Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytanie książek to najpiękniejsza zabawa, jaką sobie ludzkość wymyśliła

Czytanie książek to najpiękniejsza zabawa, jaką sobie ludzkość wymyśliła

Kto czyta książki, żyje podwójnie.

Kto czyta książki, żyje podwójnie.

Otwórzcie oczy i popatrzcie na to, co możecie zobaczyć, nim zamkniecie je na zawsze.

Otwórzcie oczy i popatrzcie na to, co możecie zobaczyć, nim zamkniecie je na zawsze.

Jest czytelnik gąbka, czytelnik lejek, czytelnik cedzidło i czytelnik sito. Gąbka wchłania w siebie wszystko, jak leci, jasne jest, że potem dużo z tego pamięta, lecz nie umie wydobyć najważniejszego. Lejek - przyjmuje jednym końcem, drugim zaś wszystko, co przeczytane, z niego wylatuje. Cedzak przepuszcza wino, a zatrzymuje winny osad; ten w ogóle nie powinien czytać i lepiej, żeby zajął się rzemiosłem. Sito zaś oddziela plewy, żeby otrzymać najlepsze ziarno.

Jest czytelnik gąbka, czytelnik lejek, czytelnik cedzidło i czytelnik sito. Gąbka wchłania w siebie wszystko, jak leci, jasne jest, że potem dużo z tego pamięta, lecz nie umie wydobyć najważniejszego. Lejek - przyjmuje jednym końcem, drugim zaś wszystko, co przeczytane, z niego wylatuje. Cedzak przepuszcza wino, a zatrzymuje winny osad; ten w ogóle nie powinien czytać i lepiej,...

Biblioteki są zapisami naszych czytelniczych porażek. Jak mało w nich książek, które naprawdę nam się podobały. Jeszcze mniej takich, które podobają się nam przy kolejnej lekturze. Większość to pamiątki po ludziach, którymi chcieliśmy być. Których udawaliśmy. Których braliśmy za siebie.

Biblioteki są zapisami naszych czytelniczych porażek. Jak mało w nich książek, które naprawdę nam się podobały. Jeszcze mniej takich, które podobają się nam przy kolejnej lekturze. Większość to pamiątki po ludziach, którymi chcieliśmy być. Których udawaliśmy. Których braliśmy za siebie.

Jakie to podłe, (...) że mamy tylko jedno życie, a ono tak szybko nas nuży.

Jakie to podłe, (...) że mamy tylko jedno życie, a ono tak szybko nas nuży.

Pamiętaj czego się nauczyłaś, i znów kogoś pokochaj. Znajdź kogoś do kochania i obdarz go bezwarunkową miłością. Po to tu wszyscy jesteśmy.

Pamiętaj czego się nauczyłaś, i znów kogoś pokochaj. Znajdź kogoś do kochania i obdarz go bezwarunkową miłością. Po to tu wszyscy jesteśmy.

Tak wiele czasu zabrało mi pogodzenie się z czymś wprost niewyobrażalnym - z uwiezieniem we własnym ciele - że boję się nawet marzyć o możliwości zmiany mojego losu. Lecz mimo wszystkich dręczących mnie obaw, gdy myślę o tym, że może ktoś w końcu mnie zauważy, czuję, jak w mojej piersi cichutko trzepoczą skrzydła ptaka zwanego NADZIEJĄ.

Tak wiele czasu zabrało mi pogodzenie się z czymś wprost niewyobrażalnym - z uwiezieniem we własnym ciele - że boję się nawet marzyć o możliwości zmiany mojego losu. Lecz mimo wszystkich dręczących mnie obaw, gdy myślę o tym, że może ktoś w końcu mnie zauważy, czuję, jak w mojej piersi cichutko trzepoczą skrzydła ptaka zwanego NADZIEJĄ.

Nie mogłem dać żadnego znaku ani wydać z siebie dźwięku, by poinformować innych, że odzyskałem świadomość. Byłem niewidzialny - jak chłopiec duch. Nauczyłem się więc dźwigać ten sekret i stałem się niemym świadkiem dni identycznych jak krople wody (...) Jestem jedynym świadkiem historii równie krwawej i przerażającej jak losy ludzi na ziemi.

Nie mogłem dać żadnego znaku ani wydać z siebie dźwięku, by poinformować innych, że odzyskałem świadomość. Byłem niewidzialny - jak chłopiec duch. Nauczyłem się więc dźwigać ten sekret i stałem się niemym świadkiem dni identycznych jak krople wody (...) Jestem jedynym świadkiem historii równie krwawej i przerażającej jak losy ludzi na ziemi.

Nauczyłam się, że musimy kochać naszych wrogów - musimy pozbyć się złości, nienawiści, zazdrości, zawziętości i niechęci do wybaczania. Cechy te niszczą duszę.

Nauczyłam się, że musimy kochać naszych wrogów - musimy pozbyć się złości, nienawiści, zazdrości, zawziętości i niechęci do wybaczania. Cechy te niszczą duszę.

Mój umysł biega i skacze, szybuje, pikuje, wykonuje gwiazdy i salta, próbuje się uwolnić z zamknięcia, wyczarowując barwne błyskawice w świecie przepełnionym szarością. Ale nikt o tym nie wie, bo nie mogę wydobyć z siebie głosu. Wszyscy uważają mnie za pustą skorupę i właśnie dlatego od dziewięciu lat siedzę tutaj, dzień w dzień oglądając BARNEYA lub KRÓLA LWA, a kiedy pocieszałem się, że już nie może być gorzej, ktoś wymyślił TELETUBISIE.

Mój umysł biega i skacze, szybuje, pikuje, wykonuje gwiazdy i salta, próbuje się uwolnić z zamknięcia, wyczarowując barwne błyskawice w świecie przepełnionym szarością. Ale nikt o tym nie wie, bo nie mogę wydobyć z siebie głosu. Wszyscy uważają mnie za pustą skorupę i właśnie dlatego od dziewięciu lat siedzę tutaj, dzień w dzień oglądając BARNEYA lub KRÓLA LWA, a kiedy pociesza...

Gdy wojownik traci ochotę do walki, walczy bez ochoty dalej. Bo ona kiedyś powróci.

Gdy wojownik traci ochotę do walki, walczy bez ochoty dalej. Bo ona kiedyś powróci.

Rozwijanie wiary przypomina siew ziaren. Jeśli nawet niektóre z nich nie wykiełkują, i tak zbierzemy pewien plon. Każdy akt wiary przyniesie nam błogosławieństwo.

Rozwijanie wiary przypomina siew ziaren. Jeśli nawet niektóre z nich nie wykiełkują, i tak zbierzemy pewien plon. Każdy akt wiary przyniesie nam błogosławieństwo.

Jutro też jest jutro. Jutro trzeba uciekać od początku. Taka jest życia treść, taka jest twoja opowieść, nie można być bohaterem innej baśni niż ta, która jest już napisana".

Jutro też jest jutro. Jutro trzeba uciekać od początku. Taka jest życia treść, taka jest twoja opowieść, nie można być bohaterem innej baśni niż ta, która jest już napisana".