Jeden dzień

Jest to książka, w której każdy rozdział przedstawia tylko jeden dzień roku- 15 lipca. Z każdym następnym rozdziałem przeskakujemy o rok do przodu. Często podczas czytania ostatniego zdania rozdziału zastanawiałam się: „Jak to koniec? A co było dalej?”, ale na następnej stronie przenosiłam się już o rok do przodu i temat był tak jakby niedokończony. Dziwne, ale fajne. Nie spotkałam się nigdy wcześniej z czymś takim.

Kolejna sprawa: trudno mi uwierzyć, że jest to książka napisana przez mężczyznę. O ile językowo czuć, że napisał to facet, tak jestem zaskoczona, tym jaką ciekawą historię nam zaserwował. I teraz Was chyba zaskoczę: pierwszy raz czytałam książkę z tego gatunku, która został napisana przez mężczyznę 🙈 było ciekawie.

Książka momentami nostalgiczna, skłaniająca do refleksji nad życiem.
Autor ciekawie przedstawił jak na rożnym etapie naszego życia, różnie je postrzegamy. Em i Dexa poznajemy jako 20-latków, którzy dość filozoficznie podchodzą do życia. Snują plany i opowiadają jak wyobrażają sobie siebie jako 40- latków. Przez 20 lat obserwujemy jak zmienia się ich życie, jak szukają swojego miejsca na świecie, wspinają się po szczeblach kariery, przezywają wzloty i upadki. A gdzie w tym wszystkim była miłość? Ich miłość? A może to jednak była tylko przyjaźń?

Emma bardzo irytująca postać, szczególnie jej młodsza wersja. Marudna, a nawet nazwałabym ją zgorzkniałą. Nic dziwnego, że Dexter nie mógł słuchać jej ciągłych przytyków.
Ale sam nie był bez winy. Lekkoduch, który zawsze szukał lepszej okazji, a Emma była dla niego tylko wyjściem awaryjnym...
A zakończenie? Myślę, że to głównie dzięki niemu nigdy nie zapomnę tej historii.

Jest to książka, w której każdy rozdział przedstawia tylko jeden dzień roku- 15 lipca. Z każdym następnym rozdziałem przeskakujemy o rok do przodu. Często podczas czytania ostatniego zdania rozdziału zastanawiałam się: „Jak to koniec? A co było dalej?”, ale na następnej stronie przenosiłam się już o rok do przodu i temat był tak jakby niedokończony. Dziwne, ale fajne. Nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jedna z moich ulubionych książek. Uwielbiam takie historie które dzieją się na przestrzeni kilku, kilkunastu lat. A ta mnie oczarowała. Warto przeczytać.

Jedna z moich ulubionych książek. Uwielbiam takie historie które dzieją się na przestrzeni kilku, kilkunastu lat. A ta mnie oczarowała. Warto przeczytać.

Pokaż mimo to

Jeśli chodzi o samą książkę to niezbyt mi się podobała. Troszkę się gubiłam momentami. I bardzo dziwnie mi się czytało bo każdy kolejny rozdział był pisany rok do przodu. Pierwszy raz się z czymś takim spotkałam, i trochę było to mylące bo czytam krótki rozdział „15 lipiec 1996” a następny to „15 lipiec 1997” i analogicznie kolejny to „15 lipiec 1998”...

Na co zwracam też uwagę- oddzielenie tekstu. Brakowało mi tego, chociażby gwiazdką albo imieniem, aby było jasne kto w danej chwili opowiada- czy Dexter czy Emma.

Były i smutne momenty, gdzie miałam nawet świeczki w oczach. Czuje się lekko rozczarowana bo po tylu pozytywnych opiniach spodziewałam się czegoś lepszego. Ale! Nie należy ona też do najgorszych.

Dopiero pisząc recenzje zorientowałam się, że to pisał autor, może dlatego inaczej się to czytało bo zostało napisane przez mężczyznę? Przeważnie to kobiety górują w takich książkach.

