-
Artykuły
Śladami autorów, czyli książki o miejscach, które odwiedzali i opisywali twórcyAnna Sierant8 -
Artykuły
Czytamy w weekend. 14 czerwca 2024LubimyCzytać441 -
Artykuły
Znamy laureatki Women’s Prize for Fiction i wręczonej po raz pierwszy Women’s Prize for Non-FictionAnna Sierant14 -
Artykuły
Zapraszamy na live z Małgorzatą i Michałem Kuźmińskimi! Zadaj autorom pytanie i wygraj książkę!LubimyCzytać6
Biblioteczka
2009-01-01
2007-01-01
W pustyni i w puszczy to jedna z niewielu lektur ze Szkoły Podstawowej, która zapadła mi w pamięci. Może dlatego, że cały czas byłam zachwycona postawą Stasia - opiekuńczego, dzielnego, robiącego wszystko dla swojej małej siostrzyczki, Nel. Myślę, że każda dziewczyna chciałaby mieć takiego starszego brata, dlatego każdy brat powinien tę pozycję przeczytać.
W pustyni i w puszczy to jedna z niewielu lektur ze Szkoły Podstawowej, która zapadła mi w pamięci. Może dlatego, że cały czas byłam zachwycona postawą Stasia - opiekuńczego, dzielnego, robiącego wszystko dla swojej małej siostrzyczki, Nel. Myślę, że każda dziewczyna chciałaby mieć takiego starszego brata, dlatego każdy brat powinien tę pozycję przeczytać.
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to2010-10-01
Mały Książę jest chyba najpiękniejszą książką, jaką kiedykolwiek przeczytałam. Skierowany zarówno do młodych, jak i dorosłych, zawiera wiele mądrości, które przydadzą nam się na całe życie. Wiele razy powracałam do tej książki i za każdym razem odkrywałam w niej coś nowego. Chyba najbardziej poruszyła mnie historia róży, którą Książę dzielnie się opiekował pomimo jej kaprysów. Wzruszyłam się, kiedy dał jej klosz, kiedy mówił jej, że jest jego jedyną różą. Naprawdę, mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że jest to najpiękniejsza książka, jaką miałam okazję przeczytać i za każdym razem powracam do niej z tym samym zainteresowaniem.
Mały Książę jest chyba najpiękniejszą książką, jaką kiedykolwiek przeczytałam. Skierowany zarówno do młodych, jak i dorosłych, zawiera wiele mądrości, które przydadzą nam się na całe życie. Wiele razy powracałam do tej książki i za każdym razem odkrywałam w niej coś nowego. Chyba najbardziej poruszyła mnie historia róży, którą Książę dzielnie się opiekował pomimo jej...
więcej mniej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to2010-08-01
Ciężko było mi rozstać się z tą książką czytając jej ostatnie akapity. Historia opowiedziana przez autora ma w sobie właśnie to coś - odrobinę magii, która przecież nie istnieje, a doszukujemy się jej wszędzie. Nie wiem, czy na dzień dzisiejszy ktoś zwróciłby uwagę na torbę pomarańczy, które rozsypują się po autobusie - przecież dla nas to sytuacje codzienne. Książka czaruje, Jostein Gaarder naprawdę pokazał w niej to, co potrafi. Trafia ona do wielu czytelników niezależnie od podziału wiekowego.
Ciężko było mi rozstać się z tą książką czytając jej ostatnie akapity. Historia opowiedziana przez autora ma w sobie właśnie to coś - odrobinę magii, która przecież nie istnieje, a doszukujemy się jej wszędzie. Nie wiem, czy na dzień dzisiejszy ktoś zwróciłby uwagę na torbę pomarańczy, które rozsypują się po autobusie - przecież dla nas to sytuacje codzienne. Książka...
więcej mniej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to2011-03-01
Tą książkę poleciła mi moja zafascynowana Iranem siostra, która zazwyczaj celnie trafia w mój gust literacki. Nie pomyliła się i tym razem. Czytając "Uwięzioną w Teheranie", przeżywałam wszystko jak na własnej skórze. Szczególnie dotknął mnie los Alego, który bardzo pomógł głównej bohaterce, chociaż oczekiwał od niej wiele w zamian. Po przeczytaniu byłam zakochana w tej książce, dlatego polecałam ją wszelkim osobom zainteresowanym czytaniem - Ci polecali swoim znajomym i tak rozpoczął się łańcuszek popularyzujący tą książkę w mojej miejscowości. Każdy, kto ją przeczytał, wyrażał pozytywną opinię na jej temat i taka jest również moja opinia. Serdecznie polecam!
