Będąc w bibliotece szukałam pierwszej książki do przeczytania po angielsku. Zależało mi na krótkiej książce, aby nie zdemotywować się zbyt szybko i wówczas w moje ręce wpadła seria Penguin Readers.
"The Black Cat and Other Stories" wybrałam przez przypadek i jakie było moje zdziwienie, kiedy okazało się, że są to krótkie opowiadania grozy.
Świetny styl autora i trzymanie w napięciu czytelnika to z pewnością atuty tej małej książeczki.
Edgar Allan Poe napisał cztery świetne historie, które bardzo mnie wciągnęły.
"The Black Cat", "The Oval Portrait", "Berenice", "The Mask of the Red Death" - wszystkie świetne jednak na pierwszym miejscu u mnie plasuje się "The Black Cat". To naprawdę mocne opowiadanie. Bardzo polecam.
Po tej przygodzie z Poe mam ochotę na poznanie innej jego twórczości.

Będąc w bibliotece szukałam pierwszej książki do przeczytania po angielsku. Zależało mi na krótkiej książce, aby nie zdemotywować się zbyt szybko i wówczas w moje ręce wpadła seria Penguin Readers.
"The Black Cat and Other Stories" wybrałam przez przypadek i jakie było moje zdziwienie, kiedy okazało się, że są to krótkie opowiadania grozy.
Świetny styl autora i trzymanie w...

Pod pewnymi względami jest to czarna komedia przesiąknięta naturą zła czająca się za makabrycznymi pomysłami, jakby sam Dostojewski ze ,,Zbrodni i kary'' wyleciał z magicznego kapelusza. Bo gdzie rodzi się w ludzkości chęć mordu, jeśli nie w mrokach dwóch półkul między bębenkami i ustami, które zaszywają okrucieństwo. Prosta konstrukcja i proste środki użyte, by przedstawić dwoistość duszy, która kocha zwierzęta, a później zadaje ból przez targane nami negatywne emocje, jak nienawiść czy zniecierpliwienie. Zbrodnia z miłości zdarza się - nie tylko w książkach. Jak łatwo upaść - od przywiązania do czworonoga, do pogardy nad światem, który zakłóca nam spokój. Rozpisane bez nadęcia, mini-makabreska otoczona całunem szubienicy. Fatalizm dnia powszechnego.

Pod pewnymi względami jest to czarna komedia przesiąknięta naturą zła czająca się za makabrycznymi pomysłami, jakby sam Dostojewski ze ,,Zbrodni i kary'' wyleciał z magicznego kapelusza. Bo gdzie rodzi się w ludzkości chęć mordu, jeśli nie w mrokach dwóch półkul między bębenkami i ustami, które zaszywają okrucieństwo. Prosta konstrukcja i proste środki użyte, by przedstawić...

Poe ma specyficzny styl. Trzeba go polubić. Ja polubiłam.

Poe ma specyficzny styl. Trzeba go polubić. Ja polubiłam.

Zaskakująca.
Krótkie opowiadanie będące opisem rozwijającego się okrucieństwa, upadku, nienawiści.
A do tego czarny kot... czyżby była jakaś przyczyna, że przewija się w wielu wierzeniach ;)
Mało słów - dużo treści!
Polecam.

Zaskakująca.
Krótkie opowiadanie będące opisem rozwijającego się okrucieństwa, upadku, nienawiści.
A do tego czarny kot... czyżby była jakaś przyczyna, że przewija się w wielu wierzeniach ;)
Mało słów - dużo treści!
Polecam.

Nie powiem ale zmroziła mi trochę krew w żyłach.

Nie powiem ale zmroziła mi trochę krew w żyłach.

Za każdym razem gdy czytam to opowiadanie nie mogę sie nadziwić jak genialnym pisarzem był Poe.Takie krótkie a tak bogate w treść.

Za każdym razem gdy czytam to opowiadanie nie mogę sie nadziwić jak genialnym pisarzem był Poe.Takie krótkie a tak bogate w treść.

Krótka, acz treściwa opowieść o okrucieństwie, którego tytułowy kot miał być przyczynkiem. Na uwagę zasługuje piękny język tej opowieści (tłumaczenie Bolesław Leśmian).
Cytat:
"Któż, popełniając czyn niedorzeczny lub nikczemny, nie dziwił się po stokroć tej prostej oczywistości, iż wiedział, że winien go był nie popełnić?"

Krótka, acz treściwa opowieść o okrucieństwie, którego tytułowy kot miał być przyczynkiem. Na uwagę zasługuje piękny język tej opowieści (tłumaczenie Bolesław Leśmian).
Cytat:
"Któż, popełniając czyn niedorzeczny lub nikczemny, nie dziwił się po stokroć tej prostej oczywistości, iż wiedział, że winien go był nie popełnić?"

Co znajduje się w głowie alkoholika? Tylko on to wie!
Lęki, wizje, niekontrolowana agresja......
Dziury w mózgu, wypalone nieodwracalnie przez trunek, działający jak trucizna, siejąca spustoszenie w narzędziach, nad którymi miało się wcześniej kontrolę.

Co znajduje się w głowie alkoholika? Tylko on to wie!
Lęki, wizje, niekontrolowana agresja......
Dziury w mózgu, wypalone nieodwracalnie przez trunek, działający jak trucizna, siejąca spustoszenie w narzędziach, nad którymi miało się wcześniej kontrolę.

