Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pełna recenzja na blogu hiddenxguns.blogspot.com

Nowa twórczość Magdaleny Wali, czyli Ostatnia iskra nadziei to kontynuacja serii Za zakrętem, w której obserwujemy relacje małżonków oraz ich perypetie. Miłość, a może lepiej to ująć hm... zauroczeniem, złączyły bohaterów już w młodzieńczych czasach i potem stanęli na ślubnym kobiercu. W drugiej części serii akcja rozpoczyna się od urodzin głównego bohatera, który postanawia być na nich nieobecnym, podczas gdy jego żona czeka w domu razem z rodziną na jego przybycie i kolokwialnie mówiąc zbiera baty za nieupilnowanie męża oraz za obojętność w stosunku do niego. Główna bohaterka odnajduje swój spokój u sąsiadki, która okazuje jej wsparcie, wspominając również swoją miłość, z pola bitwy.

Cała opowieść skupia się na uświadomieniu sobie, że pewne rzeczy da się naprawić tylko jeśli obie strony tego chcą. Ze stratą należy się pogodzić i ruszyć dalej, aby nie pójść na dno, na które ciągnie druga osoba. Ta książka również pokazuje, jak ważne jest wzajemne pielęgnowanie uczucia, jakim jest miłość. Jest przepełniona życiowymi mądrościami, które mogą pomóc niejednej osobie. Przedstawiony problem w książce jest bardzo dobrym odwzorowaniem rzeczywistości - tego, jak zmienia się pokolenie oraz ich priorytety. W czasach wojny liczyło się to co jest tu i teraz oraz silne uczucie do drugiego człowieka, które sprawiało że byliśmy w stanie wszystko dla niego poświęcić, a obecnie ta siła gdzieś się zatarła, a wartość miłości znacznie spadła. Autorka szczegółowo opisała bohaterów, tworząc ich tym samym bardzo realistycznie - każdy z nich ma wady i popełnia błędy. Jedni się na nich uczą, a drudzy, cóż... ponoszą konsekwencje, które może kiedyś zauważą. Głęboko rozwinięte historie sprawiły, że bardzo łatwo przywiązałam się do charakterów i przeżywałam wspólnie z nimi ich przeszłość oraz teraźniejszość.

Jeśli miałabym się do czegoś przyczepić, to brakowało mi jednak treści z perspektywy bohaterki naszych czasów. Książka napisana jest w sposób przeplatany punktem widzenia dwóch bohaterek - Adriany oraz jej starszej sąsiadki Agnes, która wspomnieniami wraca do wojny i wydaje mi się, że właśnie jej historia przeważała nad tym, co działo się u Adriany. Wolałabym, żeby to rozłożenie było równe, ale nie ukrywam, że mimo tego małego mankamentu, jaki delikatnie mi przeszkadzał, to dzieło Magdaleny Wali wciąż miało swoją magię i trafiało do mojego serca.

Pełna recenzja na blogu hiddenxguns.blogspot.com

Pełna recenzja na blogu hiddenxguns.blogspot.com

Nowa twórczość Magdaleny Wali, czyli Ostatnia iskra nadziei to kontynuacja serii Za zakrętem, w której obserwujemy relacje małżonków oraz ich perypetie. Miłość, a może lepiej to ująć hm... zauroczeniem, złączyły bohaterów już w młodzieńczych czasach i potem stanęli na ślubnym kobiercu. W drugiej części serii akcja rozpoczyna...

Pełna recenzja: http://hiddenxguns.blogspot.com/2020/01/w-nowym-roku-bede-mowili-ze-jestem-zbyt.html

W zeszłym roku po raz pierwszy postanowiłam przeczytać książko-poradnik z ciekawości. Nie chcę za wiele zdradzać, dlatego odeślę Was do recenzji tutaj, ale śmiało mogę powiedzieć, że trafiłam w dziesiątkę i niesamowicie utożsamiałam się z treścią. Podejmując decyzję zadbania o swoje zdrowie psychiczne oraz lepszego poznania siebie, postanowiłam, że będę czytać więcej tego typu treści także, kiedy trafiłam na książkę od Federici Bosco, nie wahałam się.

