Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ostatnio coraz częściej stosowana forma przeplatanej narracji oraz naprzemiennych opisów przeszłości i teraźniejszości tworzy ciekawą kompozycję.
Historia zaskakuje zwrotami akcji, chociaż mamy irytujące podobieństwo do amerykańskich horrorów - grupa nierozgarniętych studentów i brak logicznego myślenia przy samoorganizacji.

Ostatnio coraz częściej stosowana forma przeplatanej narracji oraz naprzemiennych opisów przeszłości i teraźniejszości tworzy ciekawą kompozycję.
Historia zaskakuje zwrotami akcji, chociaż mamy irytujące podobieństwo do amerykańskich horrorów - grupa nierozgarniętych studentów i brak logicznego myślenia przy samoorganizacji.

Książka bardzo mi się spodobała, z czystym sumieniem przyznam dyszkę.
Od pierwszych stron w zasadzie historia niepokoi i trzyma w napięciu, nastrój który buduje autorka jest delikatnie mroczny, idealnie by złapać się w sidła gęstej atmosfery. Doceniam, że w książce nie znajdziemy monotonnych powtórzeń ani irracjonalnych decyzji bohaterów, których nie sposób zrozumieć.
Powieść od początku atakuje nas wieloma wątkami i oczywiście na początku trzeba się szybciutko we wszystkim połapać - perspektywa kilku bohaterów oraz dodatkowo przeszłość wymieszana z teraźniejszością. Książkę czyta się leciutko i z zaciekawieniem. Zdecydowanie polecam.

Książka bardzo mi się spodobała, z czystym sumieniem przyznam dyszkę.
Od pierwszych stron w zasadzie historia niepokoi i trzyma w napięciu, nastrój który buduje autorka jest delikatnie mroczny, idealnie by złapać się w sidła gęstej atmosfery. Doceniam, że w książce nie znajdziemy monotonnych powtórzeń ani irracjonalnych decyzji bohaterów, których nie sposób...

Rozbudowana powieść z historią nieprzewidywalną, którą można przeczytać w leniwe wieczory. Idealna dla osób wrażliwych, nie ma tu brutalnych opisów, autor skupia się na wątku kryminalnym i historii życia bohaterów. Jeśli w dodatku ktoś lubi rozbudowane wątki obyczajowe jest to zdecydowanie pozycja dla niego.
Jednak troszkę się zmęczyłam czytaniem - wątek Olgi niestety jest monotonny, mogłoby w zasadzie w ogóle go nie być, wystarczyłby wątek Kacpra, żeby historia nabrała rozpędu bez zbędnego przeciągania. Autor niebezpiecznie manewrował w wątkach, których w zasadzie wszyscy mamy dosyć - covid, wzmożona emigracja ukraińska, jednak udało mu się nie przekroczyć magicznej linii grubej przesady. Podkreślanie tego jak nieładnie są traktowani Ukraińcy stało się w pewnym momencie nudne, było tego za dużo a w dodatku było to przesadzone.

Rozbudowana powieść z historią nieprzewidywalną, którą można przeczytać w leniwe wieczory. Idealna dla osób wrażliwych, nie ma tu brutalnych opisów, autor skupia się na wątku kryminalnym i historii życia bohaterów. Jeśli w dodatku ktoś lubi rozbudowane wątki obyczajowe jest to zdecydowanie pozycja dla niego.
Jednak troszkę się zmęczyłam czytaniem - wątek Olgi niestety jest...

Powieść łatwo się czyta, historia lekko niepokoi, ale nie trzyma w napięciu. Podczas czytania miałam luźne wrażenie podobieństwa, jeśli chodzi o odczucia przy czytania, do "Bad mommy. Zła mama".

Powieść łatwo się czyta, historia lekko niepokoi, ale nie trzyma w napięciu. Podczas czytania miałam luźne wrażenie podobieństwa, jeśli chodzi o odczucia przy czytania, do "Bad mommy. Zła mama".

