Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ludzie są jak wiatr. Jedni lekko przelecą przez życie i nic po nich nie zostaje; drudzy dmą jak wichry, więc zostają po nich serca złamane jak jakieś drzewa po huraganie. A inni wieją jak trzeba. Tyle, żeby wszystko na czas mogło kwitnąć i owocować. I po tych zostaje piękno naszego świata.

Ludzie są jak wiatr. Jedni lekko przelecą przez życie i nic po nich nie zostaje; drudzy dmą jak wichry, więc zostają po nich serca złamane jak jakieś drzewa po huraganie. A inni wieją jak trzeba. Tyle, żeby wszystko na czas mogło kwitnąć i owocować. I po tych zostaje piękno naszego świata.

- Powinienem dać ci w mordę. Lane otworzył szklane drzwi kabiny. - Ilu mnie widzisz? - Dwóch - mruknął Mack, biorąc kubek z kawą w mokre dłonie. - Ale to i tak lepiej, bo wcześniej było cię czterech i pół.

- Powinienem dać ci w mordę. Lane otworzył szklane drzwi kabiny. - Ilu mnie widzisz? - Dwóch - mruknął Mack, biorąc kubek z kawą w mokre dłonie. - Ale to i tak lepiej, bo wcześniej było cię czterech i pół.

Kiedy tracimy kochaną istotę, możemy zamknąć nasze serce albo użyć bólu, który je rozdziera, by otworzyć je jeszcze szerzej. Kochamy jeszcze mocniej i jeszcze głębiej, kiedy ból nasze serce spustoszy i uczyni je większym.

Kiedy tracimy kochaną istotę, możemy zamknąć nasze serce albo użyć bólu, który je rozdziera, by otworzyć je jeszcze szerzej. Kochamy jeszcze mocniej i jeszcze głębiej, kiedy ból nasze serce spustoszy i uczyni je większym.

Gdy człowiek kocha książki w ich obecności wszędzie czuje się jak w domu.

Gdy człowiek kocha książki w ich obecności wszędzie czuje się jak w domu.