Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Wrócę do ciebie po wojnie” autorstwa Leona Silvera to prawdziwa historia teścia autora, prawdziwa historia żołnierza Armii Andersa.
Po przeczytaniu, czuję się rozbita emocjonalnie. Wstrząsają mną emocje, mam ochotę się rozpłakać z bezradności...
Telek był zdeterminowany i tylko to pozwalało mu przetrwać, tam w domu, w Polsce czekali na niego kochana Klara i malutki Juliusz.
Nadzieja...
Do końca miał nadzieję, że żyją, że są bezpieczni...
Nadzieja...
Nieodłączna część wojny...
Polacy pomagali Żydom jak tylko mogli, dawali schronienie, posiłek, wyciągali pomocną rękę. Ale byli też tacy, którzy byli wstanie wsypać bezradnych, bezbronnych ludzi za parę groszy. Nie oceniam, oni wszyscy mieli rodziny, też potrzebowali pieniędzy dla siebie, dla dzieci... Była wojna, każdy dbał o swoich najbliższych. Nie oceniam, mam tylko nadzieję (jak wszyscy), że takie czasy już odeszły i nigdy nie wrócą.
A ta powieść? Ta powieść zostanie w moim sercu na długo.

Leon Silver, zięć Tolka Klingsa, zafascynowany historią teścia, namawia go na spisanie wspomnień. Wielogodzinne rozmowy o niezwykłym ładunku emocjonalnym, często prowadzone późno w nocy, zaowocowały powstaniem tej poruszającej książki.

„Wrócę do ciebie po wojnie” autorstwa Leona Silvera to prawdziwa historia teścia autora, prawdziwa historia żołnierza Armii Andersa.
Po przeczytaniu, czuję się rozbita emocjonalnie. Wstrząsają mną emocje, mam ochotę się rozpłakać z bezradności...
Telek był zdeterminowany i tylko to pozwala...

Rozwiń Zwiń

była Australia i był Michael Dunbar...
była komunistyczna Polska i była Penelopa Lesciuszko
(i Pomnik Stalina)...
a potem...
a potem byli oni, czyli chłopaki Dunbarów...

„Gliniany most” autorstwa Markusa Zusaka (autora cudownej „Złodziejki książek”). Ta książka wzbudza tyle emocji, że aż ciężko jest ją określić i podsumować. Autor posługuje się ogromną ilością retrospekcji (a ja je uwielbiam, także w tym miejscu pojawia się plus). Czasami można się pogodzić, bo wątków jest naprawdę dużo, ale prawdę mówiąc styl Markusa Zusaka jakoś sprawia, że wielowątkowość nie przeszkadzała mi w ogólnym odbiorze książki.

Braci Dunbarów było pięciu, lecz to czwarty z nich - Clay - poznał PRAWIE wszystkie opowieści. Bo Clay kochał opowieści.
Gdy pewnego dnia nagle pojawił się ojciec, który zostawił ich samych po śmierci Penny.
Prosił, aby jeden z nich wybudował z nim most.
Niby żaden nie chciał iść, ale jeden kłamał...
Clay (imię nie z przypadku, bo Clay znaczy glina) ale Clay był jak skała, nic nie mogło go złamać...

była Australia i był Michael Dunbar...
była komunistyczna Polska i była Penelopa Lesciuszko
(i Pomnik Stalina)...
a potem...
a potem byli oni, czyli chłopaki Dunbarów...

„Gliniany most” autorstwa Markusa Zusaka (autora cudownej „Złodziejki książek”). Ta książka wzbudza tyle emocji, że aż...

Rozwiń Zwiń

Taaak opis brzmi jak scenariusz telenoweli, ale...
ma też coś z realnego życia. Czy nawet dzisiaj dla niektórych pieniądze nie są ważniejsze niż relacje z bliskimi? Szczególnie w czasach inflacji, gdzie wszystko drożeje, a pieniądze nie mnożą się w niewyjaśniony sposób (chociaż moim zdaniem powinny, ale no cóż).

LEKTURA. A samo to słowo mnie przeraża i powoduje wstępną niechęć. Jednak sama nie wiem czemu, bo wiele jest naprawdę świetnych książek, które są lekturami. Tą jednak czytało się naprawdę fajnie. W końcu komedia, a nie tragedia.
To i pośmiać się można było. Naprawdę dobra pozycja ukazująca to, że pieniądze to nie wszystko. Są częścią życia, owszem, ale nie powinny być jego celem.

Taaak opis brzmi jak scenariusz telenoweli, ale...
ma też coś z realnego życia. Czy nawet dzisiaj dla niektórych pieniądze nie są ważniejsze niż relacje z bliskimi? Szczególnie w czasach inflacji, gdzie wszystko drożeje, a pieniądze nie mnożą się w niewyjaśniony sposób (chociaż moim zdanie...