Dawno się tak nie zmordowałam przy czytaniu książki. Jako pierwszy odrzucił mnie styl literacki. Przesadnie długie zdania, które aż proszą się o zakończenie i kropkę, są na siłę przeciągane do kolosalnych rozmiarów przez co łatwo pogubić się w uchwyceniu sensu zdania. Druga wada to wulgarny ton powieści - zupełnie mi nie podszedł, czułam się jakbym czytała wypociny starego piernika, a nie kobiety, które z reguły tworzą delikatniejsze i piękniejsze opisy. I ostatni temat to rozwlekła akcja. Po kilkudziesięciu stronach zanim zaczęło się cokolwiek dziać, uznałam, że pora zakończyć to umartwianie się. Staram się doczytywać książki do końca, ale kiedy trafiam na taką "perełkę", przez którą czytanie dwóch stron staje się męczarnią, poddaję się. Gdyby ktoś pytał - nie polecam.

Dawno się tak nie zmordowałam przy czytaniu książki. Jako pierwszy odrzucił mnie styl literacki. Przesadnie długie zdania, które aż proszą się o zakończenie i kropkę, są na siłę przeciągane do kolosalnych rozmiarów przez co łatwo pogubić się w uchwyceniu sensu zdania. Druga wada to wulgarny ton powieści - zupełnie mi nie podszedł, czułam się jakbym czytała wypociny starego...

Z czystym sercem mogę polecić tę książkę. Z początku lekko przeszkadzał mi język powieści, wydawał się niedbały, ale dzięki wartkiej akcji to wrażenie się rozmyło. Przyjemnie zaskoczyło mnie to, że nie przewidziałam zakończenia historii podczas czytania.

Z czystym sercem mogę polecić tę książkę. Z początku lekko przeszkadzał mi język powieści, wydawał się niedbały, ale dzięki wartkiej akcji to wrażenie się rozmyło. Przyjemnie zaskoczyło mnie to, że nie przewidziałam zakończenia historii podczas czytania.

Jest to moje pierwsze zetknięcie z tym autorem, ale książka wciągnęła mnie wystarczająco, żeby sięgnąć po kolejne jego ksiażki.
Postacie i wydarzenia, które opisuje autor sprawiają, że czytelnik zapada się w przedstawianej przez niego historii, która nie chce ulecieć z głowy. Można poczuć się przytłoczonym z powodu złej atmosfery, która ciągnie się od początku książki. Pierwszy wyraźny minus to oczywiście zniszczone życie rodzinne głównego bohatera - jak w każdym kryminale. Drugi maleńki - jak w bajkach dla dzieci autor stygmatyzuje wygląd bohaterek książki - dobre i kochane przez głównych bohaterów (Servaz, Vincent, Lang) są młode i piękne, ale innym, które są postaciami pobocznymi wykraczającymi poza zainteresowanie tych panów, brakuje urody. Nie wiem, czy autor to robi, bo ma takie fantazje i stawia się w miejscu swoich "podopiecznych", czy zwyczajnie próbuje ukierunkować spojrzenie czytelnika na własne tory, niemniej tak jawna manipulacja czytelnika nieco obraża.

Jest to moje pierwsze zetknięcie z tym autorem, ale książka wciągnęła mnie wystarczająco, żeby sięgnąć po kolejne jego ksiażki.
Postacie i wydarzenia, które opisuje autor sprawiają, że czytelnik zapada się w przedstawianej przez niego historii, która nie chce ulecieć z głowy. Można poczuć się przytłoczonym z powodu złej atmosfery, która ciągnie się od początku książki....

Cóż... Dziwna książka, ale lekko i przyjemnie się ją czytało. Nie czuję jakiegoś zawodu po przeczytaniu, ale nie czuję też satysfakcji, bo delikatnie mówiąc jest o niczym i nie ma tego pięknego przełomowego momentu, kiedy wszystko od początku do końca się wyjaśnia. Jakbym miała ją przypisać do odpowiedniego gatunku byłaby to lekka satyra.

