Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pierwszą książkę pt. " Igrzyska Śmierci" sprzedano w większej ilości egzemplarzy niż "Zmierzch" przed wyprodukowaniem filmu. Co tak bardzo spodobało się czytelnikom i czy drugi tom jest równie dobry co wcześniejszy?
Jest pół roku po zakończeni 74 Głodowych Igrzysk, więc zbliża się co roczne Turnê Zwycięzców po wszystkich 12 Dystryktach. Przed jego rozpoczęciem zdarza się coś niesamowitego, gdyż sam okropny, straszny i zły prezydent Snow przyjeżdża do Katniss, aby ją powiadomić, iż wie, że ona i Peeta tylko udają kochanków oraz o wszystkim, co po zejściu z areny miało miejsce w lesie, gdyż w państwie zwanym Panem, w którym stolicą jest Kapitol. Społeczeństwo nigdzie nie mogą mieć prywatności. Nakazuje jej przekonać go do swoich uczuć. Jak objeżdżają kraj zauważają, że ludzie chcą walczyć z władzami o normalne życie. Gdy wracają przez przypadek siedemnastolatka słyszy o powstaniu, w telewizji burmistrza, które znajduje aię w jednym z dystryktów. Co to zwiastuje? Co przygotowano na trzecie Ćwierczwiecze Poskromienia (specjalne Igrzyska co 25 lat)? Może znowu zostaną podwojeni trybuci, tak jak to miało miejsce ostatni, gdy triumfował Haymitch - mentor głównych bohaterów? Kogo wybierze Katniss Peetę czy Gal'a?
Suzanne Collins to mistrzynią swojego fachu, albowiem wprowadza w świat przedstawiony w powieści, co jest ogromnym atutem. Na korzyść działają również postacie, ponieważ w każdym z nich można znaleźć chociaż cząstkę siebie. Według mnie trudno napisać cokolwiek, aby czytelnik się zaciekawił oraz nie wiedział jaki jest koniec. Autorce ta sztuka się udała. Wielkie brawa.
Mimo, iż opowieść nie jest komedią, znaleźć można wiele śmiesznych wypowiedzi lub przemyśleń
Książka została podzielona tak jak wcześniejsza na trzy części oraz 27 rozdziałów, a w każdym z nich coś się dzieje. Tytuł jest tajemniczy, lecz po dłuższym zastanowieniu został trafnie wybrany. Okładka przedstawia Kosogłosa. Ptak ten przez m.in. broszkę Katniss jest uważany za przejaw buntu przeciw władzy. Czyta się doskonale i szybko. Została napisana prostym językiem, a narratorką jest główna bohaterka.
Jeśli jeszcze nie sięgnąłeś po tą trylogię to przez te wakacje musisz nadrobić zaległości. POLECAM każdemu bez wyjątku!!!!!!!!!

Pierwszą książkę pt. " Igrzyska Śmierci" sprzedano w większej ilości egzemplarzy niż "Zmierzch" przed wyprodukowaniem filmu. Co tak bardzo spodobało się czytelnikom i czy drugi tom jest równie dobry co wcześniejszy?
Jest pół roku po zakończeni 74 Głodowych Igrzysk, więc zbliża się co roczne Turnê Zwycięzców po wszystkich 12 Dystryktach. Przed jego...

Od pierwszych stron po ostatnie byłam książką zachwycona. Naprawdę bardzo często dziwiłam się z powodu, że moje przypuszczenia o tym co będzie dalej nie były do końca trafne. Powieść czytałam w czasie gdy włanczałam sobie piosenki z soundracka do filmu Igrzyska Smierci co wprowadzało mnie jeszcze bardziej do tamtego świata.
POLECAM!

Od pierwszych stron po ostatnie byłam książką zachwycona. Naprawdę bardzo często dziwiłam się z powodu, że moje przypuszczenia o tym co będzie dalej nie były do końca trafne. Powieść czytałam w czasie gdy włanczałam sobie piosenki z soundracka do filmu Igrzyska Smierci co wprowadzało mnie jeszcze bardziej do tamtego świata.
POLECAM!

