Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lepsze miasta, lepsze czasy, lepsza miłość, lepsze szczęście, lepsze cokolwiek, ludzie nigdy ich nie znajdą i nigdy nie przestaną szukać.

Lepsze miasta, lepsze czasy, lepsza miłość, lepsze szczęście, lepsze cokolwiek, ludzie nigdy ich nie znajdą i nigdy nie przestaną szukać.

nie są w stanie pojąć, za nic, że czasem samotność jest jedną z najpiękniejszych rzeczy na świecie?

nie są w stanie pojąć, za nic, że czasem samotność jest jedną z najpiękniejszych rzeczy na świecie?

Nigdy nie nauczyłam się strachu przed tym, kto może przyjść, i gdy ktoś puka do drzwi, po prostu otwieram, bo złe i tak wejdzie bez pukania.

Nigdy nie nauczyłam się strachu przed tym, kto może przyjść, i gdy ktoś puka do drzwi, po prostu otwieram, bo złe i tak wejdzie bez pukania.

Musi być jakaś droga pośrednia, że można jakoś dojść do ładu z tym zasranym społeczeństwem, niekoniecznie kompletnie się do niego przystosowując.

Musi być jakaś droga pośrednia, że można jakoś dojść do ładu z tym zasranym społeczeństwem, niekoniecznie kompletnie się do niego przystosowując.

Jeszcze nigdy nie byłem tak szczęśliwy. Wszystko naturalnie przyszło tak nagle. Wszystko, co piękne, przychodzi nagle. A jednak wydaje mi się, jakbym przez całe życie tylko tego wyczekiwał.

Jeszcze nigdy nie byłem tak szczęśliwy. Wszystko naturalnie przyszło tak nagle. Wszystko, co piękne, przychodzi nagle. A jednak wydaje mi się, jakbym przez całe życie tylko tego wyczekiwał.

Malowała się w tym wzroku cała bezmierna troska, czułość, wzruszenie i bezdenna tępota zakochania.

Malowała się w tym wzroku cała bezmierna troska, czułość, wzruszenie i bezdenna tępota zakochania.

nie lubię miłości jako rozkazu, poszukiwania, ona musi przyjść do ciebie jak głodny kot pod drzwi.

nie lubię miłości jako rozkazu, poszukiwania, ona musi przyjść do ciebie jak głodny kot pod drzwi.

Przeznaczenie, jak pan miał okazję się niedawno przekonać, nie jest niezmienne. […] Nasz los zawsze spoczywa w naszych rękach, drogi panie. Jedynym paradoksem jest to, że nie staramy się zmienić naszego życia wtedy, kiedy jeszcze możemy.

Przeznaczenie, jak pan miał okazję się niedawno przekonać, nie jest niezmienne. […] Nasz los zawsze spoczywa w naszych rękach, drogi panie. Jedynym paradoksem jest to, że nie staramy się zmienić naszego życia wtedy, kiedy jeszcze możemy.

Zaczął zastanawiać się, jak krusi są ludzie. Można ich zabić za pomocą broni, samochodu, whiskey albo odrobiny rozpaczy. Życie może zmienić swój bieg w jednej sekundzie. Może też stopniowo lecieć w dół, latami, tak wolno, że ledwie zauważysz.

Zaczął zastanawiać się, jak krusi są ludzie. Można ich zabić za pomocą broni, samochodu, whiskey albo odrobiny rozpaczy. Życie może zmienić swój bieg w jednej sekundzie. Może też stopniowo lecieć w dół, latami, tak wolno, że ledwie zauważysz.