Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie wiem, czy kiedykolwiek czytałam książkę napisaną z tak wielką wrażliwością. Marcin Kydryński, według biogramu na okładce radiowiec, wędrowiec, fotograf. Według mnie także poeta o otwartej głowie, który nie zatrzymuje się na tym, co powierzchowne, lecz w niewymuszony sposób zgłębia każdy aspekt doświadczanej rzeczywistości. Drąży nurtujące go problemy, starając się dotrzeć do ich korzeni, zanim stanie się to niemożliwe. Afryka malowana jest bardzo sensualnym językiem, staje się namacalna. Przeżywana jest intensywnie wszystkimi zmysłami. Smaku dodaje prowadzony przez Autora dialog z książkami, który dostarcza dodatkowych bodźców do interpretacji zastanego świata. Czytanie "Bieli" to podróż nie tylko po afrykańskich bezdrożach, lecz także po zakamarkach ludzkiej natury. Wraz z Autorem chłoniemy Inność, nie oceniając jej, lecz współodczuwając. Kydryński postrzega świat w wielu aspektach, dostrzega mnogość odpowiedzi na pytania codzienne i zasadnicze. Nie zamyka się w klatce pewności i jedyności, bo, jak pisał Tiziano Terzani, "zwątpienie jest funkcją myślenia". Dziękuję za literacką ucztę.

Nie wiem, czy kiedykolwiek czytałam książkę napisaną z tak wielką wrażliwością. Marcin Kydryński, według biogramu na okładce radiowiec, wędrowiec, fotograf. Według mnie także poeta o otwartej głowie, który nie zatrzymuje się na tym, co powierzchowne, lecz w niewymuszony sposób zgłębia każdy aspekt doświadczanej rzeczywistości. Drąży nurtujące go problemy, starając się...

Rozczarowanie. Może w trzech tekstach znalazłam Skvorecky'ego, jakiego znam z "Przypadków inżynieria ludzkich dusz". Pozostałe opowiadania to raczej pisarskie wprawki.

Rozczarowanie. Może w trzech tekstach znalazłam Skvorecky'ego, jakiego znam z "Przypadków inżynieria ludzkich dusz". Pozostałe opowiadania to raczej pisarskie wprawki.

Uwikłanie człowieka w zło to leitmotiv "Pierwszej osoby" Flanagana. Niebanalny temat zaserwowany w dopracowanej formie. Ze strony na stronę wraz z Kifem Kehlmannem zagłębiamy się w coraz gęstszy mrok. Czujemy wręcz fizycznie, jak spersonifikowane w osobie Siegfrieda Heidla zło przerasta nasze tkanki. Obserwujemy u bohatera proces utraty ideałów i przyjęcia za swoje tego, co kiedyś wywoływało jego słuszne obrzydzenie. Staramy się dostrzec granicę między naiwnością, brakiem asertywności a handlem wartościami.
Książka, pomimo doskonałego języka pełnego "leksykalnych objawień", nie należy do najłatwiejszych w odbiorze. Warto jednak się z nią zmierzyć, by przeżyć swoiste katharsis.

Uwikłanie człowieka w zło to leitmotiv "Pierwszej osoby" Flanagana. Niebanalny temat zaserwowany w dopracowanej formie. Ze strony na stronę wraz z Kifem Kehlmannem zagłębiamy się w coraz gęstszy mrok. Czujemy wręcz fizycznie, jak spersonifikowane w osobie Siegfrieda Heidla zło przerasta nasze tkanki. Obserwujemy u bohatera proces utraty ideałów i przyjęcia za swoje tego,...