Na pewno słyszeliście o tej serii i filmie, który powstał na podstawie pierwszego tomu (jak narazie).
Od powieści spodziewałam się dość dużo, ponieważ cieszy się wysoką oceną i przyznam się, że nie widziałam, aby ktoś napisał o niej słowa typu "nie wiem co tu takiego pięknego" (ale pewnie są tacy ludzie), jak na przykład pisali o np. Zmierzchu.
Nadszedł dzień dożynek. Każdy dystrykt (znajdujemy się w dwunastym - ostatnim) musi dostarczyć dziewczynę i chłopaka, którzy mają od 12 do 18 lat. Do 74 Głodowych Igrzysk , prowadzonych przez Kapitol(stolica państwa Panem), zostaje wylosowana dwunastoletnia Primrose Everdeen (12 lat), za którą postanawia pojechać Katniss (16 lat), jej starsza siostra. Drugim trybutem zostaje Peeta Mellark(także 16 lat). Ze wszystkich 24 trybutów może przeżyć tylko jeden. Kto nim będzie? Czy zwycięzcą zostanie ktoś z 12 dystryktu? Co organizatorzy wymyślili na te igrzyska? Jakie wspomnienia ma Katniss z Peetą?
Czytając "Igrzyska Śmierci" zapomina się o całym świecie i wchodzi się do opisanej przyszłości..
Okładka jest zaskakująca, ponieważ nie pokazuje nic czego możemy spodziewać się w środku. Przedstawia ona kosogłosa, a dokładniej broszkę z podobizną tego ptaka, którą dostała od swojej przyjaciółki Mage. Dała jej ją gdy miała już jechać.
Publikacja podzielona jest na trzy części i ma razem 27 rozdziałów. Wszystko jest jedną całością.
W tym utworze Suzanne Collins jest bardzo dużo emocji. Od ogromnego smutku po śmiech. Oczywiście jest bardzo ciekawa i interesująca. Wciąga jak już wcześniej o tym wspomniałam. Do pisania takich książek trzeba mieć po prostu talent.'Igrzyska Śmierci zostały moją ulubioną pozycją, którą na pewno przeczytam jeszcze nie raz. Mogłabym ją zachwalać naprawdę długo bardzo długo, ale napiszę tylko kilka słów: POLECAM MUSISZ TO PRZECZYTAĆ.
rewelacja musze sobie kupić nastepne czesci ;)
mogłabym ją czytać bez końca

Na pewno słyszeliście o tej serii i filmie, który powstał na podstawie pierwszego tomu (jak narazie).
Od powieści spodziewałam się dość dużo, ponieważ cieszy się wysoką oceną i przyznam się, że nie widziałam, aby ktoś napisał o niej słowa typu "nie wiem co tu takiego pięknego" (ale pewnie są tacy ludzie), jak na przykład pisali o np. Zmierzchu.
...

Kolejna część zmierzch:)
Nie oglądałam filmu więc nie widziałam scen z filmu jak w pierwszej, ale muszę oglądnąć. Piękna jak powszednia WOW ,a może nawet i lepsza hm sama nie wiem

Kolejna część zmierzch:)
Nie oglądałam filmu więc nie widziałam scen z filmu jak w pierwszej, ale muszę oglądnąć. Piękna jak powszednia WOW ,a może nawet i lepsza hm sama nie wiem

Pierwszy raz przeczytałam książkę liczącą ponad 400 stron.
Piękna książka poleca, mimo że nie wszystkim się podoba.
Cciałam się dowiedzieć co to tak naprawdę jest.
Raz jeden jedyny oglądałam zmierzchi będę go chciał go sobie teraz przyponieć.
Napewno jeszcze nie raz sięgnę po tą książkę :*

Pierwszy raz przeczytałam książkę liczącą ponad 400 stron.
Piękna książka poleca, mimo że nie wszystkim się podoba.
Cciałam się dowiedzieć co to tak naprawdę jest.
Raz jeden jedyny oglądałam zmierzchi będę go chciał go sobie teraz przyponieć.
Napewno jeszcze nie raz sięgnę po tą książkę :*

Jak przyjemnie mi pisać w końcu jakąś recenzję książki. Ta powieść to już druga autorstwa Kate Brian jaką czytałam . Poprzednia to "Szczęśliwy T-shirt" i bardzo mi się ona podobała. Czy ta też podbiła moje serce?

Publikacja opowiada o zupełnie dwóch odmiennych światach. W jednym z nich dziewczyna może mieć prawie wszystko co sobie zażyczy. W drugim natomiast nastolatka musi chodzić do pracy by pomóc swojej mamie w utrzymaniu domu - zapłacić czynsz. Każda z nich chce się choćby na jeden dzień uwolnić od swoich obowiązków i robić tylko i wyłącznie to na co mają ochotę.

