Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Herta Müller urodziła się na niemieckiej wsi w państwie rumuńskim i od samego początku nie było jej łatwo. Przeżyła dzieciństwo bez bajek i gałgankowych lalek, dorastała wśród miastowych ludzi przepełnionych poczuciem wyższości i w końcu żyła życiem pełnym strachu, każdego dnia myśląc o śmierci i tańcząc z królem. Królem, który przybywał w najmniej spodziewanym momencie i zabijał. I może dlatego jej słowa są tak ujmujące, bo pochodzą prosto z serca. Jej eseje są intymnymi wyznaniami, pozwalającymi choć trochę przeżyć te uczucia, które przepełniały autorkę, żyjącą w czasie dyktatury Ceaușescu. I z którymi radzi sobie właśnie za pomocą słów.

Słowami zbliża się do swoich bliskich, których utraciła, słowa kształtują jej pewność bytu i budują świat, bo zupełnie inny jest świat skonstruowany przez język niemiecki od świata poznanego dzięki rumuńskiemu. W tym świecie ludzie gryzą się w palce aby pamiętać, że jeszcze istnieją. W tym świecie ludzie myślą zupełnie inaczej od ludzi Zachodu i w innym celu używają słów. Kiedy słów zabraknie, pozostaje milczenie a kiedy ktoś milczy, wyraża tym to, co niewyrażalne.

Te eseje uświadamiają, jak bardzo przeszłość przeniknęła do teraźniejszości. Możemy starać się zapomnieć o wszystkim i przejść do porządku dnia codziennego, ale będą to tylko bezowocne starania. Myślenie ludzi niegdyś zniewolonych różni się od tego, jak widzą świat szczęśliwi ludzie Zachodu. Czy Herta Müller była szczęśliwą osobą? Na pewno miała szczęście. A to są zupełnie inne rzeczy.

Herta Müller urodziła się na niemieckiej wsi w państwie rumuńskim i od samego początku nie było jej łatwo. Przeżyła dzieciństwo bez bajek i gałgankowych lalek, dorastała wśród miastowych ludzi przepełnionych poczuciem wyższości i w końcu żyła życiem pełnym strachu, każdego dnia myśląc o śmierci i tańcząc z królem. Królem, który przybywał w najmniej spodziewanym momencie i...