Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jesteście tolerancyjni? Akceptujecie inny kolor skóry, ubiór, kształt nosa czy wzrost? A może jesteście fanami S-F i wypatrujecie obcych cywilizacji (dziś w nocy premiera nowych Gwiezdnych)? Czy jednak wyobrażacie sobie konieczność zaakceptowania innej rasy, nie, nie ludzkiej, innej. Robali, Prosiaczków czy czego innego? Pewnie nie potraficie (albo Wam się wydaje, że tak, ale to tylko wydaje). Nawet w Ankh - Morpork tego nie potrafią.
Etniczne bitki między ludźmi, krasnoludami, trollami i nieumarłymi, są w mieście na porządku dziennym. Nikt w zasadzie nie potrafi zaakceptować innych. Przeciwstawia się temu oczywiście, prostolinijny, ale życiowo najmądrzejszy, Kapitan Marchewa. Nie to jest jednak tematem. W Ankh-Morpork znowu ktoś zginął. Wiekowy Kapłan i piekarz, krasnoludzki, właściciel muzeum "Krasnoludzkiego Chleba Bojowego". Na miejscu zbrodni pozostawiono ślady gliny. Dość nietypowej.
Na domiar złego, ktoś truje Najważniejszą Osobę w Mieście czy Vetinariego. Komendant Vimes dostaje trudny orzech do zgryzienia. Żeby nie było mu łatwiej, golemy, bezwolne maszyny poruszane siłą słów w głowie, zaczynają zachowywać się dziwnie. Znikają, niszczą się w niezrozumiałych aktach wandalizmu.
To nie koniec. Ty razem to sierżant Colon ma odejść na emeryturę i zostać spokojnym rolnikiem na wsi. Noby Nobs dowiaduje się zaś, że jest potomkiem, w prostej linii, od Lorda założyciela miasta.
Mieszanka jest wybuchowa i tylko czekać, aż pojawi się ktoś, kto przyłoży do tego wszystkiego zapałkę.
Polittyka, zdrada, spiski, porządka detektywistyczna robota, fabuła godna najlepszego odcinka powieści o Sherlocku Holmsie. Z tą różnicą, że tutaj mamy jeszcze czynnik wrogości rasowej, braku akceptacji i poszanowania prawa. I znów rasa to nie wszystko. Czy bowiem przedmiot może BYĆ? Czy przedmiot ma uczucia? Co jeśli przedmiot moża "uczłowieczyć"? Co jeśli przedmioty zaczną "uczłowieczać" się same?
Mistrz, tak będę nazywał go mistrzem juz zawsze, Pratchett zawarł w tej książce wszystkie bolączki dzisiejszego świata, a nawet je pogłębił. Nie mamy tu bowiem "tylko" odmiennych kolorów skóry, mamy tu różne postaci, zupełnie nie przystające do siebie, o odmiennych celach, sposobie wyrażania siebie, przeszłości i rasowym ukierunkowaniu. Mamy też dziwaczny romans, przegląd przez miejską szachtę i oczywiście niezawodnych przywódców Gildii.
Co można udowodnić Wampirowi? Kto stworzył Vimesa i po co? O czym marzą Golemy? I czy Wilkołak może być z człowiekiem, który myśli, że jest Krasnoludem? A wszystko z, nie do końca udaną, zbrodnią w tle i zagadką wykonaną z gliny.
Gotowi na kolejną szaloną przygodę w Ankh-Morpork? Pewnie, że TAK! Odrzućcie więc uprzedzenia i w drogę!!


Terry Pratchett "Na glinianych nogach"
Prószyński i S-ka 2015

http://czytamtopisze.blogspot.com/2015/12/gliniana-tolerancja.html

Jesteście tolerancyjni? Akceptujecie inny kolor skóry, ubiór, kształt nosa czy wzrost? A może jesteście fanami S-F i wypatrujecie obcych cywilizacji (dziś w nocy premiera nowych Gwiezdnych)? Czy jednak wyobrażacie sobie konieczność zaakceptowania innej rasy, nie, nie ludzkiej, innej. Robali, Prosiaczków czy czego innego? Pewnie nie potraficie (albo Wam się wydaje, że tak,...

O tak. Wspomnienie z lat młodości przybrało nowy kształt. Twarda oprawa, kredowy papier, szkice i wywiad z rysownikiem. "Bogowie z kosmosu" zyskali nową twarz. Na imię jej "Ekspedycja" i składa się na nią wszystkie osiem części opowieści o kosmitach odpowiedzialnych za rozwój Niebieskiej Planety.
Pamiętam w szkole podstawowej, jak biegałem do biblioteki w poszukiwaniu kolejnych części. Scenariusz według książek Ericha Von Danikena otwierał nowe perspektywy, odkrywał nową historię ludzkości. Z zapartym tchem śledziłem losy Ais i Zana na Ziemi. Pierwsza to chyba, przeczytana przeze mnie, historia, w której zło staje się konieczną częścią Planu. Wręcz staje się nieodzowne dla istnienia dobra. Jest nieodłączną częścia procesu poznawczego i rozwojowego.
Teraz, po latach, dane mi jest powrócić do tej historii. Dzięki mojej niezrównanej Żonie, która zawsze trafi z prezentem w dziesiątkę.
Coś się jednak zmieniło. Opowieść nadal jest wciągająca, trzyma w napięciu, jednak stała się zbyt liniowa, przewidywalna i naiwna. To chyba ten sam problem co z książkami Karola Maya i partiami JKM. Młody umysł chłonie to wszystko z zapartym tchem, w miarę jednak upływu czasu, dziecięca naiwność poddaje się i zwycięża chłodny racjonalizm. Tak to już jest z niektórymi pozycjami, nie tylko z literatury, że dorosłość zabija troszkę ich magię. Komiks ma to do siebie, że broni się obrazami, jest dziełem wielopłaszczyznowym.
Jest jakaś magia w tym komiksie. Chce się go czytać, oglądać, podziwiać. Jest częścią świata, którego już nie ma. Przypomina mi czasy wczesnej młodości i gdzieś tam wciąż ma aktualne przesłanie. No i ma rysunki Polcha, a to marka sama w sobie.
A więc polecam wszystkim. Bez względu na to, czy jesteś komiksowym maniakiem, czy miłośnikiem teorii Danikena, czy też zwykłym miłośnikiem fantastyki. W tej książce jest wszystko, także alternatywna wersja biblii ;-). Sięgajcie więc, żeby poszerzać horyzonty i delektować się pięknymi wizjami Bogusława Polcha. Czy potraktujesz to poważnie, czy też jak zwykłą literaturę SF, jest to pozycja obowiazkowa.