Polecono mi film, obejrzę napewno. Z tego co czytałam recenzje podobno ekranizacja jest o niebo lepsza. Zobaczymy!

Jeśli chodzi o samą książkę to niezbyt mi się podobała. Troszkę się gubiłam momentami. I bardzo dziwnie mi się czytało bo każdy kolejny rozdział był pisany rok do przodu. Pierwszy raz się z czymś takim spotkałam, i trochę było to mylące bo czytam krótki rozdział „15 lipiec 1996” a następny to „15 lipiec 1997” i analogicznie kolejny to „15 lipiec 1998”...

Na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

15 lipiec to dla bohaterów data początku i końca...

Dwudziestoletnia podróż przez życie Emmy i Dexa, pełna zawirowań, zwrotów akcji i poszukiwań celów w życiu. Jest to opowieść o przyjaźni, miłości, rozstaniach, wzlotach i upadkach. Pomysł na książkę był świetny. Chciałbym napisać, że mi się podobała, bo były ciekawe momenty, ale wchodziła mi ciężko i monotonnie. Dużo wątków jest zbędnych i mogłoby ich nie być, bo nic nie wnoszą do tej historii. Nie polubiłam Emmy i Dexa, irytowały mnie ich zachowania, decyzje i charaktery.
Spodziewałam się dużo więcej po tej pozycji, biorąc pod uwagę ilość pozytywnych opinii.

15 lipiec to dla bohaterów data początku i końca...

Dwudziestoletnia podróż przez życie Emmy i Dexa, pełna zawirowań, zwrotów akcji i poszukiwań celów w życiu. Jest to opowieść o przyjaźni, miłości, rozstaniach, wzlotach i upadkach. Pomysł na książkę był świetny. Chciałbym napisać, że mi się podobała, bo były ciekawe momenty, ale wchodziła mi ciężko i monotonnie. Dużo...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Po przeczytaniu tej książki odechciało mi się żyć i przestałam widzieć przyszłość w kolorze. Czyta się dobrze (czytałam w oryginale, jeśli ma to coś zmienić w odbiorze tekstu, w końcu każde tłumaczenie jest też trochę interpretacją tłumacza), ale cholera gdzieś od połowy coraz bardziej miałam ochotę sobie żyły podciąć.

Żałuję, że nie przeczytałam ostatniej strony zanim zaczęłam książkę, tak jak miałam dawniej w zwyczaju. Nie dość, że lockdown mam we Francji, nie dość że jesień i brzydka pogoda, to jeszcze ta cholerna książka, która napisana jest na tyle dobrze, że serio dawno nic bardziej dołującego nie widziałam, a przecież mamy rok 2020 i wszystko jest dołujące. Chyba w życiu nie byłam tak sfrustrowana po przeczytaniu tego. I nie zrozumcie mnie źle, bo lubię jak się książki kończą smutno czy coś, ale to po prostu jest czysta frustracja przez jakieś 300 stron. I nie, książka nie jest realistyczna, nie znam osoby, której przytrafiałyby się tylko rzeczy, które powodują zgorzknienie, a tej dwójce to chyba nic się nigdy nie udało, a nawet jak się udało to autor dodaje jakieś ale, które sprawia, że w tym czymś nie ma nic innego niż pesymizm. Jestem tak po tym sfrustrowana, że nie wiem.

Nie polecam, ale nie mogę dać gorszej oceny, bo czyta się spoko.

Po przeczytaniu tej książki odechciało mi się żyć i przestałam widzieć przyszłość w kolorze. Czyta się dobrze (czytałam w oryginale, jeśli ma to coś zmienić w odbiorze tekstu, w końcu każde tłumaczenie jest też trochę interpretacją tłumacza), ale cholera gdzieś od połowy coraz bardziej miałam ochotę sobie żyły podciąć.

