Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy czytałam tę książkę byłam jeszcze dzieckiem. Historia Christiane wywarła na mnie ogromne wrażenie. Może będzie to zbyt mocne stwierdzenie, ale dzięki niej nigdy nie miałam ochoty sięgać po narkotyki. Zawsze, gdy moi znajomi świetnie się bawili, ja widziałam tą biedną dziewczynę, która przecież tak samo zaczynała jak oni. Po "My, dzieci z dworca Zoo" przeczytałam jeszcze wiele książek takiej tematyki. I na prawdę nie rozumiem, dlaczego to właśnie one nie są lekturami szkolnymi. Ludzie, którzy myślą, że książka ta zachęca do brania narkotyków, ogromnie się mylą. A młodzieży potrzebne by było przymusowe zapoznanie się z tą właśnie tematyką, ponieważ nie każdy jest taki mądry, by sam sięgnąć po tą opowieść.

Kiedy czytałam tę książkę byłam jeszcze dzieckiem. Historia Christiane wywarła na mnie ogromne wrażenie. Może będzie to zbyt mocne stwierdzenie, ale dzięki niej nigdy nie miałam ochoty sięgać po narkotyki. Zawsze, gdy moi znajomi świetnie się bawili, ja widziałam tą biedną dziewczynę, która przecież tak samo zaczynała jak oni. Po "My, dzieci z dworca Zoo" przeczytałam...

Brakuje mi słów, aby opisać całą trylogię. Jest to opowieść zupełnie inna niż wszystkie. Gdy skończyłam ją czytać, przez kolejne dni nie mogłam się pozbierać. Czegoś mi brakowało. Cały czas rozmyślałam. Myślę, iż "Kosogłos", jak i również pozostałe części, ma głębsze znaczenie, nad którym trzeba się zastanowić. Ludzie są okrutni..

Brakuje mi słów, aby opisać całą trylogię. Jest to opowieść zupełnie inna niż wszystkie. Gdy skończyłam ją czytać, przez kolejne dni nie mogłam się pozbierać. Czegoś mi brakowało. Cały czas rozmyślałam. Myślę, iż "Kosogłos", jak i również pozostałe części, ma głębsze znaczenie, nad którym trzeba się zastanowić. Ludzie są okrutni..