Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Podobała mi się przedstawiona w powieści atmosfera domu rodzinnego, choć opisana rodzina nie była ze sobą genetycznie spokrewniona, co w realnym życiu utrudnia relacje. Tu ludzi zetknął los i historia, oraz świadoma autorefleksja, co na tle współczesnej literatury jest świeże i ciekawe. W opowieści tej jest jednak zbyt wiele nierealistycznych zdarzeń, bym mogła w niej się zadużyć. Pamiętam mój zachwyt nad pierwszą częścią tej historii, tutaj go nie doznałam. Mimo tego, nie jest to powieść zła. Jest przewrotna, nieoczywista jest językowo ładna. Przyjemnie się ją czyta, więc bez wielkich oczekiwań, ale do poczytania polecam.

Podobała mi się przedstawiona w powieści atmosfera domu rodzinnego, choć opisana rodzina nie była ze sobą genetycznie spokrewniona, co w realnym życiu utrudnia relacje. Tu ludzi zetknął los i historia, oraz świadoma autorefleksja, co na tle współczesnej literatury jest świeże i ciekawe. W ...

Rozwiń Zwiń

Mam mocno mieszane uczucia. Nie porwało mnie, nie przemówiło, choć widzę, że jest w tym coś własnego i niebanalnego. Trochę szkoda, że na mnie nie działa.

Mam mocno mieszane uczucia. Nie porwało mnie, nie przemówiło, choć widzę, że jest w tym coś własnego i niebanalnego. Trochę szkoda, że na mnie nie działa.

Mam problem z tym autorem, bo choć pisze wartko i obrazy zostają w głowie na długo, to jednak zawsze mi czegoś w jego książkach brakuje i zostaje niedosyt. Nie zachwyca. Zawsze musi być jakaś scena tortury, choćby i w bajurce, jak ta powieść. Muszę też przyznać, że choć pomysł z tematem wind wydawał się intrygujący, w efekcie pogubiłam się w intrygach i zmianach frontów. Być może ta lektura wymaga więcej skupienia niż mogłam jej zaoferować. I to opowieść z kategorii "mało istotne" a wątki poważne są do niej dolepione, jakby na siłę. W każdym razie ja je tak odbieram. Spokojnie da się żyć bez tej lektury, choć jeśli w wakacje wpadnie wam w ręce, to na plaży poczytać można.

Mam problem z tym autorem, bo choć pisze wartko i obrazy zostają w głowie na długo, to jednak zawsze mi czegoś w jego książkach brakuje i zostaje niedosyt. Nie zachwyca. Zawsze musi być jakaś scena tortury, choćby i w bajurce, jak ta powieść. Muszę też przyznać, że choć pomysł z tematem wi...

Rozwiń Zwiń

Przyzwoite czytadełko w sam raz na wakacje. Dość wyrazista, odważna bohaterka, dobra inspiracją dla domowych kur. Tylko skąd ta nominacja do Bookera, nie pojmuję. Przesada, zdecydowanie.

Przyzwoite czytadełko w sam raz na wakacje. Dość wyrazista, odważna bohaterka, dobra inspiracją dla domowych kur. Tylko skąd ta nominacja do Bookera, nie pojmuję. Przesada, zdecydowanie.

Czy ja wiem? Z jednej strony to nawet ciekawa, bo świeża próba postawienia w centrum uwagi bohaterki nietradycyjnej, czyli bezdzietnej, niezamężnej, wybitnie inteligentnej, mądrej i myślącej bez uprzedzeń. Z drugiej jednak strony, oświetlana jest ona reflektorami mężczyzny dość marnego, który też jest w jakimś sensie poza społeczeństwem i jego akceptacją, bo dwukrotnie rozwiedziony, troje dzieci, każde z inną kobietą. Nie zna odpowiedzi na bolączki świata, więc szuka, choć sprawia wrażenie przegrywa i mężczyzny zagubionego, co w odbiorze jest nudne jak on sam. Nie ma kompetencji by przynieść nam satysfakcjonujące odpowiedzi. Widziana jego oczami Elizabeth zupełnie mnie nie zafascynowała, choć on poświęcił jej życie.
Do tego lichy traktat filozoficzny/ esej o Rzymskim Cesarzu apostacie i rozważania o tym, co by było gdyby to nie chrześcijaństwo ukształtowało naszą kulturę, bo wiadomo, winnego wszelkich nieszczęść własnych trzeba znaleźć i Kościół Katolicki świetnie się do tej roli nadaje. Nie bronię go, tylko takie obwinianki mnie śmieszą, gdyż są czcze i wątłe intelektualnie. Było jak było i nie tu szukałabym nowych wartości na których warto budować przyszłość. Rozważmy raczej, co robić dalej. Plus jednak za podjęcie próby sprostania prawdziwym wyzwaniom otaczającego nas świata, co nie jest częste we współczesnej literaturze. Autorzy zwykle wolą się dopasować i pisać pod konkretny target czytelników.
Barnes potrafi pozytywnie zaskoczyć, tym razem tak się jednak nie stało.

Czy ja wiem? Z jednej strony to nawet ciekawa, bo świeża próba postawienia w centrum uwagi bohaterki nietradycyjnej, czyli bezdzietnej, niezamężnej, wybitnie inteligentnej, mądrej i myślącej bez uprzedzeń. Z drugiej jednak strony, oświetlana jest ona reflektorami mężczyzny dość marnego, kt...

Rozwiń Zwiń