Carina to księżniczka. Julia to tytułowa żebraczka. Całkiem inne mają życie, lecz są bardzo do siebie podobne z wyglądu, lecz nie tylko. Pewnego dnia, przyjechała następczyni tronu Vinelandi do szkoły gdzie uczy się jej podobizna. Główne bohaterki przez przypadek spotykają się w łazience i wtedy przyjaciólka bogaczki zaproponowała, aby się zamieniły na jedną noc, ponieważ Carina miała się spotkać Rechotem - chłopakiem poznanym przez internet, ale przez jej korzenie nie może nigdzie iść bez straży. Julia zgodziła się, bo miała za to dostać 5000$. Co z tego wyniknie? Czy król i królowa, którzy zostali w Vinelandi dowiedzą się o tym? Jeżeli tak to co się stanie? Czy dziewczyny się zaprzyjaźnią? Jak będzie wyglądał wymarzony koncert i Rechot? Co spotka Julię na królewskim przyjęciu, na które mus iść zamiast prawdziwej księżniczki?

Publikacja jest wspaniała. Śmiałam się czasami, a innym razem martwiłam co będzie dalej. Czyta się wszystko przyjemnie i ciekawie.

Plusami według mnie są postacie. Barwne, ale nie sztuczne. Wartka akcja, która pod koniec gna w zastraszającym tempie. Pomysł na książkę, niby banalny i oklepany, ale jednak inny.Narracja pierwszoosobowa. Wciągająca opowieść. Tym razem mogę pogratulować wydawnictwu Amber, bo nie wyłapałam zbyt wielu literówek :). Do minusów należy nijaka okładka (ta u góry jest lepsza, ale ja czytałam tą drugą) i zbyt zwyczajny tytuł, ale przecież liczy się wnętrze, więc nic za to nie odejmuję.

„- A co, jak będziemy mieli wypadek? - Gadasz bez sensu. Nie miałam żadnego wypadku przynajmniej od trzech tygodni.”

Mimo że to dopiero druga moja książka Kate Brian to i tak staje się ona moją jedną z niewielu najbardziej przeze mnie lubianych pisarzy. Jej lekkie pióro uwielbiam. Następna książka jej autorstwa już czeka na półce na swoją kolej.

Jeżeli nie macie co robić w czasie jesiennych wieczorów lub nie czytaliście jeszcze żadnej powieści Kate Brian to zabierzcie się za "Księżniczkę i żebraczkę" Polecam!!

Jak przyjemnie mi pisać w końcu jakąś recenzję książki. Ta powieść to już druga autorstwa Kate Brian jaką czytałam . Poprzednia to "Szczęśliwy T-shirt" i bardzo mi się ona podobała. Czy ta też podbiła moje serce?

Publikacja opowiada o zupełnie dwóch odmiennych światach. W jednym z nich dziewczyna może mieć prawie wszystko co sobie zażyczy. W drugim natomiast...

Czytałam wiele pochlebnych recenzji dotyczących cyklu "Dom Nocy", lecz zdziwiła mnie ocena na portalu www.lubimyczytac.pl . Jedni myślą tak, a inni na odwrót. Natomiast ja jaką mam opinię na temat pierwszej części tej serii? Będę miała ochotę przeczytać dalsze losy bohaterów?

To tak: Zoey to normalna nastolatka chodząca do liceum. Ma najlepszą ciągle gadającą przyjaciółkę Kaylę. Niestety w rodzinie może liczyć tylko na babcię., gdyż matka dawniej była pomocna córce, ale kiedy wyszła po raz drugi za mąż wszystko się zmieniło nie do poznania. Pewnego zwyczajnego dnia Tracker przychodzi do jej szkoły by naznaczyć dziewczynę półksiężycem, ponieważ została wybrana przez boginię Nyks, aby zostać wampirem. Gdy rodzice się o tym dowiadują robią zebranie Ludzi Wiary. Nastolatka jedzie do babci i... Co? Jak dziewczyna zaklimatyzuje się w nowym miejscu? Zaprzyjaźni się z kimś? Spotka jakiegoś fajnego chłopaka?



Co w powieści mi się podobało? Hmm. Na korzyść zadziałało dla mnie inne przedstawienie wampirów np. tu one śpią w dzień, a w nocy żyją, bądź jedzą jak każdy normalny człowiek albo wszyscy ludzie wiedzą o istnieniu tych krwiopijczych istotach. Publikacja jest w sam raz nie za gruba i nie za krótka, przez co doskonale trzymało mi się je w moich rękach. Fantastyczna, piękna okładka. Oczy i usta są śliskie co mi się spodobało. Natomiast reszta matowa. Doskonała czcionka. Ciekawie wykreowane postacie. Na nie korzyść według mnie zadziałało dość późne rozwinięcie akcji, lecz jak to się mówi "lepiej późno niż w cale".
Lekturę czytałam dość mozolnie, długo, ale to było spowodowane kolonią, na której przeczytałam tylko 2 z 29 rozdziałów (w każdym jest coś ważnego).
„[...]ciemność nie zawsze oznacza zło, a światło nie zawsze niesie za sobą dobro.”

