Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Istniejemy póki ktoś o nas pamięta.

Istniejemy póki ktoś o nas pamięta.

Słowami też można dotykać. Nawet czulej niż dłońmi.

Słowami też można dotykać. Nawet czulej niż dłońmi.

Człowiek to rzeczownik, a rzeczownikiem rządzą przypadki.

Człowiek to rzeczownik, a rzeczownikiem rządzą przypadki.

Mylisz niebo z gwiazdami odbitymi nocą na powierzchni stawu.

Mylisz niebo z gwiazdami odbitymi nocą na powierzchni stawu.

Błędy też się dla mnie liczą. Nie wykreślam ich ani z życia, ani z pamięci. I nigdy nie winię za nie innych.

Błędy też się dla mnie liczą. Nie wykreślam ich ani z życia, ani z pamięci. I nigdy nie winię za nie innych.

Człowiek miewa w życiu takie chwile, że lubi otaczać się przedmiotami, które przypominają smutek.

Człowiek miewa w życiu takie chwile, że lubi otaczać się przedmiotami, które przypominają smutek.

Umrę ci kiedyś. Oczy mi zamkniesz. I wtedy — swoje Smutne, zdziwione, Bardzo otworzysz.

Umrę ci kiedyś. Oczy mi zamkniesz. I wtedy — swoje Smutne, zdziwione, Bardzo otworzysz.

..jeżeli to, co mówisz, nie jest piękniejsze od ciszy, lepiej zamilcz.

..jeżeli to, co mówisz, nie jest piękniejsze od ciszy, lepiej zamilcz.

...rozbierz się, zdejmij wszystko, zdejmij skórę, teraz chcę Twojej duszy...

...rozbierz się, zdejmij wszystko, zdejmij skórę, teraz chcę Twojej duszy...

Schwytana w sidła własnych niepokojących myśli, upadająca, zupełnie sama, bezbronna, raniona, nieufna, chora, cierpiąca, pragnąca śmierci, uwięziona w błędnym kole depresji, torturowana przez własny umysł. Oto ja.

Schwytana w sidła własnych niepokojących myśli, upadająca, zupełnie sama, bezbronna, raniona, nieufna, chora, cierpiąca, pragnąca śmierci, uwięziona w błędnym kole depresji, torturowana przez własny umysł. Oto ja.

Chcę biec, lecieć, bić skrzydłami tak mocno, aby nie słyszeć niczego poza łomotem własnego serca.

Chcę biec, lecieć, bić skrzydłami tak mocno, aby nie słyszeć niczego poza łomotem własnego serca.

Jak to jest, że ludzie, w których życiu chcemy coś znaczyć, przechodzą obok, wymykają się, odchodzą?

Jak to jest, że ludzie, w których życiu chcemy coś znaczyć, przechodzą obok, wymykają się, odchodzą?

Wolę być nienawidzony za to, kim jestem, niż kochany za to, kim nie jestem

Wolę być nienawidzony za to, kim jestem, niż kochany za to, kim nie jestem

Świat jest niedokończonym obrazem.

Świat jest niedokończonym obrazem.