Żałuję, że nie przeczytałam ostatniej strony zanim...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Najpierw obejrzałam film, który bardzo przypadł mi do gustu. Przez co książka trochę mnie zaskoczyła, a może nawet... rozczarowała. Dexter na stronach to jeszcze gorszy cham niż na ekranie i nie mogłam się pogodzić z tym, że to Emmę spotkał taki koniec. Podobała mi się historia trudnej miłości, mimo iż nie do końca zgadzam się z zachowaniem i wyborami bohaterów (romans z dyrektorem, serio?). Myślę, że mogłabym inaczej odebrać tę książkę gdybym nie oglądałam wcześniej filmu.

Najpierw obejrzałam film, który bardzo przypadł mi do gustu. Przez co książka trochę mnie zaskoczyła, a może nawet... rozczarowała. Dexter na stronach to jeszcze gorszy cham niż na ekranie i nie mogłam się pogodzić z tym, że to Emmę spotkał taki koniec. Podobała mi się historia trudnej miłości, mimo iż nie do końca zgadzam się z zachowaniem i wyborami bohaterów (romans z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka świetna. Bardzo ciekawie napisana. Opisuje interesującą historię miłosną dwojga w zasadzie różnych ludzi. Zakończenie, dla mnie, było totalnym zaskoczeniem. Czasami były momenty, które mnie irytowały, ale nie było ich bardzo dużo. Naprawdę polecam tą książkę do przeczytania.

Książka świetna. Bardzo ciekawie napisana. Opisuje interesującą historię miłosną dwojga w zasadzie różnych ludzi. Zakończenie, dla mnie, było totalnym zaskoczeniem. Czasami były momenty, które mnie irytowały, ale nie było ich bardzo dużo. Naprawdę polecam tą książkę do przeczytania.

Pokaż mimo to

Przyjemna, wakacyjna lektura na długi, letni dzień. Niczego więcej nie spodziewałam się po tej książce i nie zawiodłam się.

Przyjemna, wakacyjna lektura na długi, letni dzień. Niczego więcej nie spodziewałam się po tej książce i nie zawiodłam się.

Pokaż mimo to

Kuj żelazo, póki gorące. Idź za ciosem. Książka zaczyna się tam, gdzie spotyka się los i sztuka wyboru. Bańka pęczniejąca potencjałem. Zaglądamy do głów bohaterów, słyszmy myśli, które skrywane, okazują się tworzyć przeszkodę na drodze do jednej z możliwych wersji szczęścia. Historia na tyle ciekawa, że można poświęcić jej kilka wieczorów, jednak z rodzaju tych, które czyta się raz.

Kuj żelazo, póki gorące. Idź za ciosem. Książka zaczyna się tam, gdzie spotyka się los i sztuka wyboru. Bańka pęczniejąca potencjałem. Zaglądamy do głów bohaterów, słyszmy myśli, które skrywane, okazują się tworzyć przeszkodę na drodze do jednej z możliwych wersji szczęścia. Historia na tyle ciekawa, że można poświęcić jej kilka wieczorów, jednak z rodzaju tych, które...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Lubię podczas czytania przeżywać wraz z bohaterami ich zmartwienia, smutki i nadzieje (kto nie lubi ręka w górę). Jeszcze lepiej, gdy mogę porównać niektóre sytuacje z kartek ze swoimi doznaniami z przeszłości. Podoba mi się w tej powieści realizm. Miłość Emmy do Dextera, ich długoletnia przyjaźń i prawdziwie piękne zakończenie.

Lubię podczas czytania przeżywać wraz z bohaterami ich zmartwienia, smutki i nadzieje (kto nie lubi ręka w górę). Jeszcze lepiej, gdy mogę porównać niektóre sytuacje z kartek ze swoimi doznaniami z przeszłości. Podoba mi się w tej powieści realizm. Miłość Emmy do Dextera, ich długoletnia przyjaźń i prawdziwie piękne zakończenie.

Pokaż mimo to