Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Napisane niezwykle wartko, ciekawie i z dużą dawką humoru kompendium wiedzy o Chorobie Afektywnej Dwubiegunowej. Traktuje także o wielu interesujących tematach powiązanych z chorobą. Lektura niezwykle wciąga i pochłania się tę pozycję jednym tchem. Serdecznie polecam wszystkim, którzy chorują na ChAD, a także ich bliskim.

Napisane niezwykle wartko, ciekawie i z dużą dawką humoru kompendium wiedzy o Chorobie Afektywnej Dwubiegunowej. Traktuje także o wielu interesujących tematach powiązanych z chorobą. Lektura niezwykle wciąga i pochłania się tę pozycję jednym tchem. Serdecznie polecam wszystkim, którzy chorują na ChAD, a także ich bliskim.

Mimo, że moja percepcja jest już nieco znieczulona czytaniem dużej ilości kryminałów i thrillerów, ta pozycja wbiła mnie w fotel. Dobre książki oceniam po tym, że nie mogę się od nich oderwać i nie pozwalają mi zasnąć. Ta książka dokładnie taka jest. Krwawa, pełna grozy, trzymająca w napięciu i zaskakująca do samego końca.

Mimo, że moja percepcja jest już nieco znieczulona czytaniem dużej ilości kryminałów i thrillerów, ta pozycja wbiła mnie w fotel. Dobre książki oceniam po tym, że nie mogę się od nich oderwać i nie pozwalają mi zasnąć. Ta książka dokładnie taka jest. Krwawa, pełna grozy, trzymająca w napięciu i zaskakująca do samego końca.

Tematyka jak zwykle u Platowskiej trudna i gorzka, ale też ważna. Tym razem na tapecie mamy gwałt i nękanie psychiczne. Książka może nie jest z kategorii lekkiej lektury do poduszki, ale daje się pochłonąć w dwa wieczory i nie pozwala zasnąć.

Wątek, który wysuwa się na pierwszy plan i który przede wszystkim zwrócił moją uwagę jest lęk. Paraliżujący, blokujący racjonalne myślenie, wyniszczający lęk, który zawładnął życiem głównej bohaterki i trzymał w swoich szponach prawie do końca książki.
Irracjonalne zachowania i bierność Patrycji podyktowane tym lękiem może wzbudzać nasze zdziwnienie, a nawet niechęć, jednak taka właśnie okazuje się być smutna rzeczywistość ofiary przemocy fizycznej i psychicznej. Co gorsza bohaterkę zaczynają w pewnym momencie dręczyć także poczucie winy i wyrzuty sumienia, co tylko szczelniej zamyka ją w świecie, w którym jej oprawca przejmuje całkowitą kontrolę nad jej życiem. Dodatkowo izolacji sprzyja fakt, że Patrycja pod wpływem gróźb dręczyciela boi się podzielić z kimkolwiek swoją niedolą.
Zastraszoną i zgnęłbioną Patrycję spotyka jednak, ku uldze czytelnika, szczęśliwie zakończenie.

Przyznam, że na początku była we mnie niezgoda na decyzje i wybory podejmowane przez bohaterkę, na jej całkowite poddanie się sytuacji. Jednak im dalej w las tym bardziej rozumiałam i byłam sobie w stanie wyobrazić położenie, w którym się znalazła. Lęk jest jedną z najpotężniejszych emocji i nawet jeśli nie doświadczyłam go w takim kontekście, to pojawiła się we mnie duża empatia dla bohaterki.

Jedynie niezaspokojona pozostała we mnie potrzeba ukarania gwałciciela.

Tematyka jak zwykle u Platowskiej trudna i gorzka, ale też ważna. Tym razem na tapecie mamy gwałt i nękanie psychiczne. Książka może nie jest z kategorii lekkiej lektury do poduszki, ale daje się pochłonąć w dwa wieczory i nie pozwala zasnąć.

Wątek, który wysuwa się na pierwszy plan i który przede wszystkim zwrócił moją uwagę jest lęk. Paraliżujący, blokujący racjonalne...