Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ech... co by tu napisać o tej książce.
Zacznijmy od tego, że męczyłem ja pół roku. Nie dlatego, że jest zła. Jest niemiłosiernie rozwleczona.
Zaczyna się intrygująco, można było pomyśleć, że jedno morderstwo prowadzi do skomplikowanej intrygi, która zagraża bezpieczeństwu całemu świata.
Nie. Bez spoilerów, ale nie.
Kiedyś czytałem, że autor nie powinien pomagać bohaterowi, nie powinno być łutów szczęścia - niech bohater wykaże się umiejętnościami, a szczęście mu nie sprzyja.
Tutaj całe rozwiązanie zagrożenia i intrygi opiera się na tym, że w swojej karierze bohater kiedyś gdzieś był, coś robił i ostatecznie jakimś dzikiem łutem szczęścia spotyka ludzi, którzy są związani ze sprawą, którą akurat prowadzi.

Książka ma 1000 stron, z czego rzeczywista akcja zaczyna się w połowie. Niemal połowa książki to jedna wielka retrospekcja pokazująca życie dwóch niejako bohaterów. Szkoda tylko, że nie ma żadnego wynagrodzenia z tego, że je poznalismy...
Jasne, ugruntowuje to niektóre poczynania, czy pogłębia profil postaci, jednak koniec końców, cały ten background nie ma znaczenia.

Pomimo ciekawego punktu wyjścia, pewnie sporej dawki researchu autor wykłada się na jakichś pierdołach, które sprawiają, że miałem podczas czytania "lol, co to za pierdoły". Proces wywoływania zdjęcia opisany jak hakowanie pentagonu - prosze bardzo, tylko, że to przekracza granice, w której wierzę, że ta historia mogłaby sie wydarzyć.

Ta książka to świetny pomysł, ale też jeden wielki, zmarnowany potencjał. Rozwiązanie zagadki jest naiwne, rozczarowujące wręcz.

Nie polecam.

Ech... co by tu napisać o tej książce.
Zacznijmy od tego, że męczyłem ja pół roku. Nie dlatego, że jest zła. Jest niemiłosiernie rozwleczona.
Zaczyna się intrygująco, można było pomyśleć, że jedno morderstwo prowadzi do skomplikowanej intrygi, która zagraża bezpieczeństwu całemu świata.
Nie. Bez spoilerów, ale nie.
Kiedyś czytałem, że autor nie powinien pomagać bohaterowi,...

Całkiem przyjemne czytadło pokazujące jak bezmyślni i krótkowzroczni w swoich działaniach potrafią być ludzie.
Lekkie, krótkie i dające do myślenia.

Całkiem przyjemne czytadło pokazujące jak bezmyślni i krótkowzroczni w swoich działaniach potrafią być ludzie.
Lekkie, krótkie i dające do myślenia.

Czytając biografię Steve'a Jobsa miałem mocny dysonans pomiędzy tym czego oczekiwałem, a co trafiło w moje ręce.
W dużej części to historia Apple i produktów tego giganta, gdzie co jakiś czas przewija się osoba Steve'a i jego wkład. Po przemyśleniu tematu jednak dochodzę do wniosku, że autor chciał pokazać, że Apple w dużej mierze, to był Steve Jobs. Jego osobowość wylewała się z każdego zakamarka tej firmy, z każdego wypuszczanego przez nich produktu, niezależnie od tego, czy był to kit czy hit.
Steve'a jest w tej książce bardzo mało - skrawki jego życia dostajemy na początku i przy jakichś ważnych zmianach w jego życiu, ale np. narodziny jego dzieci zostały kompletnie pominięte. Po prostu, w którymś momencie się pojawiają nabierając na znaczeniu.
Oczywiście to pokazuje, że dla Steve'a firma miała większe znaczenia niż rodzina czy inne relacje społeczne.
Zaskoczony jestem samą osobą Jobsa, a właściwie obrazem jego osobowości - nie spodziewałem się charyzmatycznego, ale zarazem płaczliwego dupka, wrażliwego, ale chamskiego, który potrafił oczarować cały świat. Wydaje się, że autor niczego nie chciał ukrywać, pokazał wszelkie skazy na charakterze, ale też pasję i uwagę jaką Jobs poświęcał swoim produktom.

Jest to fantastyczna książka, z którą warto byłoby się zapoznać.

Czytając biografię Steve'a Jobsa miałem mocny dysonans pomiędzy tym czego oczekiwałem, a co trafiło w moje ręce.
W dużej części to historia Apple i produktów tego giganta, gdzie co jakiś czas przewija się osoba Steve'a i jego wkład. Po przemyśleniu tematu jednak dochodzę do wniosku, że autor chciał pokazać, że Apple w dużej mierze, to był Steve Jobs. Jego osobowość...