Cóż... Dziwna książka, ale lekko i przyjemnie się ją czytało. Nie czuję jakiegoś zawodu po przeczytaniu, ale nie czuję też satysfakcji, bo delikatnie mówiąc jest o niczym i nie ma tego pięknego przełomowego momentu, kiedy wszystko od początku do końca się wyjaśnia. Jakbym miała ją przypisać do odpowiedniego gatunku byłaby to lekka satyra.

Książkę oceniam bardzo dobrze, czyta się ją lekko, z zaciekawieniem, historia angażuje czytelnika, jest ciekawa, nietuzinkowa.
Jeden wątek jednak nieustannie pojawia się w kryminałach i już mnie nudzi, stąd moje pytanie, czemu głowni bohaterowie zawsze mają zniszczone życie rodzinne? W tej książce nie przeszkadzało mi to za bardzo, ale przyznaję, że zaskoczyłby mnie kryminał, w której główny bohater miałby szczęśliwą rodzinę, wobec której byłby uczciwy.

Książkę oceniam bardzo dobrze, czyta się ją lekko, z zaciekawieniem, historia angażuje czytelnika, jest ciekawa, nietuzinkowa.
Jeden wątek jednak nieustannie pojawia się w kryminałach i już mnie nudzi, stąd moje pytanie, czemu głowni bohaterowie zawsze mają zniszczone życie rodzinne? W tej książce nie przeszkadzało mi to za bardzo, ale przyznaję, że zaskoczyłby mnie...

Sama forma książki jest przyjemnością, zdania, opisy są pięknie skonstruowane z dbałością i pewnym kunsztem mimo kilku zabawnych porównań, które stosuje autorka.
Odnośnie fabuły autorka zdecydowanie ma tendencję do powtórzeń, co niepotrzebnie wydłuża powieść nic do niej nie wnosząc, zmienia się kilka szczegółów. Historia jest bardziej nastawiona na wyobrażenie jej sobie niż na utożsamianie się z nią z jednego prostego powodu, główny bohater jest skrajnie toksycznym narcyzem, bohaterka z kolei jest skrajnie zahukana, bojaźliwa oraz.. specyficzna. Pół książki narzeka na manipulację Rigela względem otoczenia, jak łatwo jest mu osiągnąć swoje cele, ale kiedy okazuje się, że on ją kocha i z tego powodu krzywdzi nagle ona również w jednym momencie się w nim zakochuje i robi wszystko, żeby zbliżyć go do siebie. Cóż, można było inaczej pokierować historią, w połączeniu z pięknym stylem autorki mogło powstać cudo, a powstała lekko tandetna historia o toksyku i jego ofierze. Przesada zastosowana w tej książce przypomina mi nieco "jeźdźca miedzianego", który również był sztucznie podkręcany na potrzeby fabuły, która nie stawała się przez to lepsza.

Sama forma książki jest przyjemnością, zdania, opisy są pięknie skonstruowane z dbałością i pewnym kunsztem mimo kilku zabawnych porównań, które stosuje autorka.
Odnośnie fabuły autorka zdecydowanie ma tendencję do powtórzeń, co niepotrzebnie wydłuża powieść nic do niej nie wnosząc, zmienia się kilka szczegółów. Historia jest bardziej nastawiona na wyobrażenie jej sobie niż...

Ciekawa intryga, zwroty akcji. Autorce udało się opisać maksymalnie toksyczną rodzinę i ich otoczenie.

Ciekawa intryga, zwroty akcji. Autorce udało się opisać maksymalnie toksyczną rodzinę i ich otoczenie.

Zdecydowanie polecam książkę. Piszę opinię z perspektywy czasu (2,5 roku). Co jakiś czas przypominają mi się wątki powieści i wrażenia, które odczuwałam podczas czytania. A jak wiadomo dobra książka to taka, która zapada w pamięć. Druga szansa zdecydowanie nie jest tuzinkową książką - bohaterowie są charakterystyczni, nie denerwują, wręcz przeciwnie, każdy z nich coś wnosi do historii i nie można ich pominąć, nawet negatywnych postaci. Wątki są ciekawe, kilka zwrotów akcji, zawirowań zmieniło bieg historii. Codzienność bohaterki to coś innego niż przeżywamy na co dzień, zatopiłam się w innym klimacie i rzeczywistości, poczułam się zagubiona wraz z bohaterką.

