Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chyba każdy z nas ma listę pisarzy, po których książki może sięgać w ciemno. To taki pewniak. Wiesz, że o czymkolwiek by nie napisał(a) to wpisze się to w Twój gust. Takim Twórcą dla mnie jest właśnie Katarzyna Zyskowska. Jej twórczość posiada tę unikalną właściwość gry na najwrażliwszych strunach mojej duszy.
„Nocami krzyczą sarny” to historia trzech kobiet, trzech wątków splecionych w warkocz życia. Mereike, Maryjka, Maria co łączy te trzy kobiety? Maria żyjąca we współczesnej Polsce. Maryjka, która w cieniu Neumanns-Koppe spędziła prawie całe życie. I Mereike, dla której te góry były niegdyś całym światem, nim ten ogarnęła wojenna pożoga.
Maria po 20 latach powraca do miejsca, które zdefiniowało całe jej dorosłe życie. To nie tylko podróż geograficzna, historyczna, ale również podróż w głąb siebie. To próba zrozumienia i zaakceptowania siebie z całym bagażem kamienistych doświadczeń.
Czytając tę powieść miałam wrażenie, jakby autorka siedziała w mojej głowie i spisywała wszystkie moje myśli i wątpliwości dotyczące czasów II wojny światowej. Katarzyna Zyskowska przypomina nam, że łatwo jest oceniać z perspektywy czasu, kiedy niewielu z tych, którzy doświadczyli jarzma wojny, pozostało pośród nas. Przypomina, że świat nie jest czarno-biały, a pełen niezliczonych odcieni szarości. Przypomina, że nikt nie jest nieomylny i każdy ma prawo do zmiany opinii i naprawy swoich błędów. Przypomina, że Dolny Śląsk to kraina pełna tajemnic, często mrocznych i kontrowersyjnych, ale tworzących historię, która może nam się nie podobać. Katarzyna Zyskowska zabiera nas w krainę, w której przeszłość miesza się z teraźniejszością, a duchy przodków krążą pośród żywych. Nocami, kiedy trupy wypadają z szafy, krzyczą sarny, a ludzka dusza milczy. Pisarka skłania czytelnika do zastanowienia się: Ile może znieść człowiek, kobieta, dziewczyna, dziewczynka, dziecko? Ile może zrozumieć człowiek, z którym się nie rozmawia, a któremu oznajmia się rzeczywistość? Jak głęboko w przeszłość trzeba sięgnąć aby poznać historię własnej rodziny?
„Nocami krzyczą sarny” to powieść, o której nie da się łatwo zapomnieć. To historia, która zakrada się i zasypia w najgłębszych zakamarkach umysłu i duszy. Budzi się kiedy w nocy krzyczą sarny.

Chyba każdy z nas ma listę pisarzy, po których książki może sięgać w ciemno. To taki pewniak. Wiesz, że o czymkolwiek by nie napisał(a) to wpisze się to w Twój gust. Takim Twórcą dla mnie jest właśnie Katarzyna Zyskowska. Jej twórczość posiada tę unikalną właściwość gry na najwrażliwszych ...

Rozwiń Zwiń