„Zobaczyłam odbicie kogoś znajomego, a jednocześnie nieznajomego. To tak jak czasem zobaczy się w tłumie na ulicy kogoś, kogo na pewno się zna, można by przysiąc, że tak jest, ale nie sposób sobie przypomnieć, kto to jest. Teraz ja stałam się tym kimś - wyglądającą znajomo nieznajomą.”

Książkę czyta się lekko i przyjemnie. Jest napisana prostym młodzieżowym językiem. Nie dziwię się, iż opowieść jest bestselerem. Zalecam, abyście przeczytali to czytadło podczas zbliżającego się już niestety dużymi krokami roku szkolnym, gdyż znajdziemy w środku wiele opisów z lekcji, bądź internatu. Miejsce gdzie mieszkają uczniowie Domu Nocy. Zapraszam do przeczytania osoby ciekawe świata przedstawionego w publikacji. A ja na pewno sięgnę po dalsze tomy.Polecam!

Czytałam wiele pochlebnych recenzji dotyczących cyklu "Dom Nocy", lecz zdziwiła mnie ocena na portalu www.lubimyczytac.pl . Jedni myślą tak, a inni na odwrót. Natomiast ja jaką mam opinię na temat pierwszej części tej serii? Będę miała ochotę przeczytać dalsze losy bohaterów?

To tak: Zoey to normalna nastolatka chodząca do liceum. Ma najlepszą ciągle gadającą ...

Wybrałam w bibliotece pierwsząlepszą książkę z działu fantastyki. Czy dobrze wybrałam?
Raven (po angielsku kruk) to gotka. Jej największym mażeniem od przedszkola jest zostanie wampirem. Nie do wykonania? W urodziny dziewczyny do starego, opuszczonego dworu na wzgórzu małej miejsowości, której nienawidzi, wprowadza się rodzina Starlingów. Z chłopakiem w jej wieku spotyka sie w dość dziwnych okolicznościach, ale nastolatka zakochuje się w nim na zabuj. Czy jest wampirem? Jeżeli tak spełnin największe marzenie zostania nieśmiertelną postacią rodem z legend? A jeżeli nie to będą razem?
Publikacja ta powoduje na mnie skrajne różne uczucia. Podobało mi się przekomarzania słowne głównej bohaterki z jej znajomymi ze szkoły: Mattem i Trevolem. Czasami również mnie strasznie irytowała.
Utwór wydaje mi się pisany z przymusu, jakby pisarka miała nakaz napisać o wampirach.
Lektura jest bez zaskoczeń, oprócz końca, a do tego banalna fabuła i prosta do wymyślenia.
Mimo wszystko wyżej wymienione może sięgnę po następną częśc "Pocałunków wamira".

Wybrałam w bibliotece pierwsząlepszą książkę z działu fantastyki. Czy dobrze wybrałam?
Raven (po angielsku kruk) to gotka. Jej największym mażeniem od przedszkola jest zostanie wampirem. Nie do wykonania? W urodziny dziewczyny do starego, opuszczonego dworu na wzgórzu małej miejsowości, której nienawidzi, wprowadza się rodzina Starlingów. Z chłopakiem w jej...

Pierwszą część besselerowej powieści podobno świetnej pisarki Meg Cabot przeczytałam , lecz nie zostałam nią oczarowana. Czy drugi tom jest lepszy od poprzedniego?
Książka opowiada dalsze losy Samanthy Madison, dziewczyny która uratowała samego prezydenta Stanów Zjednoczonych Ameryki, została nastoletnią ambasadorką przy ONZ, ma chłopaka Davida - pierwszego syna. Nastolatka chodzi na naukę rysunku z natury do Susan Boone, lecz nie wiedziała, iż chodzi w tym o szkicowanie gołego człowieka. Jej druga połówka zaprasza na "Dawid Camp", aby razem z jego rodzicami spędzić święto Dziękczynienia i w ten sposób proponuje ich pierwszy raz. Siostra dziewczyny Lucy musi się nauczyć do testów SAT i rodzice załatwiają jej korepetytora Harolda. Co z tego wyniknie? Jak Sam poradzi sobie z nagością jej modeli? Czy zgodzi się na wyjazd? A mam i tata? Czy będzie nadal rozpoznawalna na ulicy, mimo że zmieniła kolor włosów z intensywnego rudego na czarny?
Gdy skończyłam czytać poprzednie perypetie siedemnastolatki pomyślałam, że wyleczyła się z nie wierzenia w siebie, lecz się pomyliłam i ona dalej miała ochotę stać się w jednej sekundzie Gwen Stefani.
W publikacji jest wiele irytujących i denerwujących chwil. Ciągle są powtarzane przemyślenia narratorki, czyli Sam. Według mnie nie myśli jak na swój wiek.
Hmm może napiszę coś dobrego? A więc tak Lucy to ona spodobała mi się najbardziej. Niby głupia, płytka siostra, uganiająca się cały czas za chłopakami, lecz jest w ogóle inna.
Autorka ma naprawdę malutki zasób słów, gdyż co chwilę się one powtarzają. Bohaterzy powieści są do siebie podobni np. poprzednio był Jack o własnych poglądach, a teraz Danutra myśląca tak jak on.
Okładka jest beznadziejna, ponieważ co to ma być? Dwie brzydko przedstawione postacie. Tytuł "Dziewczyna Ameryki: Pierwszy krok". Człon nr 1 jest dobry, ale drugi nie podoba mi się.
Lektura została podzielona na 15 rozdziałów, w których tak naprawdę nic się nie dzieje. Nudna i bezsensowna opowieść nie wciągająca. Od samego początku wiadomo jak się zakończy.Moim zdaniem powinna powstać trzeci tom jak główna bohaterka staje się matką. Odradzam przeczytanie tej płytkiej napisanej dla kasy książki.