Książka nie jest lekkim odmóżdżaczem, w moim przypadku czytanie przynosiło pewnego rodzaju nostalgiczne uczucia.
W każdym razie - polecam.

Odnośnie serialu - radzę potraktować jako podobną historię i nie oczekiwać zgodności z książką.

Zdecydowanie polecam książkę. Piszę opinię z perspektywy czasu (2,5 roku). Co jakiś czas przypominają mi się wątki powieści i wrażenia, które odczuwałam podczas czytania. A jak wiadomo dobra książka to taka, która zapada w pamięć. Druga szansa zdecydowanie nie jest tuzinkową książką - bohaterowie są charakterystyczni, nie denerwują, wręcz przeciwnie, każdy z nich coś wnosi...

Bardzo dobra książka młodzieżowa.
Nie rozumiem, czemu niektórzy mają uwagi do książek młodzieżowych, że są za mało dojrzałe. Przecież właśnie o to chodzi, żeby fabuła literatury młodzieżowej była dostosowana do młodzieży - delikatnie naiwna, zabawna i w większości pozytywna. Dokładnie jak młodzież, która patrzy przez różowe okulary. Na czytanie dramatów i pokręconych historii skrzywdzonych emocjonalnie ludzi jeszcze przyjdzie czas wraz z wiekiem i przeżytymi dramatami, gdzie faktycznie czytelnik będzie mógł się z nimi utożsamiać.

Osobiście książka bardzo mi się podoba, jest zabawna, ciekawa, pomysłowe zwroty akcji - humor od razu się poprawia, coś lekkiego na chłodne wieczory.
Mały minusik może za wątek miłosny, gdzie autorka "rozpuszcza się" w kółko nad swoim chłopakiem Maxem, ale po dłuższym przemyśleniu - trochę w tym racji jest, dobre odzwierciedlenie młodzieżowej miłości, gdzie zupełnie traci się głowę dla drugiej połówki.

Bohaterka zdecydowanie da się lubić, jest charakterystyczna, a to klucz do sukcesu, nie ma nic gorszego niż bezbarwna główna postać. Reszta postaci również jest barwna, mają swoje charaktery, w dialogach jest zróżnicowanie (dialogi np Maxa, Akiego, Iv, Marka mają zupełnie inny wydźwięk) nie wyczuwa się "odlewania" kolejnych bohaterów "od formy".

Podsumowując polecam zdecydowanie na poprawę humoru, dla rozrywki. Natomiast nie polecam czytelnikom, którzy oczekują pouczającej literatury, morałów, czy skrzywdzonych przez życie bohaterów.

Bardzo dobra książka młodzieżowa.
Nie rozumiem, czemu niektórzy mają uwagi do książek młodzieżowych, że są za mało dojrzałe. Przecież właśnie o to chodzi, żeby fabuła literatury młodzieżowej była dostosowana do młodzieży - delikatnie naiwna, zabawna i w większości pozytywna. Dokładnie jak młodzież, która patrzy przez różowe okulary. Na czytanie dramatów i pokręconych...

Czytając opinie innych czytelników w zasadzie zgadzam się z każdą z nich - nic dodać, nic ująć. Osoba czytająca rozdarta jest między różnymi uczuciami, nie piszę tu zupełnie o zaskoczeniu tematyką, bo to świadomy wybór, ale bardziej o opisach - powtarzających się, treściwych, uniwersum oderwane od rzeczywistości, specyficzne odczucia bohaterów (okrucieństwo=czułość lub płacz z poniżenia, ale podniecający tych poniżonych bohaterów). Książka nastawiona jest najbardziej na pobudzenie wyobraźni i zszokowanie czytelnika niż związanie go z bohaterami.

