Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To lekka, niezobowiązująca i zabawna opowieść,
idealna na błogi wakacyjny dzień.

Książka o ucieczce przed przeszłością i pozostawionych za sobą w pośpiechu niedomkniętych sprawach.
O przeszłości, która zawsze przez te uchylone drzwi potrafi chyłkiem przemknąć do życia na nowo.
A główna bohaterka musi jej dzielnie stawić czoła!
Jednak czasem może pozostać tylko żal i smutek, że już nie każdy gesty można uczynić oraz nie wszystkie słowa wypowiedzieć.
Czasu nie da się cofnąć, lecz nigdy nie jest za późno na to,
by podarować radość innym i sobie.

To lekka, niezobowiązująca i zabawna opowieść,
idealna na błogi wakacyjny dzień.

Książka o ucieczce przed przeszłością i pozostawionych za sobą w pośpiechu niedomkniętych sprawach.
O przeszłości, która zawsze przez te uchylone drzwi potrafi chyłkiem przemknąć do życia na nowo.
A główna bohaterka musi jej dzielnie stawić czoła!
Jednak czasem może pozostać tylko żal i...

"Bóg nigdy nie mruga", on zawsze panuje nad sytuacją.

Nawet gdy wydaje nam się, że pociąg naszego życia wykoleił się na jakimś zakręcie, a my znaleźliśmy się w totalnych ciemnościach, gdzie już tylko diabeł mówi dobranoc.

50 felietonów, 50 życiowych sytuacji, 50 różnych doświadczeń. Przykładów na to, jak czerpać z życia pełnymi garściami.
Nauka najważniejsza - dla mnie - nawet gdy zjawia się choroba,
to życie - dłużej czy krócej - trwa nadal.
Nie ważne jak długo, istotne jak intensywnie je przeżyjemy.
Ta boża iskra wciąż tli się w nas i tylko od nas zależy,
czy rozniecimy z niej żar.

Regina Brett inspiruje do doświadczania i przeżywania życia w jego pełnym wymiarze.
Bo każde życie może być dobre.
Naprawdę.

"Bóg nigdy nie mruga", on zawsze panuje nad sytuacją.

Nawet gdy wydaje nam się, że pociąg naszego życia wykoleił się na jakimś zakręcie, a my znaleźliśmy się w totalnych ciemnościach, gdzie już tylko diabeł mówi dobranoc.

50 felietonów, 50 życiowych sytuacji, 50 różnych doświadczeń. Przykładów na to, jak czerpać z życia pełnymi garściami.
Nauka najważniejsza - dla mnie...

Biografie nie są twoim ulubionym gatunkiem?
Nie przepadasz za nimi?
Ja również!
Jednak akurat ta pozycja jest zdecydowanie dla nas.

Po przeczytaniu "Azylu" już sama nie wiem, czy na jego niezwykłość wpływa pasjonujący styl pisania autorki, czy poruszająca wewnętrznie historia głównych bohaterów. Ich historia jest dla nas przede wszystkim przykładem zachowania człowieczeństwa wśród wojennego zezwierzęcenia i umiejętności okazywania serca również braciom naszym najmniejszym.
Pokazuje nam, jak można zapanować nad strachem, by nie tylko przetrwać, ale przede wszystkim móc ocalić innych.
Antonina i Jan Żabińscy byli opiekunami warszawskiego zoo, lecz w głównej mierze dobrymi duchami tego miejsca.

Uratowali dziesiątki ludzkich istnień,
a co najważniejsze - człowieczeństwo.

Biografie nie są twoim ulubionym gatunkiem?
Nie przepadasz za nimi?
Ja również!
Jednak akurat ta pozycja jest zdecydowanie dla nas.

Po przeczytaniu "Azylu" już sama nie wiem, czy na jego niezwykłość wpływa pasjonujący styl pisania autorki, czy poruszająca wewnętrznie historia głównych bohaterów. Ich historia jest dla nas przede wszystkim przykładem zachowania...

W minimalistycznej formie tkwi ogromny ładunek emocji.

Autor zagląda w Twoje oczy i wnika do duszy,
a ty czujesz się bezbronna w tak bezpośredniej konfrontacji.
Ulegasz mu i miękniesz po wpływem jego słów.
Nie wiesz już, czy to bije jego serce, czy już twoje.

W prostych słowach zaklęte niezwykłe uczucie.

W minimalistycznej formie tkwi ogromny ładunek emocji.

Autor zagląda w Twoje oczy i wnika do duszy,
a ty czujesz się bezbronna w tak bezpośredniej konfrontacji.
Ulegasz mu i miękniesz po wpływem jego słów.
Nie wiesz już, czy to bije jego serce, czy już twoje.

W prostych słowach zaklęte niezwykłe uczucie.

