Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wspaniała, ciepła opowieść, z której sączą się przepyszne aromaty portorykańskiej kuchni. Opowieść o codziennych, rodzinnych problemach, miłości rodzinnej, która jest ponad wszystko... Piękna opowieść, która podoba się wszystkim, którym ją podsunę. Polecam

Wspaniała, ciepła opowieść, z której sączą się przepyszne aromaty portorykańskiej kuchni. Opowieść o codziennych, rodzinnych problemach, miłości rodzinnej, która jest ponad wszystko... Piękna opowieść, która podoba się wszystkim, którym ją podsunę. Polecam

Pierwszą książką tego autora jaką przeczytałam był "Dubler" i wcale mnie ona nie zachęciła, żeby sięgnąć po inne jego dzieła.

Sięgnęłam jednak po "Jeden dzień", kiedy znalazłam ją w jakimś marketowym koszu z plakatem Tania Książka.

I nie żałuję, bo pan Nicholls miał bardzo dobry pomysł na powieść z miłością w roli głównej. Przedstawia nam jeden dzień roku dwójki ludzi na przestrzeni 19 lat. Robi to z niezwykłą błyskotliwością i lekkością, wszystkie fakty doskonale łączą się w całość, a książka naprawdę wciąga.

Nie jest to może wybitne dzieło, ale na leniwe wieczory do poczytania będzie jak znalazł.

Pierwszą książką tego autora jaką przeczytałam był "Dubler" i wcale mnie ona nie zachęciła, żeby sięgnąć po inne jego dzieła.

Sięgnęłam jednak po "Jeden dzień", kiedy znalazłam ją w jakimś marketowym koszu z plakatem Tania Książka.

I nie żałuję, bo pan Nicholls miał bardzo dobry pomysł na powieść z miłością w roli głównej. Przedstawia nam jeden dzień roku dwójki ludzi na...

Czytałam tę książkę, gdy chodziłam do szkoły. Wróciłam do niej dziś, dlatego, że sama urodziłam dziecko z Zespołem Downa. Myszkę pokochałam, bo to są dzieci, których nie idzie nie kochać.

Ta książka jest właśnie o takiej miłości... Nie jest to łatwa miłość, często nasycona bólem, rozterkami, obwinianiem siebie nawzajem. Ale jest bardzo głęboka i często pokazuje rzeczy, których my "normalni" nie dostrzegamy.

Piękna, mądra, wyjątkowa. Popłakałam się.
Takie książki powinny być w kanonie lektur szkolnych.

Czytałam tę książkę, gdy chodziłam do szkoły. Wróciłam do niej dziś, dlatego, że sama urodziłam dziecko z Zespołem Downa. Myszkę pokochałam, bo to są dzieci, których nie idzie nie kochać.

Ta książka jest właśnie o takiej miłości... Nie jest to łatwa miłość, często nasycona bólem, rozterkami, obwinianiem siebie nawzajem. Ale jest bardzo głęboka i często pokazuje rzeczy,...

Książka, która pochłania człowieka bez reszty. Czytałam ją dwa razy, z pięcioletnią przerwą i za każdym razem tak samo mocno przeżywałam losy bohaterów, za każdym razem siedziałam nad nią do czwartej rano, żby dowiedzieć się jak to wszystko się zakończy.

Zdecydowanie moja ulubiona książka i nie ważne jest dla mnie, to co się jej zarzuca, że jest płytka, że nie trzyma się faktów historycznych, itd, itd. Dla mnie jest to najpiękniejsza opowieść miłosna, jaką kiedykolwiek czytałam! I nie żałuję żadnej z ponad 700 przeczytanych stron. Żałuję, że chyba nie znajdę już podobnej książki...

Książka, która pochłania człowieka bez reszty. Czytałam ją dwa razy, z pięcioletnią przerwą i za każdym razem tak samo mocno przeżywałam losy bohaterów, za każdym razem siedziałam nad nią do czwartej rano, żby dowiedzieć się jak to wszystko się zakończy.

Zdecydowanie moja ulubiona książka i nie ważne jest dla mnie, to co się jej zarzuca, że jest płytka, że nie trzyma się...

Książka o tym co jest po "żyli długo i szczęśliwie". Trzecia część trylogii jest najbardziej obyczajowa, tempo jest troszkę powolniejsze, takie jak w prawdziwym życiu. Aleksander i Tatiana uczą się normalnie, żyć ze sobą. Ale piętno wojny nie zawsze na to pozwala...

Piękna książka, której 800 stron pochłonęłam w 4 dni.

Ona, jak i cała trylogia to dla mnie numer 1!

Książka o tym co jest po "żyli długo i szczęśliwie". Trzecia część trylogii jest najbardziej obyczajowa, tempo jest troszkę powolniejsze, takie jak w prawdziwym życiu. Aleksander i Tatiana uczą się normalnie, żyć ze sobą. Ale piętno wojny nie zawsze na to pozwala...

Piękna książka, której 800 stron pochłonęłam w 4 dni.

Ona, jak i cała trylogia to dla mnie numer 1!

Dalsze losy bohaterów Jeźdźca Miedzianego trzymały mnie tak sam w napięciu, jak pierwsza część. Książka zajmuje szczególne miejsce na mojej półce, a bohaterowie są bardzo bliscy mojemu sercu!

Dalsze losy bohaterów Jeźdźca Miedzianego trzymały mnie tak sam w napięciu, jak pierwsza część. Książka zajmuje szczególne miejsce na mojej półce, a bohaterowie są bardzo bliscy mojemu sercu!