Polch, Mostowicz, Górny "Ekspedycja"
Prószyński i S-ka 2015

http://czytamtopisze.blogspot.com/2015/11/bogowie-kosmici-i-rysunki-polcha.html

O tak. Wspomnienie z lat młodości przybrało nowy kształt. Twarda oprawa, kredowy papier, szkice i wywiad z rysownikiem. "Bogowie z kosmosu" zyskali nową twarz. Na imię jej "Ekspedycja" i składa się na nią wszystkie osiem części opowieści o kosmitach odpowiedzialnych za rozwój Niebieskiej Planety.
Pamiętam w szkole podstawowej, jak biegałem do biblioteki w...

W Ankh-Morpork dzieje się źle. To znaczy w sumie dobrze, ale... Kapitan Straży ma się ożenić, potem odchodzi. Ciężko jest znaleźć jego zastępcę. Kapral Marchewa odkrywa miasto i nie tylko. Mieszkańcy (i nie tylko) odkrywają swoje uczucia do kaprala Marchewy, dla niektórych jest to zaskakujące, inni patrzą z zachwytem.
Do Straży trafiają nowi Funkcjonariusze. Troll, krasnolud i kobieta (w większej części) i nic nie wydaje się być w porządku.
Tymczasem w mieście pojawia się zabójca. Niby nic ciekawego, tym bardziej, że wydaje się być powiązany z Gildią Skrytobójców. Cóż jedyny problem z nim to ten, że nie wykonuje zleceń Gildii i nikt nie zna jego pobudek. Co gorsza korzysta z cudownej broni, która powinna być zniszczona dawno temu.
Bohaterowie "Zbrojnych" stają się dedektywami z prawdziwego zdarzenia. Prym wiedzie oczywiście, niezastąpiony, kapral Marchewa, który samoczynnie przejmuje dowództwo.... ups mały spoiler. Cóż, czyż nie tego się wszyscy spodziewali??
Okazuje się, że w mieście Ankh-Morpork wrzucnie ciał do rzeki powoduje same problemy, u Błaznów wcale nie jest tak wesoło, a tajemniczy rusznic może sprawić nie lada problemy. Mistrz Pratchett pokazuje, że nawet w tak fantastycznym świecie, jak Dysk, można umieścić problemy i historie, których nie powsydziłaby się Agatha Cristie. Napięcie wzrasta ze strony na stronę i nie odpuszcza, tło jest malownicze, a nawet zbyt kolorowe, bo zatargi na tle rasowym przybierają kształt prawie, że zamieszek. Do tego Kapitan Vimes naraża się Patrycjuszowi (i o to chodzi!) i zostaje odsunięty od sprawy. Straż nocna staje się Milicją, a w tle postępują przygotowania do ślubu.
Generalnie pedzimy do przodu, nie ma czasu na zatrzymywanie się i opisy. Biegniemy po dachach, ulicach i pod nimi, a zza każdego rogu wychyla się coś nowego. W abstrakcyjnym Ankh-Morpork zabójstwo bez licencji staje się zjawiskiem niepokojącym, Patrycjusz przekonuje się, że nawet jego plan może nie pójść w 100% zgodnie z planem, a Prawo po raz kolejny stanie się powodem zmian. Na lepsze.
Na koniec szeregi Straży zostaną wzmocnione o kilku(dziesięciu) ochotników, nie zawsze z własnej woli, a ceremonia ślubna...... a co ja będę opowiadał. Gotowi na pełnokrwisty kryminał na ulicach najbardziej pokręconego miasta Świata Dysku? Tutaj wszystko może być możliwe, Nie ma takiego rozwiązania, którego nie należy rozpatrywać poważnie, a pewne rzeczy nie zawsze są tym, co nam się wydaje. Gotowi pozbyć się uprzedzeń? Bo i tu swoisty rasizm wychodzi z każdej dziury i tylko Kapral Marchewa wydaje się powstrzymywać wybuch. Zatem strzeżcie się tego, który posiada rusznica i wejdźcie na drogę Prawa.
No i uważajcie na psy. Możecie się dowiedzieć czemu macie ochotę dać im ciasteczko. Bo przecież psy nie mówią. Prawda?


Terry Pratchett "Zbrojni"
Prószyński i s-ka 2015

http://czytamtopisze.blogspot.com/2015/10/zamieszki-rasowe-tajemniczy-morderca-i.html

W Ankh-Morpork dzieje się źle. To znaczy w sumie dobrze, ale... Kapitan Straży ma się ożenić, potem odchodzi. Ciężko jest znaleźć jego zastępcę. Kapral Marchewa odkrywa miasto i nie tylko. Mieszkańcy (i nie tylko) odkrywają swoje uczucia do kaprala Marchewy, dla niektórych jest to zaskakujące, inni patrzą z zachwytem.
Do Straży trafiają nowi Funkcjonariusze. Troll,...