Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Współlokatorzy" to jedna z książek, którą pokazywał praktycznie każdy, kto zajmuje się recenzowaniem książek. Zarzucona taką ilością informacji na temat tej pozycji stwierdziłam, że i ja muszę ją mieć w swojej biblioteczce. Tak oto kupiłam ją i od razu zabrałam się do lektury.

Książka pokazuje losy dwójki bohaterów - Tiffy i Leona, oczywiście każdego z osobnej perspektywy. Tiffy, po rozstaniu ze swoim chłopakiem, rozpaczliwie poszukuje jakiegokolwiek lokum za jak najniższą cenę. Los chce, że trafia na ogłoszenie Leona. Potrzebuje on bowiem współlokatora, bo bardzo zależy mu na zdobyciu pieniędzy. Tiffy i Leon jednak mają się nigdy nie spotkać. Leon pracuje w szpitalu na nocnych dyżurach, a Tiffy wychodzi do pracy, kiedy on wraca do mieszkania. Jest to zatem układ doskonały, ponieważ oboje korzystają z mieszkania, nie przeszkadzając sobie nawzajem. Komunikują się jednak poprzez samoprzylepne karteczki, od których po pewnym czasie roi się całe mieszkanie, przez co stają się sobie coraz bliżsi.

Tiffy i Leon to bohaterowie, których z pewnością nie da się nie polubić. Wydają się wyjątkowo realistyczni. Nic w ich życiu nie jest wyidealizowane, przez co nie trudno, aby stali się bliscy sercu czytelnika. Fabuła książki jest niezwykle pomysłowa i zaskakująca. Zupełnie nie da się przy niej nudzić, a do tego jest niezwykle wciągająca. Dialogi pomiędzy bohaterami są niewymuszone, zabawne, ale przy tym nie są pozbawione sensu. Książkę czyta się lekko, za co ją uwielbiam. Nie jest ona, jak by się mogło wydawać, tylko zwykłą historią o miłości. Dotyka ona również innych tematów, a zwłaszcza aspektów psychologicznych. Tę książkę uwielbiam również za niezwykły styl pisarski, niebanalny, niechaotyczny i będący w stanie zainteresować odbiorcę.

Gorąco polecam wszystkim tę książkę. Ja jestem w niej wręcz zakochana. Rozgłos, jaki ma ona w mediach społecznościowych, jest zdecydowanie zasłużony.

"Współlokatorzy" to jedna z książek, którą pokazywał praktycznie każdy, kto zajmuje się recenzowaniem książek. Zarzucona taką ilością informacji na temat tej pozycji stwierdziłam, że i ja muszę ją mieć w swojej biblioteczce. Tak oto kupiłam ją i od razu zabrałam się do lektury.

Książka pokazuje losy dwójki bohaterów - Tiffy i Leona, oczywiście każdego z osobnej...

''Okrutna pieśń'' jest pierwszym tomem bestsellerowej amerykańskiej serii ''Świat Verity''. Głównymi bohaterami powieści są Kate Harker i August Flynn, a akcja rozgrywa się w podzielonym po wojnie mieście, w którym przemoc rodzi coraz straszniejsze potwory.

Kate jest córką przywódcy Calluma Harkera, który w swojej części miasta prowadzi bezwzględną politykę. Podległymi jemu potworami dysponuje, jak chce, a za każde nie posłuszeństwo wymierza im śmierć. Ludzie nie czują się tam bezpiecznie, dlatego gotowi są zapłacić, aby zapewnić sobie ochronę w postaci naszyjnika z symbolem Harkera. Kate po przybyciu do stolicy, stara się udowodnić ojcu, że jest tak samo bezwzględna i silna jak on. Chce pokazać mu, że nie jest tak słabą osobą, za jaką on uważał jej matkę.

