Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Początkowo była to typowo nostalgiczna wycieczka - przemierzając przez strony przypominałam sobie jak wiele znaczyła dla mnie ta książka lata temu. A potem przepadłam.

Wraz z wylosowaniem wiadomego nazwiska z puli potencjalnych trybutów, emocje poszły w górę, a ja, momentami ze łzami w oczach, pochłaniałam kolejne strony. Nim się obejrzałam, po dokładnie pięciu godzinach czytania, odwróciłam ostatnią stronę z jedną myślą w głowie - chcę więcej.

Igrzyska znaczą dla mnie wiele. Od rozprawek, na których namiętnie powoływałam się na Katniss, do kręconych ze znajomymi parodii i oglądania drugiej części filmu w kinie razem z mamą. Igrzyska były książką, która wprowadziła mnie na dobre w świat popkultury, bo pokazała, jak dobre może być słowo pisane.

Z perspektywy lat książka ani trochę nie traci. Ba! Dopiero teraz dostrzegłam pewne elementy, na które jako nastolatka byłam zwyczajnie niewrażliwa.

I niech los zawsze wam sprzyja

Po więcej opinii zapraszam na bookstagram pani_johannes

Początkowo była to typowo nostalgiczna wycieczka - przemierzając przez strony przypominałam sobie jak wiele znaczyła dla mnie ta książka lata temu. A potem przepadłam.

Wraz z wylosowaniem wiadomego nazwiska z puli potencjalnych trybutów, emocje poszły w górę, a ja, momentami ze łzami w oc...

Rozwiń

Zwiń

Z każdą kolejną książką pani Mai rośnie we mnie brzydkie uczucie docierania do końca tej cudownej twórczości. Został mi już tylko trzeci Takeshi i Ruda Sfora, aby moja przygoda z Pierwszą Damą Polskiej Fantastyki ostatecznie dobiegła kresu. Wtedy zostanie już tylko rereading. Nie mogę nie dać ponieść się wzruszeniu, bo każde skończone opowiadanie przypominało mi, że więcej już ich nie powstanie. Taki nasz los po śmierci

Przechodząc jednak do opowiadań - cóż mam rzec - były tak dobre, że nie dało się od nich oderwać. Po raz kolejny, czytając w pociągu, niemal przeoczyłam swoją stację i gdyby nie okropnie denerwujący komunikat końcowy Arrivy, to konduktor musiałby mnie wypraszać osobiście. Zwłaszcza opowiadania "Smutek" i tytułowe "Więzy Krwi" sprawiły, że przepadłam za tym zbiorem.

I chociaż ten zbiór nie dorównuje "Upiorowi Południa", to jest nadal bardzo, ale to bardzo dobry

Po więcej opinii zapraszam na instagrama pani_johannes

Z każdą kolejną książką pani Mai rośnie we mnie brzydkie uczucie docierania do końca tej cudownej twórczości. Został mi już tylko trzeci Takeshi i Ruda Sfora, aby moja przygoda z Pierwszą Damą Polskiej Fantastyki ostatecznie dobiegła kresu. Wtedy zostanie już tylko rereading. Nie mogę nie ...

Rozwiń

Zwiń

Czas przy książce to dobrze spędzona godzinka.

Czas przy książce to dobrze spędzona godzinka.

Seria Metro umarła wraz z pierwszą częścią. Przez drugą ledwie przebrnęłam, z trzecią nie dałam rady.

Beznadzieja.
Wieje nudą, postacie, dialogi i fabuła nie powalają. Zwłaszcza tej ostatniej mamy niezwykle mało, jest ona przyćmiona motywem drogi. Postacie są bardzo do siebie podobne, czasami miałam wrażenie, że różnią się tylko imionami. Dialogi irytujące.

Nudą wieje do tego stopnia, że nawet z metra wywiało grozę. Żałuję, że kupiłam inną książkę tego autora, bo jeśli prezentuje podobny poziom, to będzie mi bardzo szkoda tych 40 złotych. Metro na szczęście miałam z biblioteki

Seria Metro umarła wraz z pierwszą częścią. Przez drugą ledwie przebrnęłam, z trzecią nie dałam rady.

Beznadzieja.
Wieje nudą, postacie, dialogi i fabuła nie powalają. Zwłaszcza tej ostatniej mamy niezwykle mało, jest ona przyćmiona motywem drogi. Postacie są bardzo do siebie podobne, c...

Rozwiń

Zwiń

Trzeba jej poświęcić trochę czasu, posuwać się wraz z jej rytmem, dać się poprowadzić. Parafrazując jednego z bohaterów - niektóre historie muszą się uleżeć. A że "Ciemno, Prawie Noc" skupia się głównie na ludzkich historiach, to warto się temu poddać.

Brakuje mi trochę słów. Opowiedzieć fabułę? Zbyt skomplikowana. Opowiedzieć o tym, jak jest napisana? Zbyt skomplikowane. Tu wszystko jest skomplikowane - bohaterowie, miasto, przeszłość, emocje, relacje, postrzeganie, język, mowa...
Osobiście jestem zachwycona tymi trudnościami, bo to one budują ten dziwny, niemalże gotycki klimat.

Ludzie zabijający koty. Ludzie zabijający ludzi. Ludzie zabijający dzieci.

Po więcej opinii zapraszam na Instagrama pani_johannes

Trzeba jej poświęcić trochę czasu, posuwać się wraz z jej rytmem, dać się poprowadzić. Parafrazując jednego z bohaterów - niektóre historie muszą się uleżeć. A że "Ciemno, Prawie Noc" skupia się głównie na ludzkich historiach, to warto się temu poddać.

Brakuje mi trochę słów. Op...

Rozwiń

Zwiń

Dzień dobry bookstagramie, dawno mnie tu nie było. Przychodzę dziś z reportażem wysłuchanym przeze mnie ponad dwa tygodnie temu. Niestety przeszedł on u mnie tak bez echa, że nie miałam jakiejkolwiek potrzeby zrecenzowania go, a szkoda, bo porusza niezwykle ważny temat przemocy w rodzinach. Pamiętajmy jednak, że nawet jak temat jest trudny i ważny, to mamy prawo wypowiedzieć się o nim i negatywnie i pozytywnie, zależnie od naszych osobistych odczuć.

Moje odczucia względem książki są bardzo nijakie. Opisano w niej wiele ludzkich tragedii, jednak mam wrażenie, że zawarcie w książce jedynie wspomnień ofiar, to za mało na dobry reportaż. Brakowało mi dotknięcia tematu jako problemu wielopokoleniowego, brakowało mi perspektyw znęcania się wyłącznie psychicznego, brakowało mi perspektywy rodziców jako ofiar swoich dzieci, brakowało mi... No i można wymieniać. Reportaż jest mocno jednostronny, a historie, choć każda tragiczna i inna, to nie przywodzą szerokiego spektrum przemyśleń.

Książka o ważnym problemie, ale napisać o czymś ważnym, a napisać ważnie to trochę inna sprawa.

Ale - jeśli ktoś nie miał styczności z problemem lub odwrotnie - miał i potrzebuje poczuć, że nie jest w nim sam, wtedy książkę mogę z czystym sumieniem polecić

Po więcej opinii zapraszam na bookstagrama pani_johannes

Dzień dobry bookstagramie, dawno mnie tu nie było. Przychodzę dziś z reportażem wysłuchanym przeze mnie ponad dwa tygodnie temu. Niestety przeszedł on u mnie tak bez echa, że nie miałam jakiejkolwiek potrzeby zrecenzowania go, a szkoda, bo porusza niezwykle ważny temat przemocy w rodzinach...

Rozwiń

Zwiń