Pierwszą część besselerowej powieści podobno świetnej pisarki Meg Cabot przeczytałam , lecz nie zostałam nią oczarowana. Czy drugi tom jest lepszy od poprzedniego?
Książka opowiada dalsze losy Samanthy Madison, dziewczyny która uratowała samego prezydenta Stanów Zjednoczonych Ameryki, została nastoletnią ambasadorką przy ONZ, ma chłopaka Davida - pierwszego...

Siegając po książkę miałam ochotę na jakieś krótkie , lecz interesujące czytadło. Czy właśnie to dostałam? Czy lektura jest warta polecenia?
Publikacja opowiada o Serenie, która trzy lata temu straci.ła rodziców w wypadku samochodowym. Jej samej udało się z niego wyjść cało, lecz na nodze powstały blizny i chodzi utykając. Przez to właśnie jest nieśmiłą, zamkniętą w sobie samotniczką. Pewnego dnia pływając w oceanie (potrafi to robić perfekcyjnie, fantastycznie była kiedyś w szkolnej drużynie, lecz z tego zrezygnowała) spotyka ogromnie przystojnego i popularnego Sonne'go. Rzuca on swojemu psu zabawkę, ale ten nie chce po nią iść do morskiej wody.Nastolatka podaje to chłopakowi, przez co nawiązują rozmowę. Znajomy po spotkaniu chce ją odnaleźć. Pomaga mu w tym jego przyjaciółka Diana. Czy może ktoś więcej? Czy ją odnajdzie?Czy naprawdę chce poznać lepiej Serenę? Jeżeli Jeżeli na wcześniejsze pytanie odpowiedź brzmi tak, to czy będzie się jej wstydził?
Mam nadzieję, iż nie zdradziłam zbyt wiele. Opowieść pisana prostym językiem w sam raz na jedno wolne popołudnie lub wieczór.
Publikacja była pierwszą przeczytaną przezemnie z serii "Nie dla mamy, nie dla taty, lecz dla każdej małolaty" i mam nadzieję, że nieostatnią ;) Gorąco Polecam!!

Siegając po książkę miałam ochotę na jakieś krótkie , lecz interesujące czytadło. Czy właśnie to dostałam? Czy lektura jest warta polecenia?
Publikacja opowiada o Serenie, która trzy lata temu straci.ła rodziców w wypadku samochodowym. Jej samej udało się z niego wyjść cało, lecz na nodze powstały blizny i chodzi utykając. Przez to właśnie jest nieśmiłą,...

Publikację " Szczęśliwy T-shirt" chciałam przeczytać już rok temu, lecz wtedy przegrała z Alą Makotą. Czy spodobała mi się? Czy jest godna polecenia?
Opowieść zaczyna się w dzień pierwszej rocznicy chodzenia ogromnie przesądnej Carrie i zabójczo przystojnego Jasona. Przyjaciółka jej mamy (Celia) bierze czynny udział w akcjach charytatywnych. Jednym z nich jest zbiórka ubrań dla schronisk w Indiach. Niestety nastolatka swój talizman zawiesza na klamce, a następnie wpada on w sam środek stery odzieży do oddania. Dziewczyna po dowiedzeniu się o tym postanawia ją odnaleźć, ale jest już za późno, ponieważ paczka została już wysłana.Carrie jest załamana. Gdyby tego było mało Jason z nią zrywa na mocy spotkania z kumplami. Dodatkowo kłóci się z najlepszą przyjaciółką - Pipper. Postanawia odzyskać szczęście . Wylatuje wraz z byłą psiapsiółką Doreen (teraz znienawidzoną) oraz Celią na pomoc w budowaniu domów w Kalkucie. Czy znajdzie to po co przyjechała? Czy pogodzi się z córką koleżanki mamy? Co zdarzy się jeszcze?
Książkę łatwo przewidzieć, mimo to bardzo mi się podobała.
Okładka przestawia główną bohaterkę w jej tytułowym T-shircie.Wszystko dobrze, ale według opisu gwiazda powinna być otoczona świecidełkami. Tytuł prosty i zdradza wszystko.
Lektura ta zrobiła na mnie dobre wrażenie. Pokazuje życie w Kalkucie - Co jest strasznie ciekawe. Polecam!!