Rozwiń Zwiń

jest zima...
jest TA zima...
Ta zima jest inna od każdej poprzedniej. Nie ma gry w chińczyka we trójkę, we dwójkę w sumie też nie, bo mama nie wydaje się być chętna do gry. Nie ma sernika z brzoskwiniami. Sernika bez brzozkwiń też nie ma. Nie ma rozmów przy stole, stół został, ale nie ma taty.
W OGÓLE NIE MA TATY.

Nie ma wypraw do parku, bo wyprawa bez taty to nie wyprawa. Bo tata był ornitologiem. Bo tata kochał ptaki. Bo tata przede wszystkim kochał wyprawy z Andzią do parku. Andzia też kocha wyprawy. Andzia też kocha ptaki...

Andzi nie jest łatwo poradzić sobie ze stratą, ze śmiercią taty. Mamie chyba jest jeszcze ciężej...
Andzia ma przecież Jeremiasza, prawdziwego kolegę. Jeremiasza, który sprawia, że dziewczynka znów się uśmiecha. Andzia zna też pewien sekret taty, który pomaga w walce z cierpieniem.
Mama nie zna sekretu. Mama ma Andzię i to jej wystarcza.

jest zima...
jest TA zima...
Ta zima jest inna od każdej poprzedniej. Nie ma gry w chińczyka we trójkę, we dwójkę w sumie też nie, bo mama nie wydaje się być chętna do gry. Nie ma sernika z brzoskwiniami. Sernika bez brzozkwiń też nie ma. Nie ma rozmów przy stole, stół został, ale nie ma t...

Rozwiń Zwiń

Przeczytane? Przeczytane, ale jakim kosztem...
Warto było? Nie jestem pewna.
Uważam, że współcześnie jest tylu wspaniałych autorów, że bez problemu do kanonu lektur możnaby wpleść bardziej interesujące pozycje, no ale, Kochanowski...
NIE, NIE I JESZCZE RAZ NIE KRYTYKUJE twórczości Jana z Czarnolasu, ale nie oszukujmy się, ciężko czyta się książki pisane po staropolsku. W dodatku książka nie jest (przynajmniej dla mnie) interesująca. Nie jest najgorsza, ale jednak najlepsza też nie.

Przeczytane? Przeczytane, ale jakim kosztem...
Warto było? Nie jestem pewna.
Uważam, że współcześnie jest tylu wspaniałych autorów, że bez problemu do kanonu lektur możnaby wpleść bardziej interesujące pozycje, no ale, Kochanowski...
NIE, NIE I JESZCZE RAZ NIE KRYTYKUJE twórczości Jana z C...

Rozwiń Zwiń

było dwóch chłopców...
... było też dwa światy...
był świat Bruna...
świat syna niemieckiego oficera
świat Niemca, nieznającego wojny...
był też świat Szmula...
świat syna żydowskiego zegarmistrza
świat Żyda, znającego wojnę od najgorszej strony
...te światy jednak w końcu się zderzyły...

Łapie za serce i trzyma, trzyma mocno.
Chciało by się powiedzieć, że jest cudowna...
ale to by było za mało, zdecydowanie za mało

było dwóch chłopców...
... było też dwa światy...
był świat Bruna...
świat syna niemieckiego oficera
świat Niemca, nieznającego wojny...
był też świat Szmula...
świat syna żydowskiego zegarmistrza
świat Żyda, znającego wojnę od najgorszej strony
...te światy jednak w końcu się zderzyły......

Rozwiń Zwiń

Nie sięgnęłabym po tą książkę, gdybym miała inne do wyboru, ale nie była zła. Była po prostu nie w moim guście. Raczej nie sięgam po książki stricte romantyczne, to nie dla mnie. Ta jednak ma w sobie coś co nie pozwala mi jej przekreślić. Może wątek dzieci? Może nie za mocny wątek erotyczny? Może to trochę przewidywalne, ale nie mdłe zakończenie?

Nie sięgnęłabym po tą książkę, gdybym miała inne do wyboru, ale nie była zła. Była po prostu nie w moim guście. Raczej nie sięgam po książki stricte romantyczne, to nie dla mnie. Ta jednak ma w sobie coś co nie pozwala mi jej przekreślić. Może wątek dzieci? Może nie za mocny wątek erotyczn...

Rozwiń Zwiń

padł jeden niby nie winny strzał z procy...
padł jeden niby nie istotny kruk...
ale jednak jest coś dziwnego,
coś czego nie można wytłumaczyć...

Nie wiem skąd pani Setterfield czerpie pomysły, ale są genialne. Jednak dwie wcześniej czytane książki podobały mi się bardziej. Po tej czuję trochę niedosyt, jakby czegoś mi brakowało. