje się przed pisaniem o gejach, ćpaniu, itp. i chyba właśnie za to zdobył taką popularność w Peru. Druga strona medalu jest nieco bardziej obszerna. 170 stron mówiących o seksie, wciąganiu koki, ludziach, którzy mają chyba same wady (wyłączając młodych, zgrabnych blond chłopców) - no nie mam słów. Najgorsze jest chyba to, że historia jest jak najbliższa prawdy - i to mnie najbardziej przytłacza. Taki chłam (mówię tutaj jedynie o treści, bo pod względem stylu pisania autor naprawdę ma talent), w porównaniu do moich ulubionych gatunków (tj. fantastyki i science fiction), pozostaje daleko w tyle.

Powiem tak: książka ma i wady i zalety. Z jednej strony podoba mi się język, jakim posługuje się autor - takich niby błahych, ale i zabawnych tekstów nie wymyśliłabym nawet po intensywnej burzy mózgów. Drugą rzeczą jest to, że autor nie hamuje się przed pisaniem o gejach, ćpaniu, itp. i chyba właśnie za to zdobył taką popularność w Peru. Druga strona medalu jest nieco...

Naprawdę dobra książka, wciągająca. Wiadomo, opisy przymiotów Isaury są mocno przejaskrawione, ale za to podoba mi się jak autor podkreśla niesprawiedliwość i bezduszność niewolnictwa. Z kolei ostatnie zdanie książki to chyba idealny happy end :)

Naprawdę dobra książka, wciągająca. Wiadomo, opisy przymiotów Isaury są mocno przejaskrawione, ale za to podoba mi się jak autor podkreśla niesprawiedliwość i bezduszność niewolnictwa. Z kolei ostatnie zdanie książki to chyba idealny happy end :)

Książka REWELACYJNA! Pouczająca i jednocześnie wzruszająca. Opowiada historię Ludwika Pasteura, od momentu dostania się na studia, aż do ostatniej godziny jego życia. Pasteur będąc pasjonatem nauki, wykształcił się w dziedzinie chemii, a następnie poprzez badania nad fermentacją, przeszedł do badań nad cholerą, wąglikiem czy wścieklizną, do których opracował szczepionki. Czytelnik śledzi wszystkie sukcesy i porażki uczonego, jego ciągłą walkę z ignorancją i hipokryzją ówczesnych "uczonych", szczególnie lekarzy medycyny, którzy nieustannie go krytykowali.
Naprawdę polecam.

Książka REWELACYJNA! Pouczająca i jednocześnie wzruszająca. Opowiada historię Ludwika Pasteura, od momentu dostania się na studia, aż do ostatniej godziny jego życia. Pasteur będąc pasjonatem nauki, wykształcił się w dziedzinie chemii, a następnie poprzez badania nad fermentacją, przeszedł do badań nad cholerą, wąglikiem czy wścieklizną, do których opracował szczepionki....

Kurcze blade, ten komiks jest rewelacyjny... ma wszystko, żeby zasłużyć na wysoką ocenę - niesamowitą kreskę, wciągającą fabułę, dużo akcji, intrygi, trochę humoru, fajnie wykreowane postacie. Jeden z lepszych komiksów jakie do tej pory czytałam.

Kurcze blade, ten komiks jest rewelacyjny... ma wszystko, żeby zasłużyć na wysoką ocenę - niesamowitą kreskę, wciągającą fabułę, dużo akcji, intrygi, trochę humoru, fajnie wykreowane postacie. Jeden z lepszych komiksów jakie do tej pory czytałam.

Sam Small to postać, która może się wydać niepozorna. Jest to pan po pięćdziesiątce, "przy kości", z dużym wąsem pod nosem. Najbardziej lubi przesiadywać w knajpie "Pod Złotym Koniem" pijąc piwo i rozmawiając przy tym se swoimi znajomymi, mieszkańcami Yorkshire. Ponieważ Sam Small odbył podróż dookoła świata, zawsze mądrze wypowiada się na tematy związane np. z polityką, jest na dodatek dobrym znajomym samego króla Wielkiej Brytanii, w związku z tym cieszy się dużym poważaniem. Kiedy dzieje się coś niezwykłego, coś co wydaje się skomplikowane do rozwiązania, czy trudne do pojęcia, wtedy Sam Small zawsze zostaje poproszony o wygłoszenie swojej opinii na ten temat i już człowiek wie na czym stoi. Na dodatek przeżywa niesłychane przygody, o których wiedzą na ogół tylko on i jego żona Mully. Mamy więc dziewięć zabawnych opowiadań o przygodach Sama Smalla, człowieka, który latał, rozdwoił się, spotkał psa który mówi, a nawet przeszkodził w inwazji wojsk hitlerowskich na Wielką Brytanię.

Sam Small to postać, która może się wydać niepozorna. Jest to pan po pięćdziesiątce, "przy kości", z dużym wąsem pod nosem. Najbardziej lubi przesiadywać w knajpie "Pod Złotym Koniem" pijąc piwo i rozmawiając przy tym se swoimi znajomymi, mieszkańcami Yorkshire. Ponieważ Sam Small odbył podróż dookoła świata, zawsze mądrze wypowiada się na tematy związane np. z polityką,...