Tą książkę poleciła mi moja zafascynowana Iranem siostra, która zazwyczaj celnie trafia w mój gust literacki. Nie pomyliła się i tym razem. Czytając "Uwięzioną w Teheranie", przeżywałam wszystko jak na własnej skórze. Szczególnie dotknął mnie los Alego, który bardzo pomógł głównej bohaterce, chociaż oczekiwał od niej wiele w zamian. Po przeczytaniu byłam zakochana w tej...
więcej mniej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to2010-08-01
Szczerze mówiąc nigdy nie zamierzałam przeczytać żadnej, ale to żadnej książki Wojciecha Cejrowskiego. Czystą abstrakcją była dla mnie sytuacja, w jakiej ta książka do mnie trafiła. Kiedy zobaczyłam na targach książki mężczyznę w hawajskiej koszuli chodzącego na boso, stwierdziłam, że mogłabym zakupić książkę tylko i wyłącznie, aby mieć autograf. Tak to oto uczyniłam w listopadzie 2009 roku. W wakacje cierpiałam, gdyż przeczytałam już większość książek z mojego księgozbioru, dlatego sięgnęłam po Cejrowskiego. Czego się doczekałam?
Szczypty mądrości, humoru, poznałam wiele wariactw tego człowieka, wszystkiego po trochu. Każda strona z książki napawała mnie dobrym nastrojem i optymizmem. Dodatkowym plusem są fotografie, ukazujące to, co autor zobaczył na własne oczy. Obecnie szczerze podziwiam tego człowieka, gdyż nie znam większego wariata, który zapuszczałby się w takie tereny, jak on. Serdecznie polecam!
Szczerze mówiąc nigdy nie zamierzałam przeczytać żadnej, ale to żadnej książki Wojciecha Cejrowskiego. Czystą abstrakcją była dla mnie sytuacja, w jakiej ta książka do mnie trafiła. Kiedy zobaczyłam na targach książki mężczyznę w hawajskiej koszuli chodzącego na boso, stwierdziłam, że mogłabym zakupić książkę tylko i wyłącznie, aby mieć autograf. Tak to oto uczyniłam w...
więcej mniej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to2010-01-01
Ciężko jest mi ubrać słowa to, co czułam podczas czytania tej książki. Świat narkomanów jest dla mnie światem zamkniętym, zagadkowym. Czytając tą książkę zrozumiałam, jakie problemy towarzyszą ćpuną i że wcale nie jest tak łatwo po prostu stać się abstynentem. Serdecznie polecam tą książkę, gdyż jest naprawdę warta uwagi i godna polecenia nawet najbardziej opornym czytelnikom
Ciężko jest mi ubrać słowa to, co czułam podczas czytania tej książki. Świat narkomanów jest dla mnie światem zamkniętym, zagadkowym. Czytając tą książkę zrozumiałam, jakie problemy towarzyszą ćpuną i że wcale nie jest tak łatwo po prostu stać się abstynentem. Serdecznie polecam tą książkę, gdyż jest naprawdę warta uwagi i godna polecenia nawet najbardziej opornym czytelnikom
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to2011-06-04
Moim zdaniem książka naprawdę ma coś w sobie - sprawia, że podczas czytania czułam się tak, jakbym ja sama była główną bohaterką, Ronnie i przeżywała jej przygody. Wszelkie emocje dziewczyny były również moimi emocjami. Największe wrażenie wywarł na mnie smutny koniec książki, przy którym nie ukrywałam wzruszenia. Ogromnie żałuję tylko, że wpierw obejrzałam ekranizację, dopiero później przeczytałam.
Moim zdaniem książka naprawdę ma coś w sobie - sprawia, że podczas czytania czułam się tak, jakbym ja sama była główną bohaterką, Ronnie i przeżywała jej przygody. Wszelkie emocje dziewczyny były również moimi emocjami. Największe wrażenie wywarł na mnie smutny koniec książki, przy którym nie ukrywałam wzruszenia. Ogromnie żałuję tylko, że wpierw obejrzałam ekranizację,...
więcej mniej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to
Ciężko byłoby mi zaprzeczyć, że zakochałam się w tej książce! Żałuję tylko, że jedyny egzemplarz, który posiadam, jest w języku niemieckim. Książka to naprawdę rewelacja, czytając ją miałam wrażenie, że to ja jestem jedną z bohaterek (szczególnie zawsze chciałam być Szprotą). Styl Cornelii Funke jest naprawdę świetny. Polecam!!!
Ciężko byłoby mi zaprzeczyć, że zakochałam się w tej książce! Żałuję tylko, że jedyny egzemplarz, który posiadam, jest w języku niemieckim. Książka to naprawdę rewelacja, czytając ją miałam wrażenie, że to ja jestem jedną z bohaterek (szczególnie zawsze chciałam być Szprotą). Styl Cornelii Funke jest naprawdę świetny. Polecam!!!
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to