Czytając opinie innych czytelników w zasadzie zgadzam się z każdą z nich - nic dodać, nic ująć. Osoba czytająca rozdarta jest między różnymi uczuciami, nie piszę tu zupełnie o zaskoczeniu tematyką, bo to świadomy wybór, ale bardziej o opisach - powtarzających się, treściwych, uniwersum oderwane od rzeczywistości, specyficzne odczucia bohaterów (okrucieństwo=czułość lub...

Książka obiecuje podniesienie na duchu, a u mnie spowodowała totalnego doła i zwątpienie w ludzi :(

Książka obiecuje podniesienie na duchu, a u mnie spowodowała totalnego doła i zwątpienie w ludzi :(

Niestety wg mnie najsłabsza część z całej serii.
Pierwsze trzy tomy były napisane w lekkim tonie z zaskakującymi wątkami, zwrotami akcji i bohaterką, którą da się lubić - co ciężko jest uzyskać w narracji pierwszoosobowej. Reszta bohaterów też była barwna i ciekawa.
Ten tom przesiąkł dojrzalszym stylem autorki (niestety niekoniecznie lepszym) - porzucona bohaterka z mnóstwem żółci w sobie, z nastawieniem "kręci się wokół mnie mnóstwo przystojnych, szarmanckich mężczyzn, ale za żadne skarby nie chcę się wiązać i odrzucę zaloty wszystkich" - z powrotem polubiłam ją dopiero od połowy książki, gdzie poznałam w niej znajomą postać.
Kolejnym minusem są suche opisy zdarzeń czy gestów, które w poprzednich częściach zostałyby zastąpione zabawnymi niuansami, niedopowiedzeniami, dowcipnymi dialogami - tego mi na początku książki zdecydowanie brakowało, wręcz poczułam głębokie rozczarowanie, kiedy zorientowałam się, że coś jest nie tak.
Z plusów - autorka powróciła do ciekawych zwrotów akcji, postaci nadal były dość barwne i znalazłam kilka momentów, w których zaśmiałam się do siebie.
Ogólnie polecam przeczytać serię w całości.

Niestety wg mnie najsłabsza część z całej serii.
Pierwsze trzy tomy były napisane w lekkim tonie z zaskakującymi wątkami, zwrotami akcji i bohaterką, którą da się lubić - co ciężko jest uzyskać w narracji pierwszoosobowej. Reszta bohaterów też była barwna i ciekawa.
Ten tom przesiąkł dojrzalszym stylem autorki (niestety niekoniecznie lepszym) - porzucona bohaterka z...

Ze wszystkich powieści autorki, tę oceniam jako najsłabszą.
Książka prezentuje się jako instruktaż o pracy lekarza, gdzie nie może też zabraknąć narzekania jaki niewdzięczny to zawód (niestety jakby nie spojrzeć z każdego stanowiska czy zawodu można być niezadowolonym, mnie też ludzie po rękach nie całują).
Główna bohaterka jest mocno irytująca - z jednej strony bardzo chce znaleźć faceta, czasami lekko pachnie już desperacją, z drugiej nieważne jak przystojny będzie facet, który ją podrywa odtrąci go z zimną krwią - a w konkury stają sami przystojniacy. Ponadto bohaterka jest do granic możliwości nieprzyjemna, każdy ją lubi, ale w zasadzie nie daje żadnych powodów, żeby tak było, co zakrawa o absurd.
Fabuła ciągnie się jak flaki z olejem, można było wrzucić w tę powieść więcej akcji lub chociaż przypisać więcej szczegółów wątkom kryminalnym.

Ze wszystkich powieści autorki, tę oceniam jako najsłabszą.
Książka prezentuje się jako instruktaż o pracy lekarza, gdzie nie może też zabraknąć narzekania jaki niewdzięczny to zawód (niestety jakby nie spojrzeć z każdego stanowiska czy zawodu można być niezadowolonym, mnie też ludzie po rękach nie całują).
Główna bohaterka jest mocno irytująca - z jednej strony bardzo...

Jak na baśń może i w porządku, ale zdecydowanie dla czytelników o innym guście literackim. Książka pozostawiła mieszane uczucia.