August jest Sunajem. Potworem, który potrafi ukraść duszę, grając na skrzypcach swoją pieśń. Nie jest dumny z tego, kim jest. Zabijanie jest dla niego koniecznością, bez tego by nie przeżył, ale stara się tego nie robić, jeśli nie musi. Jest potworem, który powstał z masakry mającej miejsce w szkole, dotąd wspomina dzień, kiedy się tam po prostu pojawił. Potworem jest dlatego, że takim stworzyła go natura, mentalnie jednak jest bardzo ludzki. Gdyby nie głód każący mu zabijać, to można by pomyśleć, że jest człowiekiem.

Fabuła opiera się głównie na przedstawieniu świata pełnego przemocy, nienawiści i podziałów. Jest to świat bardzo brutalny i na pewno nikt z nas nie chciałby w nim żyć. Bohaterowie jednak są do tego zmuszeni i starają się przystosować do panujących tam zasad. Nie jest im łatwo, stąd też mają potrzebę posiadania silnego charakteru. Ludzie w mieście żyją w ciągłym strachu, sojusz zaczyna być coraz słabszy, co zwiastuje nadchodzącą wojnę, a po zmroku na ulicach grasują potwory gotowe w każdej chwili odebrać człowiekowi życie.

Podsumowując, bohaterowie są wykreowani w świetny sposób. Na koniec książki żal było się z nimi rozstawać. Są bardzo prawdziwi w tym okrutnym świecie. Chociaż główni bohaterowie pochodzą z dwóch różnych światów, to odnajdują wspólne cele, potrafią sobie pomagać i umieją dostrzec coś więcej w drugiej osobie. Akcja książki jest dynamiczna, nie można się przy niej nudzić i wciąż zaskakuje czytelnika. Pokazuje, że w każdym jest zarówno dobro, jak i zło.

Personalnie nie lubię powieści przedstawiających katastroficzną wręcz wizję świata, ta jest jednak wyjątkiem. Bardzo gorąco polecam tę książkę wszystkim czytelnikom. Historia opowiedziana jest w fenomenalny sposób i jest bardzo zajmująca. Początkowo ze względu na tematykę nie byłam do końca przekonana co do tej powieści, ale czytający dalej coraz bardziej mnie ona fascynowała i nie pozwalałam się oderwać. Każda postać tam jest zupełnie inna, indywidualna i posiada własną historię, która wpływa na jej charakter.

''Okrutna pieśń'' jest pierwszym tomem bestsellerowej amerykańskiej serii ''Świat Verity''. Głównymi bohaterami powieści są Kate Harker i August Flynn, a akcja rozgrywa się w podzielonym po wojnie mieście, w którym przemoc rodzi coraz straszniejsze potwory.

Kate jest córką przywódcy Calluma Harkera, który w swojej części miasta prowadzi bezwzględną politykę. Podległymi...

„Silver. Druga księga snów” to jak mówi nam sam tytuł kontynuacja pierwszej części. Główną bohaterką jest szesnastoletnia Liv Silver, posiadająca niezwykłą umiejętność śnienia w świadomy sposób. Choć w pierwszym tomie dowiadujemy się, że umiejętność ta przysporzyła jej wiele kłopotów, z których ledwo wyszła z życiem, to Liv nie zaprzestaje nocnych wypraw. Oprócz tego nadal jest w szczęśliwym związku z Henrym. Mogłoby się zatem wydawać, że wiedzie dobre życie. Okazuje się jednak, że świat snów skrywa jeszcze wiele tajemnic, a bycie z kimś w związku nie jest wcale takie proste.

Liv. To postać bardzo pozytywna, do wszystkiego podchodzi z lekkim dystansem, a w każdą sprawę angażuje się całą sobą. Wraz z młodszą siostrą Mią, tworzą wybuchowy duet gotowy do wszystkiego. Liv tak bardzo kocha swoją siostrę, że w jej obronie gotowa jest zrobić wszystko. Zbliżyła je do siebie z pewnością trudna przeszłość, jaką było rozstanie rodziców i nieustające zmiany miejsca zamieszkania. Jak na swoje szesnaście lat Liv wydaje się jednak zbyt dziecinna, co niestety wprawiało mnie w rozdrażnienie przez większą część książki. Podanie jednak konkretnych przykładów tego zachowania niechybnie wyjawiłoby jedyne momenty akcji tej książki, o tym jednak za chwilę.