Najlepszym podsumowaniem całej serii Kwiatu Paproci jest to mistyczne, narastające wewnątrz uczucie... gdy rodzi się - co ja piszę! - wręcz eksploduje nadzieja, że to jeszcze nie koniec!
Nadzieja na powrót do czarodziejskiego świata bajań i legend owianych oparami ni to mgły, ni dymu.
Autorka trzyma nas w napięciu i nie puszcza!
Żyjemy tą wykreowaną przez nią, magiczną rzeczywistością,
która koniec końców okazuje się być tak przewrotna, że aż zaskakująca. Zawrotny i nieprzewidywalny happyend z Gosławą w roli głównej.
Po prostu musisz to przeczytać!
Obowiązkowo!

PS: Pod tajemniczym wpływem Kwiatu Paproci uzewnętrzniła się moja czytelnicza labilność - od sceptycyzmu do gatunku fantasy przeszłam do zachwytu nad twórczością K.B. Miszczuk - coś nieprawdopodobnego!

Najlepszym podsumowaniem całej serii Kwiatu Paproci jest to mistyczne, narastające wewnątrz uczucie... gdy rodzi się - co ja piszę! - wręcz eksploduje nadzieja, że to jeszcze nie koniec!
Nadzieja na powrót do czarodziejskiego świata bajań i legend owianych oparami ni to mgły, ni dymu.
Autorka trzyma nas w napięciu i nie puszcza!
Żyjemy tą wykreowaną przez nią, magiczną...

Magdalena Witkiewicz jak zawsze prowadzi fabułę
w sposób delikatny, czuły i zabawny.
Nie pierwszy już raz pokazuje,
jak przewrotny i nieprzewidywalny bywa los oraz
że nie sposób uciec przed swym przeznaczeniem,
gdyż fatum może spotkać nas na drugim końcu świata.
Choć nasz tytułowy ósmy cud świata prawdopodobnie jest tak blisko,
że wcale się tego nie spodziewamy.
Powieść o kroczeniu własnymi ścieżkami,
wydeptanymi śladami tych, którzy byli tu przed nami.
O spotkaniach na rozstajach dróg i
wyborze dalszej drogi - wspólnej czy nie -
to się okaże.

Magdalena Witkiewicz jak zawsze prowadzi fabułę
w sposób delikatny, czuły i zabawny.
Nie pierwszy już raz pokazuje,
jak przewrotny i nieprzewidywalny bywa los oraz
że nie sposób uciec przed swym przeznaczeniem,
gdyż fatum może spotkać nas na drugim końcu świata.
Choć nasz tytułowy ósmy cud świata prawdopodobnie jest tak blisko,
że wcale się tego nie spodziewamy.
Powieść...

Gabriela Gargaś pokazuje nam, że czasem życie plącze się tylko po to, by wyeksponować to, co jest w nim najistotniejsze, a co zagubiliśmy lub o czym zapomnieliśmy.
Gdy brakuje już miłości, nadziei i siły... zostaje jeszcze przyjaźń.
Ta najważniejsza, która pomaga przetrwać.
Wystarczy, że jest i już nic więcej nie musi.
Skleja połamane skrzydła i serca.
Ratuje, gdy toniemy.
Chroni w trakcie życiowej zawieruchy.
Pozwala podnieść się z kolan i stanąć z podniesionym czołem.
Żyje w nas, a gdy odchodzimy, istnieje w drugim człowieku.
Jej misją jest trwać.
Więc trwa.
Mimo wszystko.

Gabriela Gargaś pokazuje nam, że czasem życie plącze się tylko po to, by wyeksponować to, co jest w nim najistotniejsze, a co zagubiliśmy lub o czym zapomnieliśmy.
Gdy brakuje już miłości, nadziei i siły... zostaje jeszcze przyjaźń.
Ta najważniejsza, która pomaga przetrwać.
Wystarczy, że jest i już nic więcej nie musi.
Skleja połamane skrzydła i serca.
Ratuje, gdy...

Komisarz - uwiedzie Cię równie podstępnie, jak główną bohaterkę.
Jest ostry, porywający i wulgarny, a czasem wręcz brutalny, ale oprzeć mu się nie sposób.
Książka, którą zaczęłam czytać z lekkim uniesieniem brwi, bo...
"Ostry seks, ostry język, ostra jazda" - słowa na które początkowo nie zwróciłam uwagi, rzeczywiście są odzwierciedleniem toczącej się akcji.
Środek ciężkości fabuły został oparty na komisarzu Radosławie Wyrwie i jego działaniach prowadzonych na figurantce Zuzannie Kadziewicz.
Akcja rozwija się w ekspresowym, czasem aż nieprawdopodobnym tempie, za którym z trudem można nadążyć.
Paulina Świst nie zanudza nadmiernie rozbudowanymi opisami postaci, sytuacji, stanów emocjonalnych bohaterów. Stawia na dynamiczność i porywczość - tutaj ukłon w jej stronę.

Komisarz - uwiedzie Cię równie podstępnie, jak główną bohaterkę.
Jest ostry, porywający i wulgarny, a czasem wręcz brutalny, ale oprzeć mu się nie sposób.
Książka, którą zaczęłam czytać z lekkim uniesieniem brwi, bo...
"Ostry seks, ostry język, ostra jazda" - słowa na które początkowo nie zwróciłam uwagi, rzeczywiście są odzwierciedleniem toczącej się akcji.
Środek...