Jak na baśń może i w porządku, ale zdecydowanie dla czytelników o innym guście literackim. Książka pozostawiła mieszane uczucia.

Muszę powiedzieć, że seria mi się naprawdę spodobała, każda kolejna książka była coraz lepsza.
Przy pierwszym tomie byłam dość neutralnie nastawiona do historii, chociaż od początku plusem był motyw mitologii słowiańskiej, w której autorzy boją się poruszać. Mamy kawał ciekawej historii dotyczącej wierzeń naszych odległych przodków, której Pani Miszczuk nie bała się poznać i wpleść w swoje historie. Najwyższe uznanie za podjęcie wyzwania!
Ciekawy pomysł i jakość historii coraz lepsza z każdą kolejną książką. Historie bohaterów porywają, wątki są barwne, tak jak postaci. Mnóstwo ciekawych bardzo krótkich, szczegółowych wątków, które przyjemnie ubarwiają historię.
Naprawdę jestem pełna podziwu dla autorki, która tworzy barwne opowieści z mnóstwem barwnych detali i co też jest cudowne - z dawką bezpretensjonalnego humoru.
Brawo, autorko! Tak trzymać!
Sięgnę na pewno po Twoje inne książki i będę czekać na kolejne.

Muszę powiedzieć, że seria mi się naprawdę spodobała, każda kolejna książka była coraz lepsza.
Przy pierwszym tomie byłam dość neutralnie nastawiona do historii, chociaż od początku plusem był motyw mitologii słowiańskiej, w której autorzy boją się poruszać. Mamy kawał ciekawej historii dotyczącej wierzeń naszych odległych przodków, której Pani Miszczuk nie bała się poznać...

Książka, którą niestety zaliczam do tytułów "dobry pomysł i potencjał, słabe wykończenie".
Sama idea stworzenia powieści o inkwizytorze jest intrygująca, bardzo ciekawiło mnie, co w niej znajdę. Na początku śledziłam losy bohatera z zaciekawieniem, opis jego osoby, historia nie kryjąca brutalnych opisów, coś innego. Z każdym kolejnym opowiadaniem coraz mniej chciałam ją czytać. Autor skutecznie zabił historię swoimi fantazjami erotycznymi, w pewnym momencie przekroczył też próg wulgaryzmu, a także dobrego smaku. Co było w tym wg mnie nie tak? Pod koniec książki, kiedy już zmusiłam się ją doczytać (mam zasadę oceniać książki po zakończeniu mając nadzieję, że koniec całkowicie odmieni moją ocenę), uświadomiłam sobie, że właśnie przeczytałam coś na wzór "50 twarzy Graya" - filozofia książki to przeżycia bohatera w łóżku w tych lub innych okolicznościach oraz rozwodzenie się nad swoją osobą i naturą inkwizytorskiego jestestwa.
Co więcej jak opisuje sam autor/bohater/narrator ludzie boją się inkwizytorów jak ognia niezależnie od płci, ale dziwnym trafem dziewczyny, które raz zgodzą się spędzić noc z bohaterem, zakochują się w nim od pierwszego stosunku. Ach ten urok inkwizytora, Alvaro tamtejszych czasów. Autorze, chyba bardzo brakuje Ci pewnych rozrywek, skoro musisz je sobie na potęgę mnożyć w swoich książkach. Powodzenia, inkwizytorem-amantem już nie zostaniesz, ale może w końcu znajdziesz dziewczynę, która zaspokoi Twoje potrzeby i zaczniesz porządnie tworzyć fabułę bez monotonnie powracających wątków.

Książka, którą niestety zaliczam do tytułów "dobry pomysł i potencjał, słabe wykończenie".
Sama idea stworzenia powieści o inkwizytorze jest intrygująca, bardzo ciekawiło mnie, co w niej znajdę. Na początku śledziłam losy bohatera z zaciekawieniem, opis jego osoby, historia nie kryjąca brutalnych opisów, coś innego. Z każdym kolejnym opowiadaniem coraz mniej chciałam ją...