Publikację " Szczęśliwy T-shirt" chciałam przeczytać już rok temu, lecz wtedy przegrała z Alą Makotą. Czy spodobała mi się? Czy jest godna polecenia?
Opowieść zaczyna się w dzień pierwszej rocznicy chodzenia ogromnie przesądnej Carrie i zabójczo przystojnego Jasona. Przyjaciółka jej mamy (Celia) bierze czynny udział w akcjach charytatywnych. Jednym z nich...

Uwielbiam Amerykę. Chciałabym tam w przyszłości mieszkać (lub w Anglii). Z tego powodu tytuł był dla mnie obiecujący.
Książka opowiada o Samancie Madison, która po incydencie z powodu rysowania idoli na niemieckim (ma z niego niską ocenę) musi chodzić do pracowni artystycznej, mimo że nie ma ochoty.Poznaje tam Davida. Podobają mu się jej buty - glany. Pewnego razu Sam ucieka z lekcji rysunków.Wracając ze sklepu muzycznego i stojąc przy przejściu dla pieszych zauważa prezydenta (mieszka w Waszyngtonie). Tuż obok niej pewien mężczyzna wyciąga broń i celuje w prezydenta, lecz nasza główna bohaterka wskakuje mu na plecy. Szczał zamiast szczelić do przywódcy wolnego kraju pocisk leci w górę do nieba. Przez ten czyn staje się 'Dziewczyną Ameryki". Jak bardzo zmieniło się jej życie po tym zdarzeniu? Co z Davidem, chłopakiem z lekcji u Susan Boone i jak się okazuje to synem prezydenta? Czy będą razem, mimo że jest bezgranicznie zakochana w chłopaku swojej siostry (Lucy) - Jacku?
Publikacja ma strasznie dużo literówek, ale najgorsze są ciągłe ubolewania nad swoim losem Sam . Do dużego minusu należy również powtarzanie tych samych wyrazów i tego co już przeżyła.
Okładka po prostu nijaka.Małe literki.Narratorką jest Samantha.
Spodziewałam się od tej powieści dużo więcej, ponieważ podobno Meg Cobat to jedna z najlepszych pisarek dla młodzieży na świecie. Na tej książce się nie popisała - pierwszej jej autorstwa jaką przeczytałam. Mimo to przeczytam drugą część.

Uwielbiam Amerykę. Chciałabym tam w przyszłości mieszkać (lub w Anglii). Z tego powodu tytuł był dla mnie obiecujący.
Książka opowiada o Samancie Madison, która po incydencie z powodu rysowania idoli na niemieckim (ma z niego niską ocenę) musi chodzić do pracowni artystycznej, mimo że nie ma ochoty.Poznaje tam Davida. Podobają mu się jej buty - glany. Pewnego...

"Córki" to pierwszaz serii o trzech przyjaciółkach: Hudson, Lizzie i Carinie, które są dziećmi sławnych rodziców.
Lizzie to jedynaczka, a jej matką jest popularną supermodelką - Katia Summers.Hudson to córka piosenkarki Holly.Natomiast Carina ma ojca, pracującego jako magent medialny.''Nie zabiegały o sławę. Urodziły się w jej blasku". Są normalne mimo wszystko.
Ta książka w szczególności opowiada o Lizzie.Posiada inną urodę od innych ludzi. Pewnego dnia łamie 6 /10 zasad, którą ustaliła wraz z innymi dwiema "córkami". "Nigdy nie rozmawiaj z dziennikarzami o swoich rodzicach.Szczególnie wtedy,gdy próbują coś z ciebie wyciągnąćpokrzykujac u bram twojego domu". Po powiedzeniu pewnych słow musi przyjść do Natashy- agentki Kati. Przy ochrzanieniu jej przez przypadek wspomina o tym,że dziewczyna dostała propozycję pracy modelingowej, lecz zabranie jej brać udział. Drugi wątek główny to życie osobiste. Po powrocie z Anglii jej dawnego przyjaciela Todda Piedmonta. Wydoroślał on i zaczął się Lizzie podobać. Czy będzie chciała pójść w ślady swojej matki i zostać modelką? Czy Todd odwzajemnia jej uczucia? Jeżeli tak to jakie będą mieli razem przeżycia?
Według mnie publikacja trochę na prawdziwych faktach.
Moim zdaniem plusem powieści jest koniec. Taki że chce się sięgnąć po drugą część.
Okładka, aż cieszy oko, wyróżnia się ponieważ rzadko pojawiają się takie przejrzyste i nie przekąbinowane. Jest prosta.
Książkę czyta się szybko, mimo że nie wciąga jakoś szczególnie to chciałabym sięgnąć po kolejną część.

