Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka -reportaż, których jestem ogromną fanką, napisana w dobrym stylu, czytało się ją lekko i przyjemnie. Jednak odniosłam wrażenie, że autor był w tej tematyce bardzo subiektywny i stronniczy, a szkoda. Bardzo chciałam przeczytać o dwóch stronach medalu ale nie udało się autorowi uciec od subiektywizmu. To jedyny mankament przez który odnosiłam często wrażenie jakbym czytała artykuł o tematyce politycznej dla określonego czasopisma. Mam wrażenie, że można było wyciągnąć z tego więcej. Mimo wszystko chętnie Białystok zwiedzę w poszukiwaniu historii ukazanej w książce i chętnie przeczytam kolejne utwory Pana Kąckiego - i mam nadzieję na kolejne reportaże w najlepszym stylu.

Książka -reportaż, których jestem ogromną fanką, napisana w dobrym stylu, czytało się ją lekko i przyjemnie. Jednak odniosłam wrażenie, że autor był w tej tematyce bardzo subiektywny i stronniczy, a szkoda. Bardzo chciałam przeczytać o dwóch stronach medalu ale nie udało się autorowi uciec od subiektywizmu. To jedyny mankament przez który odnosiłam często wrażenie jakbym...

Jakoś z rezerwą podchodziłam do tej książki napisanej przez amerykańskiego dziennikarza ale szanuję za rzetelność i ilość wykonanej pracy w szukaniu źródeł i żyjących świadków. Pięknie ukazana historia dwóch polskich naukowców, którzy zasłużyli na godne upamiętnienie swoją postawą moralną i czystym, nieskażonym pychą podejściem do nauki, mimo jej wielokrotnych prób upolitycznienia. Pełna cytatów, dalej aktualnych: "Polska to kraj dotknięty nieszczęściem trudnej przeszłości, w którym postacie historyczne albo obrzuca się błotem, oskarżając o zdradę, albo, gdy umierają, ozdabia nadmiernie złocista aureolą" -trudno się nie zgodzić.

Jakoś z rezerwą podchodziłam do tej książki napisanej przez amerykańskiego dziennikarza ale szanuję za rzetelność i ilość wykonanej pracy w szukaniu źródeł i żyjących świadków. Pięknie ukazana historia dwóch polskich naukowców, którzy zasłużyli na godne upamiętnienie swoją postawą moralną i czystym, nieskażonym pychą podejściem do nauki, mimo jej wielokrotnych prób...

Książkę czyta się szybko i lekko. Jest zbiorem krótkich, niezależnych tematycznie felietonów. W wielu z nich czytelnik znajdzie odbicie własnych myśli i refleksji na temat życia. Mocno ociera się o biografię, a jednak nie do końca nią jest. Sądzę, że jest to największą zaletą tej książki. Sytuacje z życia Kasi są przywoływane w celu wysnucia głębszej refleksji i przemyśleń - to tak poznajemy autorkę, przez jej światopogląd, wyznania i myśli.

Książkę czyta się szybko i lekko. Jest zbiorem krótkich, niezależnych tematycznie felietonów. W wielu z nich czytelnik znajdzie odbicie własnych myśli i refleksji na temat życia. Mocno ociera się o biografię, a jednak nie do końca nią jest. Sądzę, że jest to największą zaletą tej książki. Sytuacje z życia Kasi są przywoływane w celu wysnucia głębszej refleksji i przemyśleń...

Piękna książka. Spodobać się powinna zarówno lemoznawcom, jak i czytelnikom nie znającym tego nadzwyczajnego człowieka. Autor ukazuje jak proste czynności wykonywane na co dzień potrafią pięknie ukazać charakter człowieka. Zmusza do refleksji i inspiruje.

Piękna książka. Spodobać się powinna zarówno lemoznawcom, jak i czytelnikom nie znającym tego nadzwyczajnego człowieka. Autor ukazuje jak proste czynności wykonywane na co dzień potrafią pięknie ukazać charakter człowieka. Zmusza do refleksji i inspiruje.

To książka która w dużej mierze wpłynęła na mój światopogląd. Nauczyła że inne/dziwne nie znaczy złe i że każda jednostka jest unikalna i szczególna. Jedna z najbardziej inspirujących, szokujących i wzruszających książek jakie do tej pory przeczytałam.

To książka która w dużej mierze wpłynęła na mój światopogląd. Nauczyła że inne/dziwne nie znaczy złe i że każda jednostka jest unikalna i szczególna. Jedna z najbardziej inspirujących, szokujących i wzruszających książek jakie do tej pory przeczytałam.

To co najbardziej ujęło mnie w książce to dogłębne portrety psychologiczne głównych postaci. Mają one nam ukazać różne spojrzenia na relacje między nimi czy dać dam wskazówkę co do znalezienia ojcobójcy. Nie są to postacie jednoznaczne, a bardzo skomplikowane i często nieprzewidywalne. Książkę mimo obszerności pochłania się dosyć szybko jeśli jest się fanem pióra Dostojewskiego. Jest pięknym posumowaniem prozy pisarza gdyż doszczętnie wyczerpuje dylematy filozoficzne, religijne i społeczne.

To co najbardziej ujęło mnie w książce to dogłębne portrety psychologiczne głównych postaci. Mają one nam ukazać różne spojrzenia na relacje między nimi czy dać dam wskazówkę co do znalezienia ojcobójcy. Nie są to postacie jednoznaczne, a bardzo skomplikowane i często nieprzewidywalne. Książkę mimo obszerności pochłania się dosyć szybko jeśli jest się fanem pióra...