Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powieść oceniam dość nisko, ale to dlatego, że nie jestem typowym odbiorcą tego typu pozycji. Horrorów praktycznie nie czytamy i nie oglądam, bo gdy pojawiają się postacie nie z tego świata, to historia przestaje być dla mnie straszna.
Zdecydowałam się na przeczytanie Zewu Cthulhu, ze względu na zakorzenienie Cthulhu w popkulturze i jego wszędobylskość. Uważam, że mając z nim do czynienia np. w grach planszowych, dobrze jest wiedzieć, jakie są jego korzenie.

Powieść oceniam dość nisko, ale to dlatego, że nie jestem typowym odbiorcą tego typu pozycji. Horrorów praktycznie nie czytamy i nie oglądam, bo gdy pojawiają się postacie nie z tego świata, to historia przestaje być dla mnie straszna.
Zdecydowałam się na przeczytanie Zewu Cthulhu, ze względu na zakorzenienie Cthulhu w popkulturze i jego wszędobylskość. Uważam, że mając z...

Dawno nie czytałam tak bardo nijakiej powieści fantasy. Minęło niespełna pół roku od kiedy skończyłam ją czytać, a ja już nie pamietam imienia głównej bohaterki, ani finału tej historii. To co zapamiętałam najbardziej, to przebijające się ponad fabułę związki jednopłciowe, które w tej powiesić występowały częściej, niż związki kobiet z mężczyznami. I o ile takie wątki nie wpływają zwykle na mój odbiór powieści, o tyle w tym przypadku, gdzie proporcje zostały całkowicie zaburzone, trochę przeszkadzało nimi to w czytaniu.

Dawno nie czytałam tak bardo nijakiej powieści fantasy. Minęło niespełna pół roku od kiedy skończyłam ją czytać, a ja już nie pamietam imienia głównej bohaterki, ani finału tej historii. To co zapamiętałam najbardziej, to przebijające się ponad fabułę związki jednopłciowe, które w tej powiesić występowały częściej, niż związki kobiet z mężczyznami. I o ile takie wątki nie...

Sięgnęłam po lekturę w momencie, w którym zafascynował mnie piosenki z musicalu Notre-Dame de Paris. Zaczęło się od polskich wersji tych utworów w wykonaniu Studia Accantus (kto ich nie zna, polecam serdecznie, zwłaszcza utwór „Belle”), a następnie obejrzałam oryginały francuski musical z 1998 roku dostępny na YouTube oraz odświeżyłem sobie całkowicie inną wersje tej historii, jaką w 1996 zafundował nam Disney. I niestety z przykrością muszę stwierdzić, że oryginalna historia na tle tych adaptacji wyglada niezwykle blado, nijako i jest pozbawiona jakikolwiek emocji. Spodziewałam się trochę więcej po powieści czytanej na całym świecie od niemal 200 lat.

Sięgnęłam po lekturę w momencie, w którym zafascynował mnie piosenki z musicalu Notre-Dame de Paris. Zaczęło się od polskich wersji tych utworów w wykonaniu Studia Accantus (kto ich nie zna, polecam serdecznie, zwłaszcza utwór „Belle”), a następnie obejrzałam oryginały francuski musical z 1998 roku dostępny na YouTube oraz odświeżyłem sobie całkowicie inną wersje tej...