"Córki" to pierwszaz serii o trzech przyjaciółkach: Hudson, Lizzie i Carinie, które są dziećmi sławnych rodziców.
Lizzie to jedynaczka, a jej matką jest popularną supermodelką - Katia Summers.Hudson to córka piosenkarki Holly.Natomiast Carina ma ojca, pracującego jako magent medialny.''Nie zabiegały o sławę. Urodziły się w jej blasku". Są normalne mimo...

Książka " trzynastolatki" opowiada o paczce przyjaciół mieszkających w Seattle.Mają oni po trzynaście lat i chodzą do ostatniej klasy gimnazjum.
Carrie lubi pisać opowiadania. Ma bogatych rodziców żadnego rodzeństwa.Ubiera się na czarno. Alex często jeździ na deskorolce. Matka jej zmarła gdy była mała. Mieszka z bratem Mattem (o rok starszy) i ojcem. Sky przyjemność sprawia robienie zakupów i słuchanie muzyki POP.Jest wielką plotkarą. Zamieszkuje łódź wraz ze swoimi rodzicami i bratem Leifem (6 lat). Jest wegetarianką. Jordan lubi rysować, koszykówkę i grać na saksofonie. Ma trzech starszych braci, którzy go strasznie denerwują. Sam tak jak Alex uwielbia jeździć na deskorolce, a także surfować po internecie. Jego rodzina to siostra Shawna (16 lat) i rodzice.
Każda z dziewczyn posiada swój rozdział (3 na całą książkę, a w nich mniejsze podrozdziały). Co im się przydarzy? Co będą robiły Amiszonki - najbardziej wpływowe dziewczyny w szkole?
Okładka według mnie jest okropna, ponieważ nie mam pojęcia co wspólnego mają jeansy z treścią. Jedyne co tu pasuje to ten obrazek, ale jak przysłowie mówi "Nie oceniaj książki po okładce", więc postanowiłam wypożyczyć i nie jestem całkiem zadowolona.
Czytając często pojawiał się ulubiony serial Amiszonek " Moda na Sukces"co również mnie denerwowało.W publikacji wiele razy używane były słowa oficjalne - pani Marsal - zamiast mama itd.
Co też jest minusem w czytani. Litery są normalne, lecz gdy któraś z dziewczyn coś pisała w swoim notatniczku (pamiętniczku) w to wychodziło \V.
Książka do przewidzenia (oprócz końca). Fajny pomysł, ale źle wykonany.

Książka " trzynastolatki" opowiada o paczce przyjaciół mieszkających w Seattle.Mają oni po trzynaście lat i chodzą do ostatniej klasy gimnazjum.
Carrie lubi pisać opowiadania. Ma bogatych rodziców żadnego rodzeństwa.Ubiera się na czarno. Alex często jeździ na deskorolce. Matka jej zmarła gdy była mała. Mieszka z bratem Mattem (o rok starszy) i ojcem. Sky przyjemność...

Publikacja opisuje życie dwóch przyjaciółek Kamili i Doroty. Akcja rozpoczyna się w wakacje, a kończy w listopadzie.Dziewczyny chodzą do klasy maturalnej - ostatniej w liceum..
Kamila na obozie kondycyjnym postanawia okłamać(bez prawie w ogóle żadnego zastanowienia), że od długiego czasu boli ją noga, przez co nie może tańczyć (rzecz, którą robiła od bardzo dawna). Pomysł przyszedł jej, gdy usłyszała kawałek rozmowy Matysa - jej nauczyciela tańca, który zrobił to samo i teraz naucza. Natomiast Dorota pojechała do babci.Kradnie pieniądze z jej szuflady na MP3, gdyż myśli , że nie wie ile ona tam ma. Czy będą miały z tych powodów kłopoty? Co jeszcze się im zdarzy? Czy ich przyjaźń przetrwa?
Okładka mi się średnio podoba, lecz tytuł to nadrabia swoją tajemniczością. Książkę wypożyczyłam w szkolnej bibliotece, gdzie jest mały wybór książek.
Pisane ciekawym językiem, ale mnie to nie wciągnęła. Moim zdaniem nie powinna mieć rozdziałów.Wielkim atutem jest ciekawe , a czasami nawet zaskakujące wątki. Niestety nie posiada ona według mnie zakończenia.

