Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyzwyczaiłam się do tego , że o miłości głównie piszą kobiety , a tu taka miła niespodzianka . To było moje pierwsze spotkanie z autorem i już wiem , że nie ostatnie... w kolejce czeka kolejna książka Pana Tomasza.
Pierwsza miłość albo jest czymś o czym nigdy nie zapominamy, nawet gdy już dawno za nami, we wspomnieniach przynosi nam uśmiech albo jest czymś bolesnym o czym pragniemy zapomnieć.
A co zrobić z miłością, którą przerwał los...i nigdy nie mieliśmy okazji kochanej osoby pożegnać? Siedemnastoletnia Ola kochała pierwszą miłością .Miłość i cierpliwość Tomka pozwoliła jej się otworzyć i uwierzyć w siebie , był pierwszą osobą, która naprawdę ją kochała ,wspierała i w pełni akceptowała. Gdy Tomek znika czuje się zdradzona , opuszczona i znów zamyka się w sobie...lata mijają a ona mimo kolejnego związku nie potrafi się otworzyć, do momentu aż ze Szwecji wraca z nastoletnią córką człowiek, który posiadał klucz ,który otworzył drzwi jej serca. Czy 20 letnia przerwa , oraz mur niedomówień i zawiedzionych nadziei można zburzyc? By się przekonać to już musicie zajrzeć do "Przerwanej lekcji angielskiego"
Polecam ! Jak ktoś lubi klimaty Nicolasa Sparks'a z pewnością się nie zawiedzie.

Przyzwyczaiłam się do tego , że o miłości głównie piszą kobiety , a tu taka miła niespodzianka . To było moje pierwsze spotkanie z autorem i już wiem , że nie ostatnie... w kolejce czeka kolejna książka Pana Tomasza.
Pierwsza miłość albo jest czymś o czym nigdy nie zapominamy, nawet g...

Rozwiń

Zwiń

Właśnie skończyłam i powiem szcze­rze, że mimo iż czytam sporo literatury obozowej ta historia mną wstrząsnęła. Zdarzyło się, że musiałam przerwać lekturę, tak silne emocje we mnie wzbudziła. Pani Sylwia napisała książkę nietuzinkową, pełną mocnych i wstrząsających scen z czasów okupacji niemieckiej. Powieść oparta na traumatycznych wspomnieniach dwóch sióstr, które są bohaterkami (obie panie żyją do dziś ), wstrząśnie zapewne nie jednym czytelnikiem.
Ja osobiście czytałam i płakałam nad losem rodziny Gieni i Frani , ale także innych rodzin Zamojszczyzny . Historia opowiedziana oczyma dwóch dziewczynek i ich mamy wstrząsa do głębi. Razem z Franią, jej młodszym rodzeństwem, oraz rodzicami trafiamy do obozu koncentracyjnego na Majdanku , gdzie nieuzasadniona brutalność strażników i kapo jest na porządku dziennym , a głód , insekty i choroby zbierają śmiertelne żniwo. Sceny z obozu są tak wstrząsające i tak obrazowo malowane słowem ,że gdy się przymyka oczy widzi się całą gehennę ludzi uwiezionych na Majdanku.
Wiemy , że obie siostry przeżyły wojnę ale z zapartym tchem śledzi się ich losy i losy ich bliskich. Druga z sióstr -Gienia mimo ,że również cudem umyka śmierci wcale nie ma lepiej , jej zycie nie jest łatwe , przejęta przez partyzantów i przechowana w trudnych warunkach trafia w końcu do brata ojca i jego żony i choc ma się nadzieje, że dziewczynka będzie miała lepsze życie ,niż jej bliscy w obozie, nic bardziej mylnego . W domu stryja jest traktowana jak zło konieczne ,a na każdy kawałek chleba musi ciężko pracować. Samotność i brak rodzinnego ciepła doskwiera małej Gieni, a ogromna tęsknota za bliskimi i niepewność o ich los rozrywa jej serce.
Lektura trudna ale bardzo wartościowa , groza obozu wstrząsa do głębi, jednak od książki ciężko jest się oderwać . Bardzo dziękuję za spisanie tak wartościowego i wyjątkowego świadectwa . Zdaje sobie sprawę , że wracanie pamięcią do tak trudnych wydarzeń dla obu bohaterek mogło być bardzo traumatyczne , dlatego tym bardziej doceniam wielką pracę jaka włożyła autorka w napisanie książki i dokonany research na temat wysiedleń w czasie II wojny światowej z obszarów Zamojszczyzny oraz na temat samego obozu koncentracyjnego na Majdanku.

Właśnie skończyłam i powiem szcze­rze, że mimo iż czytam sporo literatury obozowej ta historia mną wstrząsnęła. Zdarzyło się, że musiałam przerwać lekturę, tak silne emocje we mnie wzbudziła. Pani Sylwia napisała książkę nietuzinkową, pełną mocnych i wstrząsających scen z czasów ok...

Rozwiń

Zwiń

Nie od dziś wiadomo , ze przedwojenna Polska ,była tyglem wielu narodowości, religii i kultur. Obok siebie w Łodzi mieszkali Polacy, Żydzi, a także Niemcy i Rosjanie do dziś miasto to nazywane jest miastem czterech kultur . Właśnie w tym mieście umiejscawia akcje swojej najnowszej powieści pani Aneta Krasińska. Tytułowa bohaterka - Matylda pochodzi z jednej podłódzkich wsi, którą aglomeracja miejska zaczyna wchłaniać , z czym żyjącym z rytmem przyrody rodzicom dziewczyny trudno się pogodzić. Sielankę wiejskiego życia przerywa najpierw wielka wojna a później śmierć ,która niespodzianie wkrada się do rodziny Daszkowskich . Od tego momentu życie Matyldy się zmienia , czy jej marzenia o kontynuwoaniu nauki stana się rzeczywistością? Czy dziewczyna znajdzie w sobie tyle determinacji , by nie poddać się kolejom losu, czy przyjmie pomoc z najmniej oczekiwanej strony?

Klimat powieści przypomniał mi Łódź z "Ziemi Obiecanej" ,bo autorka prowadzi nas po fabrykach łódzkich, kamienicach i ich podwórkach , żydowskich mieszkaniach ale i domach bogatych niemieckich fabrykantów...słyszałam gwar ulicy i stukot maszyn przedwojennej Łodzi , niesamowita podróż czasie i przestrzeni.

.

Nie od dziś wiadomo , ze przedwojenna Polska ,była tyglem wielu narodowości, religii i kultur. Obok siebie w Łodzi mieszkali Polacy, Żydzi, a także Niemcy i Rosjanie do dziś miasto to nazywane jest miastem czterech kultur . Właśnie w tym mieście umiejscawia akcje swojej najnowszej powi...

Rozwiń

Zwiń