Tematyka jest tak naprawdę bardzo podobna do książki Christel Petticollin - ba, autorka nawet odwołuje się do twórczości Petticollin! To książka dla osób nadwrażliwych, czyli takich, które dostrzegają znacznie więcej sygnałów od innych podczas na przykład konwersacji niż druga osoba, wiele sobie dopowiadają itd. Autorka tłumaczy przeróżne zachowania, pomaga je zrozumieć oraz zaakceptować, co jest chyba najważniejszą z rzeczy, które można wynieść z jej książki. Wiele osób zapewne myśli, że coś z nimi nie tak, czują się inni, odrzuceni, dziwni, przygnębieni. Mówili, że jestem zbyt wrażliwa przedstawiała to w zupełnie odwrotny sposób, pozwalając nam na akceptację samych siebie, a także podsuwając pomysły na to, jak możemy wykorzystać nasze cechy osobowości, aby wynieść z nich pozytywy zamiast negatywów.

Federica Bosco przede wszystkim zapewnia nas, że często towarzyszące nam myślenie jest OK i nie ma nic w nim złego. Swoje zdanie opiera przede wszystkim na własnych doświadczeniach oraz osobistych odczuciach, ale również popiera je naukowo. Jeśli tak jak mi, czy pani Bosco zdarzyło się Wam słyszeć „ale przeżywasz”, „dawno o tym zapomniałam/em, a Ty nadal o tym myślisz”, „daj spokój” - nie przejmujcie się, nie jesteście sami! Taki nasz charakter, nie zmienimy tego, ale książka Mówili, że jestem zbyt wrażliwa może dać nam wskazówki na to, jak go wykorzystać. Jeśli więc chcecie popracować nad sobą, lepiej zrozumieć samych siebie lub szukacie pomocy w zaakceptowaniu swojej osobowości - ta książka jest dla Was. Usiądźcie wygodnie, przeczytajcie, a po skończeniu książki odłóżcie ją na półkę z nowym, świeżym podejściem i innym spojrzeniem na swoją osobowość.

Pełna recenzja: http://hiddenxguns.blogspot.com/2020/01/w-nowym-roku-bede-mowili-ze-jestem-zbyt.html

Pełna recenzja: http://hiddenxguns.blogspot.com/2020/01/w-nowym-roku-bede-mowili-ze-jestem-zbyt.html

W zeszłym roku po raz pierwszy postanowiłam przeczytać książko-poradnik z ciekawości. Nie chcę za wiele zdradzać, dlatego odeślę Was do recenzji tutaj, ale śmiało mogę powiedzieć, że trafiłam w dziesiątkę i niesamowicie utożsamiałam się z treścią. Podejmując decyzję...

Pełna recenzja: http://hiddenxguns.blogspot.com/2020/01/przed-przeznaczeniem-nie-mozna-uciec.html

Co mogę powiedzieć o Następnym razem to zdecydowanie fakt, że bardzo łatwo wczuć się w historię dwójki postaci - ich relacja jest bardzo przyziemna, życiowa i realistyczna, a to sprawia, że czytelnik może się z nią utożsamić dosyć szybko. Autorka niezaprzeczalnie potrafi zaciekawić już od pierwszych stron. Plusuje również prostym i przyjemnym językiem, dzięki któremu książkę czyta się w błyskawicznym tempie.



Cała fabuła poprowadzona jest w trochę dziwny sposób - linia czasowa jest trochę zaburzona, przez co można łatwo się zgubić podczas śledzenia historii kluczowych bohaterów. Ponadto, opowieść opiera się na przeznaczeniu, co trochę wrzuca książkę do worka typowych romansideł. Dokładnie wiemy, co przyniesie nam zakończenie.


Następnym razem jest wciągająca, bez długich, zbędnych opisów i wzbudza wiele emocji. Czy warto ją przeczytać? Może nie prawi morałów, może jest klasycznym romansem, w którym przewidzicie historię, ale na wolny, spokojny i lekki wieczór jest jak najbardziej w porządku. Aczkolwiek, fajerwerków nie ma, a to właściwie jest tym, czego oczekuję po debiucie.

Pełna recenzja: http://hiddenxguns.blogspot.com/2020/01/przed-przeznaczeniem-nie-mozna-uciec.html

Pełna recenzja: http://hiddenxguns.blogspot.com/2020/01/przed-przeznaczeniem-nie-mozna-uciec.html

Co mogę powiedzieć o Następnym razem to zdecydowanie fakt, że bardzo łatwo wczuć się w historię dwójki postaci - ich relacja jest bardzo przyziemna, życiowa i realistyczna, a to sprawia, że czytelnik może się z nią utożsamić dosyć szybko. Autorka niezaprzeczalnie potrafi...