Publikacja opisuje życie dwóch przyjaciółek Kamili i Doroty. Akcja rozpoczyna się w wakacje, a kończy w listopadzie.Dziewczyny chodzą do klasy maturalnej - ostatniej w liceum..
Kamila na obozie kondycyjnym postanawia okłamać(bez prawie w ogóle żadnego zastanowienia), że od długiego czasu boli ją noga, przez co nie może tańczyć (rzecz, którą robiła od bardzo...

Okładka i tytuł nie pociągały mnie do przeczytania tej książki,ale jak natknęłam się na nią w bibliotece to jednak ją wypożyczyłam.Powód był jeden już wcześniej o niej słyszałam (ale nie z powodu filmu ,o którym dowiedziałam się dopiero po przeczytaniu,lecz z internetu).
Ta jest pierwszą z czterech publikacji opowiadająca o czterech przyjaciółkach :Tibby,Lenie ,Carmen i Bridget(na początku mogą się mylić, ale potem bez problemów zaczniesz je rozpoznawać, bo bardzo się od siebie różnią), które nazywają się ,,wrześniowymi" , ponieważ wtedy właśnie wszystkie się urodziły. Przez całe swoje życie trzymały się razem( mają 15 lat).Właśnie nadeszły pierwsze wakacje , które spędzą osobno. Podczas tego wolnego, letniego okresu będą się wymieniały magicznymi dżinsami,które Carmen kupiła w szmateksie i które pasują na nie wszystkie mimo różnych figur.Nazwały siebie ''stowarzyszeniem wędrujących dżinsów''(od tego powstał tytuł'').
Bridget jedzie na obóz piłki nożnej.Tibby zostaje w domu i idzie do pracy.Carmen jedzie do swego taty, który przygotował dla niej wielką, niespodziewaną niespodziankę.Lena wylatuje do babci mieszkającej na Greckiej Wyspie.Które z nich poznają jakiegoś chłopaka? Jakie miłe,a jakie nieprzyjemne wrażenia dostarczą im spodnie?
Książkę napisana została prostym językiem. Polecam ją każdemu kto chce oderwać się od szkolnych obowiązków.

Okładka i tytuł nie pociągały mnie do przeczytania tej książki,ale jak natknęłam się na nią w bibliotece to jednak ją wypożyczyłam.Powód był jeden już wcześniej o niej słyszałam (ale nie z powodu filmu ,o którym dowiedziałam się dopiero po przeczytaniu,lecz z internetu).
Ta jest pierwszą z czterech publikacji opowiadająca o czterech przyjaciółkach...

Okładka jest interesująca. Przedstawia zawartość książki.Posiadam ją odkąd pamiętam (dodatek do coca-coli),postanowiłam przeczytać dopiero teraz.
Pierwszy rozdział opisuje jak malutki Harry znalazł się w domu wuja Vernona i ciotki Petunii. W następnych przenosimy się dziesięć lat do przodu.Tam do dziesięcioletniego chłopca przychodzą listy, których opiekunowie nie pozwalają mu przeczytać.Z każdym dniem przychodzi ich coraz więcej.W końcu wuj postanawia uciec i wtedy o północy w dzień, zmieniający wszystko,jedenastych urodzin Harr'ego przychodzi ogromny Hagrid.Osobiście wręcza mu list .Zawiera on informację, że został przyjęty do szkoły magii .Po wakacjach i przygotowaniu do wyjazdu Harry idzie na tajemniczy peron dziewięć i trzy czwarte..W pociągu poznaje Rona, z którym się zaprzyjaźnia. Czym jest tytułowy Kamień Filozoficzny? Jakie przygody przeżyją bohaterowie książki?Czy przystosuje się do życia czarodzieja , mimo że nie wiedział , iż istnieje magia?
Szata graficzna nie jest zła ani dobra, niczym się nie wyróżnia, więc jest jak większość książek(normalna).Czyta się łatwo i szybko.
Pierwsza z siedmiu części o młodym,uczącym się czarodzieju jest ciekawa i godna polecenia.

Okładka jest interesująca. Przedstawia zawartość książki.Posiadam ją odkąd pamiętam (dodatek do coca-coli),postanowiłam przeczytać dopiero teraz.
Pierwszy rozdział opisuje jak malutki Harry znalazł się w domu wuja Vernona i ciotki Petunii. W następnych przenosimy się dziesięć lat do przodu.Tam do dziesięcioletniego chłopca przychodzą listy, których opiekunowie...