Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ten dramat pozwala przewrócić się, wywalić na oczach wszystkich. A potem podnieść się, otrzepać. W wielkim zawstydzeniu i bezwstydnie jednocześnie. To jest roller coaster dokładnie taki, jaki ludzie sobie sami stworzyli. Tyleż sensu, ile bezsensu w naszym dziwnym życiu. Księga spisuje te nasze wybryki. Opowieść przeskakuje z historii do historii. Gdzie nadzieja? W Komentarzach. Świetna sztuka. Mądry komentarz.

Ten dramat pozwala przewrócić się, wywalić na oczach wszystkich. A potem podnieść się, otrzepać. W wielkim zawstydzeniu i bezwstydnie jednocześnie. To jest roller coaster dokładnie taki, jaki ludzie sobie sami stworzyli. Tyleż sensu, ile bezsensu w naszym dziwnym życiu. Księga spisuje te nasze wybryki. Opowieść przeskakuje z historii do historii. Gdzie nadzieja? W...

Generalnie jestem na TAK. Opowieść podana w sposób bardzo prosty, wydawałoby się bez zakrętasów, jednak przykuwający uwagę. Moim zdaniem bardzo sprawnie literacko pokazuje kawał życia.

Zaciekawił mnie dobry opis, hmm jak to nazwać(?) - patronatu - przyjmowanego (niby.. dobrowolnie, ale z dziada-pradziada) przez niedojrzałych ludzi - duchowego patronatu instytucji kościoła nad arcyważnym momentem jednostki - nad dojrzewaniem. Kościół organizował i organizuje dużej części dzieci, potem: młodzieży, miejsce spotkań, co ważne - akceptowane przez rodziców. Spotkania, ruchy oazowe, pielgrzymki..., nie wiem co tam jeszcze (i nie dotykamy tu żadnych patologii, to nie ten temat!).
Skoro dojrzewanie, to nieubłagana biologia powoduje, że hormony wzbijają w górę, ale w warunkach płytkiej, rytualnej religijności, skrzydła anielskie spokojnie mogły/ mogą pomieścić te wszystkie przedmałżeńskie seksy wraz z elgiebetami, a niech tam. To jest absolutny fenomen uwewnętrzniania w instytucji cennego narybku wraz z jego jak najbardziej naturalnymi instynktami, a jednocześnie w oficjalnym profilu, potępiania wybranych zachowań. Na szczęście bohaterki książki nie są z tych bardzo podatnych na zniekształcenia, biorą co im pasuje (jednak nie bez rozdarć, większych lub mniejszych). Jak to potem wpływa na ludzi, gdy już dojrzeją? Nie najlepiej. Raczej.

[Mieszkam w małym mieście, umiarkowanie bogatym, powiedziałabym, na pewno nie biednym, jeśli rozważać status finansowy mieszkańców. Pod moimi oknami średnio 10 razy w roku przechodzą pielgrzymki pełne młodych ludzi. Domyślam się, że kwitnie tu też oazowe życie. Temat nieheteronormatywności nie istnieje w lokalnych mediach, nic o tym w urzędzie miasta, w wydarzeniach miejscowych szafarzy kultury: bibliotek, filharmonii. Filmy wyświetlane w kinie starannie przetrzepane pod względem treści. Teraz już wiecie Państwo dlaczego jakoś mało zwracam uwagę na to, że książka opowiada o latach 90. ubiegłego wieku]

Generalnie jestem na TAK. Opowieść podana w sposób bardzo prosty, wydawałoby się bez zakrętasów, jednak przykuwający uwagę. Moim zdaniem bardzo sprawnie literacko pokazuje kawał życia.

Zaciekawił mnie dobry opis, hmm jak to nazwać(?) - patronatu - przyjmowanego (niby.. dobrowolnie, ale z dziada-pradziada) przez niedojrzałych ludzi - duchowego patronatu instytucji...

Półka: Nie_do_czytania.
Polecam uwadze:
https://wiez.pl/2022/11/14/towarzystwo-maciejowe-odc-1/
https://wiez.pl/2022/11/14/towarzystwo-maciejowe-odc-2/

Półka: Nie_do_czytania.
Polecam uwadze:
https://wiez.pl/2022/11/14/towarzystwo-maciejowe-odc-1/
https://wiez.pl/2022/11/14/towarzystwo-maciejowe-odc-2/