Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Podobnie jak inne opinie, zgadzam się z tym, że to książka dla początkujących. W niektórych momentach mam wrażenie, że podobne efekty można osiągnąć poprzez psychoterapię, czy uczymy się budować swoje ja od nowa, stawiać granice, co w rezultacie przekłada się na tzw. higienę psychiczną, a potem na dbałość o swoje otoczenie, porządek, spokój

Osobiście moim zaskoczeniem było, że wiele z technik od dawna już stosowałam, co było jednocześnie pozytywne, lecz szukałam czegoś więcej. Książka uklepała przekonania, ale i też ich specjalnie nie rozwinęła.

Poleciłabym tę książkę osobie, która czuje przytłoczenie chaosem w swoim życiu i chciałaby szczerze nad sobą popracować, gdy już wiele "gotowych rad" okazało się nieskutecznych.

Podobnie jak inne opinie, zgadzam się z tym, że to książka dla początkujących. W niektórych momentach mam wrażenie, że podobne efekty można osiągnąć poprzez psychoterapię, czy uczymy się budować swoje ja od nowa, stawiać granice, co w rezultacie przekłada się na tzw. higienę psychiczną, a potem na dbałość o swoje otoczenie, porządek, spokój

Osobiście moim zaskoczeniem...

Książka opisuje jak istotnym jest szanować dziecko od najmłodszych lat, traktując je jak równemu sobie. Zwraca szczególną uwagę na różnice pomiędzy wychowaniem autorytarnym, tradycyjnym, a współczesnym, zwracającym uwagę na integralność dziecka.

Była to moja pierwsza książka z tej kategorii. Była dla mnie momentami trudna - co prawda opisuje ona podejście do wychowywania dzieci, jednak jako dorosła osoba, widziałam wiele pochodnych z mojego dzieciństwa. Pozwoliło mi to bardziej zrozumieć siebie samą.
Czasami jednak czułam zagubienie, gdzieś w 3/4 książki, miałam wrażenie, że jest wiele powtórzeń i przykłady w niej przedstawione były dla mnie zbyt sztywne, nienaturalne, choć wiem, że bywają takie w życiu. Nie było jednak takich, które są bardziej skomplikowane lub problematyczne. Niektóre zagadnienia były dla mnie zbyt teoretyczne.

Ocena 7, gdyż nie wiem na ile często będę do niej wracać, czy jedynie teoria z niej zaciągnięta da mi jakąś naukę.
Wsparcie i spokój serca dała. Na ile to naiwne - nie wiem.

Książka opisuje jak istotnym jest szanować dziecko od najmłodszych lat, traktując je jak równemu sobie. Zwraca szczególną uwagę na różnice pomiędzy wychowaniem autorytarnym, tradycyjnym, a współczesnym, zwracającym uwagę na integralność dziecka.

Była to moja pierwsza książka z tej kategorii. Była dla mnie momentami trudna - co prawda opisuje ona podejście do wychowywania...

Brudna, niewrażliwa, szorstka.
Ale oderwać się nie mogłam, pożarłam.

Książka z kategorii "zmień rzeczywistość podczas czytania". Świetna.

Brudna, niewrażliwa, szorstka.
Ale oderwać się nie mogłam, pożarłam.

Książka z kategorii "zmień rzeczywistość podczas czytania". Świetna.

Książka była dla mnie wspaniałą podróżą. Urzekła mnie forma i język, jakim jest napisana. Pod koniec bardzo się wzruszyłam.
Sama stałam się wędrowcem. Byłam też biernym obserwatorem bohatera. To była naprawdę piękna podróż.
Dawno nie czytałam tak wspaniałej książki.
Zajęła mi trochę czasu, ale warto dać jej uwagę jako jedynej.

Książka była dla mnie wspaniałą podróżą. Urzekła mnie forma i język, jakim jest napisana. Pod koniec bardzo się wzruszyłam.
Sama stałam się wędrowcem. Byłam też biernym obserwatorem bohatera. To była naprawdę piękna podróż.
Dawno nie czytałam tak wspaniałej książki.
Zajęła mi trochę czasu, ale warto dać jej uwagę jako jedynej.

Książka napisana jest jak poezja, niestety treść niespecjalna, co nie pozwoliło mi dalej przebrnąć przez wszystkie rozdziały. Myślę, że gdybym miała np. 17 lat, oceniałabym tę książkę jako jedną z ciekawszych i lubiłabym ją. Niestety przeczytałam ją zbyt późno.

Książka napisana jest jak poezja, niestety treść niespecjalna, co nie pozwoliło mi dalej przebrnąć przez wszystkie rozdziały. Myślę, że gdybym miała np. 17 lat, oceniałabym tę książkę jako jedną z ciekawszych i lubiłabym ją. Niestety przeczytałam ją zbyt późno.

Pozycje, w których główny bohater jako jedyny spośród wszelkich postaci jest nieomylny, a inteligencja objawia się u niego zadziornymi ripostami nie przypadła mi do gustu. Za wizję oddaję ukłony.

Pozycje, w których główny bohater jako jedyny spośród wszelkich postaci jest nieomylny, a inteligencja objawia się u niego zadziornymi ripostami nie przypadła mi do gustu. Za wizję oddaję ukłony.