Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trzeba mieć serce by myśleć sercem. To akurat udaje się Szustakowi. W piękny i mądry sposób przedstawia obraz biblijnych historii, Ewangelii z obecnym czasem i sposobem funkcjonowania w bardzo ważnych, ludzkich relacjach. W mojej wspólnocie nazywamy to fundamentem relacji: Bóg/partner lub przyjaciel/dziecko lub uczeń/wspólnota/ja i moja praca/pasja/odpoczynek.

To mądre wskazówki brata Adama w pigułce. Zręcznie przedstawione przemyślenia. Książka jest mocno spięta, konkretna w, krótki i merytoryczny monolog zaprasza. A może prowadzi wręcz dojrzały dialog ze słuchaczem, czytelnikiem, podróżnikiem, mężem, synem, dzieckiem, bratem, wujkiem.....etc. Do, które brat Adam śle swe przemyślenia z głębi.

W okresie Wielkiego Postu - praktyczne jako rekolekcje nad sobą i swoją drogą życiową.

Czy jest coś do czego mogę się przyczepić?

To fakt, że brzmi cukierkowo co może być trudne do przyjęcia dla bardziej wymagających słuchaczy, agnostyków, ateistów.

Nie mniej próbować warto.
Wszak chodzi oto by pomóc zrozumieć, a nie zaszkodzić 🙏

Trzeba mieć serce by myśleć sercem. To akurat udaje się Szustakowi. W piękny i mądry sposób przedstawia obraz biblijnych historii, Ewangelii z obecnym czasem i sposobem funkcjonowania w bardzo ważnych, ludzkich relacjach. W mojej wspólnocie nazywamy to fundamentem relacji: Bóg/partner lub przyjaciel/dziecko lub uczeń/wspólnota/ja i moja praca/pasja/odpoczynek.

To mądre...

Całkiem przyjemnie się czyta. Do tego ma się wrażenie jakby się było częścią historii. Kto wie ile podobnych zdarzeń jest tuż obok nas. Co prawda narracja jest pozytywna, czasem sarkastyczna to jednak mimo to - głęboko poważna. Dotyczy ludzkich potrzeb, emocji, zranień, wsparcia, zrozumienia i akceptacji. Czasem w życiu musi się wydarzyć coś naprawdę szczególnego by wybudzić Ego z letargu. tzn. zburzyć niby porządek, niby to co się wydaje, że jest ok i nic nie da się z tym zrobić. Choć historia brzmi cukierkowo, bajkowo to czy nie jest tak, że próbuje nam przypomnieć to co faktycznie jest ważne? Miłość, bliskość, wysłuchanie, obecność, troska?

A co ty bierzesz dla siebie?

Całkiem przyjemnie się czyta. Do tego ma się wrażenie jakby się było częścią historii. Kto wie ile podobnych zdarzeń jest tuż obok nas. Co prawda narracja jest pozytywna, czasem sarkastyczna to jednak mimo to - głęboko poważna. Dotyczy ludzkich potrzeb, emocji, zranień, wsparcia, zrozumienia i akceptacji. Czasem w życiu musi się wydarzyć coś naprawdę szczególnego by...

Jestem pod wielkim wrażeniem historii mieszkańców zakątka będącego pod okiem Ove. Choć z jednej strony chłop jest irytujący i chętnie bym go własnymi rękoma udusił, to z drugiej strony opowieść skłania mnie do tego by patrzeć na innych ludzi nie przez pryzmat tego co na zewnątrz a postarać się usłyszeć, zobaczyć i poczuć prawdziwe wnętrze. Które tak jak moje też może być poharatane, zagubione albo po prostu mające niezrozumiały dla mnie charakter.
Zamiast oceniać - lepiej zajrzeć w swoje serce, czy aby to nie ze mną jest pewna trudność.

Tu idealnie pasują słowa: "To czego nie lubię w Tobie, lepiej jest zmienić wpierw w sobie".

Może za mało jeszcze wiem, rozumiem. Może po prostu jestem inny i lubie zupełnie co innego niż ty.

Pytam więc siebie?
"Czy lubię zmiany?" "Czy lubie siebie?", "czy akceptuje swoje wady i zalety?", "Czy umiem kochać?"

Jestem pod wielkim wrażeniem historii mieszkańców zakątka będącego pod okiem Ove. Choć z jednej strony chłop jest irytujący i chętnie bym go własnymi rękoma udusił, to z drugiej strony opowieść skłania mnie do tego by patrzeć na innych ludzi nie przez pryzmat tego co na zewnątrz a postarać się usłyszeć, zobaczyć i poczuć prawdziwe wnętrze. Które tak jak moje też może być...