Henry. Jest w moim odczuciu postacią mdłą. Autorka niewiele nam o nim mówi. Oprócz faktu, że po prostu jest, wiemy tylko, że ma młodsze rodzeństwo, którym musi się opiekować, a jego rodzice są po rozwodzie. Do samej Liv, mimo zapewnień o swojej ogromnej miłości, utrzymuje spory dystans. Spotykają się jedynie w snach, przy czym on zawsze zapytany o coś, co jego dotyczy, traktuje ją dość oschle. Kiedy ten bohater się pojawia, a nie następuje to zbyt często, to zawsze ma coś jeszcze do zrobienia i pędzi zająć się swoimi tajemnicami. Cała postać Henrego jest bardzo papierowa i wyprana z uczuć. Jego wypowiedzi są lakoniczne i z pewnością nie mogłyby znaleźć odzwierciedlenia w rzeczywistości. Co jest jednak zaskakujące, w pierwszej części jego Henry został przedstawiony zupełnie inaczej.

Akcja powieści jak dla mnie nie należy do zbyt dynamicznych. Jeśli nie liczyć tego, że w dwóch ostatnich rozdziałach akcja zaczęła się rozwijać, to przez całą książkę nie działo się właściwie nic. Chyba żaden czytelnik nie lubi uczucia, kiedy musi zmuszać się do sięgnięcia po książkę. Co stwierdzam z przykrością, były takie momenty, że jak odłożyłam tę pozycję, to zanim ponownie wzięłam ją do ręki, minęło dobre parę dni. Wynikało to bowiem z tego, że posiada ona fragmenty, które zwyczajnie mnie nudziły. Rozwodzenie się nad zwykłym, przeciętnym dniem, czy roztrząsanie spraw nieistotnych, jak na przykład deska w podłodze wydająca odgłosy niczym ciocia Gertruda, to nie moje klimaty.

Fabuła? Cóż można powiedzieć, bardzo ciekawa koncepcja kontrolowania swoich snów i możliwości znalezienia się w cudzym śnie. Walka z Anabel, która miała chyba być głównym motywem to jednak temat pojawiający się dopiero pod koniec powieści.

W odniesieniu do poprzedniej części, niestety ta książka wypada znacznie gorzej. Pierwszy tom wydał mi się być czymś nowatorskim, ciekawy pomysł, dynamiczna akcja, dobrze wprowadzeni bohaterowie. Jednym słowem miał wszystko to, na czym zawiodłam się w tym tomie. W ogólnym rozrachunku książka nie jest jednak taka zła. Posiada swoje plusy i minusy. Za zaletę można uznać, chociażby świetnie wykreowany świat snów.

Czy polecam tę książkę? Tak, lecz jednak młodszym odbiorcom. Dlaczego? Może to przez dziecinność Liv, a może przez dziecięcy humor. Sama nie wiem, ale całość sprawia wrażenie takiej właśnie nieskomplikowanej powieści dla młodszych czytelników. Nie znaczy to oczywiście, że starsza osoba nie mogłaby się przy tej książce dobrze bawić, jeśli komuś odpowiada taki właśnie klimat to, jak najbardziej ją polecam.

„Silver. Druga księga snów” to jak mówi nam sam tytuł kontynuacja pierwszej części. Główną bohaterką jest szesnastoletnia Liv Silver, posiadająca niezwykłą umiejętność śnienia w świadomy sposób. Choć w pierwszym tomie dowiadujemy się, że umiejętność ta przysporzyła jej wiele kłopotów, z których ledwo wyszła z życiem, to Liv nie zaprzestaje nocnych wypraw. Oprócz tego nadal...