Świetna książka. Nie wiem dlaczego ma taką niską ocenę. Trochę mnie dziwi jej opis. Okrucieństwo? W świecie zwierząt nie ma okrucieństwa. Każdy jest pogodzony z tym, że należy do łańcucha pokarmowego. Nikt się nie zastanawia co jest dobre, a co złe, jak ludzie. Ważne, żeby przeżyć. To mi się podoba! Wartka akcja, postać, do której zaczynamy żywić jakieś uczucia, zostaje w następnej chwili zjedzona. Zero sentymentalizmu. Na dodatek całkiem zabawne dialogi. Nie mogę dać mniej niż osiem gwiazdek.

Świetna książka. Nie wiem dlaczego ma taką niską ocenę. Trochę mnie dziwi jej opis. Okrucieństwo? W świecie zwierząt nie ma okrucieństwa. Każdy jest pogodzony z tym, że należy do łańcucha pokarmowego. Nikt się nie zastanawia co jest dobre, a co złe, jak ludzie. Ważne, żeby przeżyć. To mi się podoba! Wartka akcja, postać, do której zaczynamy żywić jakieś uczucia, zostaje w...

"(...) w uczniowskiej spółdzielni chodzi o to, żeby nie tylko nauczyć się handlować, dbać o zaopatrzenie, ale i sprawiedliwie dzielić."

Głównym bohaterem "Lekcji dzielenia" jest Andrzej Grab, siódmoklasista, który "przypadkiem" zostaje prezesem spółdzielni uczniowskiej. Chłopak, który zwykle nie wypowiada się zanadto na jakiekolwiek tematy i właściwie niczym się nie wyróżnia, staje przed wyzwaniem zorganizowania tak poważnego przedsięwzięcia. Jednocześnie ojciec Andrzeja proponuje mu eksperyment, polegający na nagrywaniu wszystkich przemyśleń chłopaka na magnetofon. Andrzej nagrywa nie tylko to co obserwuje na co dzień, ale jednocześnie nagrywając swój głos daje upust wszelkim radościom i żalom. Tak więc czytelnik widzi, jak tytułowy bohater powoli angażuje się w pracę spółdzielni, jak zmienia się jego sposób myślenia i podejście do drugiego człowieka, widzimy z jakimi problemami boryka się ówczesna młodzież, jak dzięki wspólnej pracy zmieniają się relacje między kolegami z klasy (nie zawsze jednak na lepsze) i na czym tak naprawdę polega tytułowa lekcja dzielenia.

"(...) w uczniowskiej spółdzielni chodzi o to, żeby nie tylko nauczyć się handlować, dbać o zaopatrzenie, ale i sprawiedliwie dzielić."

Głównym bohaterem "Lekcji dzielenia" jest Andrzej Grab, siódmoklasista, który "przypadkiem" zostaje prezesem spółdzielni uczniowskiej. Chłopak, który zwykle nie wypowiada się zanadto na jakiekolwiek tematy i właściwie niczym się nie...

Mogę bez trudu przywołać wspomnienia na temat tej serii, mimo że czytałam ją chyba z 10 lat temu. To musi oznaczać, że seria ta wywarła na mnie silniejsze wrażenie niż reszta pozycji dla młodzieży. Doskonale wiem dlaczego tak się stało. Otóż przyznaję rację większości komentujących, że bohaterowie przeżywają wciąż niefortunne zdarzenia, a to może niektórych zniechęcić. JEDNAK! Pamiętam, że kiedy czytałam 'Serię' wcale nie skupiałam się na ponurym świecie, w którym działa się akcja czy na żałosnym losie głównych bohaterów. Świat rzeczywisty nie jest taki wspaniały jak ukazuje się go w książeczkach dla dzieci. Autor specjalnie chciał pokazać trudy zbliżone tym z szarej codzienności. Najważniejsze jest to, jak sobie z nimi radzimy. I na tym właśnie skupiłam całą moją uwagę. Kiedy coś złego przydarzyło się trójce rodzeństwa, zawsze czekałam na moment kiedy wymyślą coś, żeby wyjść z opresji. To było dosyć ciekawe, bo każde z dzieci miało jakieś specjalne talenty, na pierwszy rzut oka niezbyt imponujące, ale jak przyszło co do czego, z ich inteligencją i dzięki współpracy zawsze radzili sobie, choćby sytuacja wydawała się absolutnie nie do rozwiązania. Pamiętam, że 'Seria' tak mi się spodobała, że zebrałam wszystkie 13 tomów. Tak! 13! Na dodatek w każdym tomie (jeśli ktoś zwrócił na to uwagę) jest trzynaście rozdziałów! Ale nie obawiajcie się! 'Seria' nie jest tak do końca pechowa (ten kto wytrwa to końca sam się przekona, że historia wcale nie jest tak banalna jakby się mogło wydawać, że każdy człowiek (nawet najgorszy wróg) ma jakieś swoje tajemnice, które czynią go tym kim jest, i że nawet najgorsze wydarzenia mogą się zakończyć szczęśliwie, jeśli tylko będziemy walczyć do samego końca).

Mogę bez trudu przywołać wspomnienia na temat tej serii, mimo że czytałam ją chyba z 10 lat temu. To musi oznaczać, że seria ta wywarła na mnie silniejsze wrażenie niż reszta pozycji dla młodzieży. Doskonale wiem dlaczego tak się stało. Otóż przyznaję rację większości komentujących, że bohaterowie przeżywają wciąż niefortunne zdarzenia, a to może niektórych zniechęcić....