Na recenzję opowiadania oraz dyskusję zapraszam na stronę: http://zazamknietymiokladkami.blogspot.com/2018/09/kot-jako-poczucie-winy-black-cat-edgar.html?m=1 „The Black Cat” to jedno z najsłynniejszych opowiadań Poe'go, autora szeroko znanego w Stanach Zjednoczonych, skąd pisarz pochodził, a zdecydowanie mniej rozpoznawalnego w Polsce. Mimo że jestem miłośnikiem tego pisarza i poety, to z pewnej przyczyny nieznane są mi niektóre z jego głośniejszych tytułów - Poe'go polubiłam prawdopodobnie od pierwszego napisanego przez niego zdania, na jakie udało mi się natknąć... Niepotrzebna mi w tym przypadku była znajomość całego kanonu, aby wiedzieć, że się w jego twórczości dobrze odnajduję, bo z niektórymi twórcamii szczególny rodzaj więzi wyczuwa się od razu.


Podobnie jak od razu spodobała mi się twórczość Poe'go, od razu spodobało mi się opowiadanie „The Black Cat” - bo narrator przypomniał mi szaleńca z ulubionego „The tell-tale heart” (Serce - oskarżycielem).


„For the most wild yet most homely narrative which I am about to pen, I neither expect nor solicit belief. Mad indeed would I be to expect it, in a case where my very senses reject their own evidence. Yet, mad am I not—and very surely do I not dream. ”


Dla porównania wspomniane „The Tell Tale Heart”: 


,,True! -- nervous --very, very dreadfully nervous I had been and am; But why will you say that I am mad? The disease had sharpened my senses --not destoyed-- not dulled them. Above all was the sense of heraing acute. I heard all things in the heaven and in the earth."


Po dalszym zapoznaniu się z opowiadaniem można zauważyć, że ma ono ze wspomnianym ,,Sercem - oskarżycielem" więcej wspólnego, niż tylko rozpoczęcie. Przede wszystkim oba utwory dotyczą poczucia winy - jego symbolem jest dla bohatera ,,The Black Cat" właśnieczarny kot, będący dla mężczyzny uosobieniem wyrządzonego przez niego zła, prześladującą go istotą.

Narratorem opowiadania jest mężczyzna, o którym tak naprawdę zbyt wiele nie wiemy. Poznajemy go jako miłośnika zwierząt, szczęśliwego małżonka, a zmiany w jego psychice przedstawione są czytelnikowi poprzez pryzmat jego zbrodni.

Czytanie Poe'go nie jest proste dla nikogo, kto nie ma wprawy w rozumieniu tekstów angielskich z dziewiętnastego wieku - me included. Jednak jeśli chcemy zdobyć dowolność w wybieraniu tekstów literackich w języku obcym, to warto trochę czasu poświęcić gimnastykowaniu umysłu, a opowiadania są do tego dobrą podkładką. Nie musimy się obawiać klątwy odłożenia książki niedoczytanej, 'bo była za trudna', bo opowiadanie jest formą niedługą, której nie poświęcimy kilku dni, a poza tym zawsze możemy, np. na Wolnych Lekturach, sprawdzić polskie tłumaczenie, i wyjaśnić zdania o zagadkowych, niedzisiejszych konstrukcjach.
Zachęcam do sięgnięcia po Poe'go po angielsku, bo warto mieć kontakt z czymś tak kunsztownym... Już któreś spotkanie z kolei mam z tym pisarzem tak, że po kilku pierwszych zdaniach nie mogę się powstrzymać od czytania na głos, tak aby móc się w pełni napawać dźwięcznością tekstu.
Niemniej jednak, dla nieczujących się w tym języku dobrze nie jest to nic straconego, bo tłumaczeniem na polski Poe'go zajmowali się najczęściej wybitni literaci, co widać, i słychać, i czuć.

„The Black Cat” to jak na Poe'go dzieło bardzo przystępne,będące obrazem ludzkiej tragedii, która może nam się w pewnych aspektach wydawać nierealna, a jednocześnie nie ma tu elementów fantastycznych. Opowiadanie nazywane w czasach swojego powstania wulgarnym, które stało się elementem rozpoznawczym jednego z wybitniejszych twórców grozy. Dzieje mężczyzny, który przez alkohol zaczął odczuwać silną potrzebę wyrządzania zła...

Na recenzję opowiadania oraz dyskusję zapraszam na stronę: http://zazamknietymiokladkami.blogspot.com/2018/09/kot-jako-poczucie-winy-black-cat-edgar.html?m=1 „The Black Cat” to jedno z najsłynniejszych opowiadań Poe'go, autora szeroko znanego w Stanach Zjednoczonych, skąd pisarz pochodził, a zdecydowanie mniej rozpoznawalnego w Polsce. Mimo że jestem miłośnikiem...

,,Czarny kot" jest to książka opowiadająca o alkoholizmie i wyrzutach sumienia, bardzo mi się spodobała ale była trochę dziecinnie napisana a główny bohater był wręcz śmieszny. Mimo to polecam tę książkę.

,,Czarny kot" jest to książka opowiadająca o alkoholizmie i wyrzutach sumienia, bardzo mi się spodobała ale była trochę dziecinnie napisana a główny bohater był wręcz śmieszny. Mimo to polecam tę książkę.