Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niestety po przeczytaniu tej książki mam bardzo mieszane uczucia. Z jednej strony autor przekopał się przez setki źródeł, porozmawiał z wieloma osobami chcąc jak najbardziej szczegółowo i (w jego mniemaniu) rzetelnie oddać historie o których pisał. Do tego same historie członków IRA sa bardzo ciekawe. Jednak z drugiej strony jest to bardzo stronnicza i subiektywna książka - a nie tego oczekuje po reportażach.
Już od początku można domyslić sie, że autor jest zapewne w jakiś sposób związany z Irlandią (do czego na końcu sam się przyznaje) i widać komu "kibicuje" w tym konflikcie. I choć w tych czasach o obiektywizm trudno, to niektóre sarkazmy nie przystoją poważnemu reporterowi (jak np. zdanie oskarżające o bierność jednego z bohaterów: "Zasadniczo jednak trzymał się na uboczu, pomagając swojej żonie lady Elizabeth Kitson w pracach nad jakże inspirującą książką o koniu, którego miała w młodości"...).
Niechlubną "wisienką na torcie" jest wysnucie własnej tezy i oskarżenie jednego z bohaterów o morderstwo Jean McConville na podstawie domysłów - bez żadnych dowodów czy pisemnych czy ustnych od innych osób (choć wg autora potwierdzeniem jego tezy jest np to, że ktos mu nie zaprzeczył...). Koszmar!
I dlatego nie wiem czy mam polecać tę książkę czy nie. Jeśli chodzi o historie to bardzo polecam, jeśli chodzi o sposób napisania reportażu - nie polecam.

Niestety po przeczytaniu tej książki mam bardzo mieszane uczucia. Z jednej strony autor przekopał się przez setki źródeł, porozmawiał z wieloma osobami chcąc jak najbardziej szczegółowo i (w jego mniemaniu) rzetelnie oddać historie o których pisał. Do tego same historie członków IRA sa bardzo ciekawe. Jednak z drugiej strony jest to bardzo stronnicza i subiektywna książka -...

Książka przedstawia dużo ciekawych misji Mossadu. Autorzy dobrze się do niej przyłożyli, ponieważ informacje pochodzą z wielu różnych źródeł (w tym także z wcześniej niepublikowanych dokumentów Mossadu) czy z rozmów z byłymi pracownikami izraelskich tajnych służb.
Jednak książka jest fabularyzowana, co mi bardzo przeszkadzało. Chciałam poznać tylko fakty, a nie także zmyślone historyjki autorów. Chodzi mi tu np. o fragmenty, w których autorzy napisali co w danym momencie myślał sobie bohater (albo nawet mieszkańcy jakiegoś miasta obserwujący daną sytuację!). Albo wstawki typu "w ten deszczowy poranek" (czy sprawdzali pogodę wszystkich opisywanych dni?) lub opisy postaci: wg autorów prawie każdy był tam przystojny lub miał chociaż "zadbana" brodę. Nie wiem czym kierowali się autorzy przy wymyślaniu niektórych nazwisk i nazw operacji (w nawiasie sami podają, że nazwa jest zmyślona...). Przecież po prostu mogli ominąć tę informację a nie wymyślać co im się podoba.
Podsumowując: same historie są ciekawe, ale sposób ich opisu jest fatalny. Tak fatalny, że musiałam zmuszać się, żeby doczytać książkę do końca.

Książka przedstawia dużo ciekawych misji Mossadu. Autorzy dobrze się do niej przyłożyli, ponieważ informacje pochodzą z wielu różnych źródeł (w tym także z wcześniej niepublikowanych dokumentów Mossadu) czy z rozmów z byłymi pracownikami izraelskich tajnych służb.
Jednak książka jest fabularyzowana, co mi bardzo przeszkadzało. Chciałam poznać tylko fakty, a nie także...

Nie polecam! Książka jest jednym wielkim zachwytem nad Murakamim i jego twórczością. Nawet jego wady czy niedociągnięcia obrócone są w zalety. Owszem, dowiedziałam się czegoś nowego i o Murakamim i o jego twórczości, ale wszystko jest tak cukierkowo opisane, że musiałam się wręcz zmuszać, żeby dotrwać do końca. Styl popsuł mi całą przyjemność czytania.
Jednak trzeba przyznać, że Jay Rubin włożył wiele wysiłku w tę pozycję - odwołuje się tu do wielu źródeł i dość wnikliwie analizuje teksty Murakamiego.
Książka koncentruje się głównie na opisie i przeanalizowaniu prac Harukiego (do 2003 roku). Już przeglądając ją w księgarni wiedziałam o tym i byłam na to nastawiona, dlatego też akurat ten aspekt mi tu nie przeszkadzał. Jednak jeśli ktoś nie chce poznać fabuły którejś z wcześniejszych książek Murakamiego (której jeszcze nie czytał) - nie radzę sięgać po tę pozycję.
W zasadzie w ogóle nie radzę po nią sięgać. Nikomu: ani tym co już czytali jego książki, ani tym co jeszcze mają to przed sobą. Strata czasu.

Nie polecam! Książka jest jednym wielkim zachwytem nad Murakamim i jego twórczością. Nawet jego wady czy niedociągnięcia obrócone są w zalety. Owszem, dowiedziałam się czegoś nowego i o Murakamim i o jego twórczości, ale wszystko jest tak cukierkowo opisane, że musiałam się wręcz zmuszać, żeby dotrwać do końca. Styl popsuł mi całą przyjemność czytania.
Jednak trzeba...