Jesteśmy społecznością, która kocha książki

'Zbrodnia i kara' jest idealnym przykładem na to, że lektury szkolne nie muszą być nudne. Książka wciąga, sama fabuła jest interesująca na tyle, by mieć syndrom 'doczytam jeszcze kilka stron'. Bohaterowie wykreowani w ciekawy sposób, szczególnie sam Raskolnikow- człowiek inteligentny na pograniczu obłędu, który pragnąc czerpać z Nietzsche'ańskich założeń zgubił sam siebie. Losy Rodiona pokazane są tak, iż czytelnik może utożsamić się z samym bohaterem, przywiązać się do niego,wydać o nim swoją opinie i jak sie okazało na moim przykładzie- bronić go do ostatniej kartki, cokolwiek by nie zrobił. Pozytywnym aspektem jest fakt, że w swojej doskonałości autor wykorzystał także zasadę milieu, która sprawia, że czytelnik nie otrzymuje 'kawa na ławę' informacji o bohaterach, a musi sam wywnioskować z opisów otoczenia, środowiska jakim człowiekiem jest bohater. Musze przyznać, że na plus w moim mniemaniu dochodzi też fakt, iż większość powieści kryminalnych (choć jak wiemy ta jest psychologiczna, aczkolwiek chce zwrócić tutaj uwagę na sam motyw zabójstwa), jakie miałam okazje mieć w ręku powielały jeden schemat- bohater planuje zbrodnie, więc następuje analiza za i przeciw, opis przygotowań, zbrodnia, koniec. Tutaj bardzo ciekawie ułożony jest przebieg akcji. Autor zwrócił uwagę bardziej na wydarzenia po zbrodni i jej konsekwencje, które odcisnęły piętno na zachowaniu Rodiona. Stopniowe przemiany jakie zachodzą w postępowaniu bohatera wzbudzają refleksje typu: 'zabił, ale czy dobrze zrobił?'. Uściślając- powieść z widocznie zarysowanym pouczeniem, ukazano w niej różnego typu zachowania (wierność- Razumichin,obrzydliwe wyrachowanie-Łużyn, miłość- Dunia,Pulcheria). Moim skromnym zdaniem 'Zbrodnia i kara' w rezultacie mogła kwestionować teorie Nietzsche'go o nadludziach. Tak czy nie, powieść ta jest ciekawa, pouczająca i warta polecenia!

'Zbrodnia i kara' jest idealnym przykładem na to, że lektury szkolne nie muszą być nudne. Książka wciąga, sama fabuła jest interesująca na tyle, by mieć syndrom 'doczytam jeszcze kilka stron'. Bohaterowie wykreowani w ciekawy sposób, szczególnie sam Raskolnikow- człowiek inteligentny na pograniczu obłędu, który pragnąc czerpać z Nietzsche'ańskich założeń zgubił sam siebie....

Moja opinia po przeczytaniu pierwszego tomu sagi Wiedźmińskiej? Nie mam wątpliwości, że będę ją opiewać. Andrzej Sapkowski to wspaniały pisarz, a Saga Wiedźmińska okazała się mistrzostwem! Następne tomy jeszcze przede mną, ale nie mam najmniejszych wątpliwości, że w najbliższym czasie je 'połknę'. Kiedy trzeba szybka i wartka akcja, ciekawa fabuła, ciekawie połączone wątki, całość jest fantastyką- +100 do genialnej książki. Co jeszcze jest nieodłącznym elementem tej Sagi? Typowy dla Sapkowskiego sarkazm i ironia, bez którego notabene Saga nie byłaby taka sama. Na koniec wszystkiego swoim mottem życiowym uczyniłam cytat '[...] lepiej zaliczać się do niektórych, niż do wszystkich'. Zresztą, wszystko na temat Sagi zostało już przez innych czytelników powiedziane. Zanim sięgniecie po fantastykę zagranicznych autorów, najpierw spróbujcie pochłonąć (bo 'czytaniem' nie umiem nazwać ;) )sagę Wiedźmińską, naszego pisarza.

Moja opinia po przeczytaniu pierwszego tomu sagi Wiedźmińskiej? Nie mam wątpliwości, że będę ją opiewać. Andrzej Sapkowski to wspaniały pisarz, a Saga Wiedźmińska okazała się mistrzostwem! Następne tomy jeszcze przede mną, ale nie mam najmniejszych wątpliwości, że w najbliższym czasie je 'połknę'. Kiedy trzeba szybka i wartka akcja, ciekawa fabuła, ciekawie połączone wątki,...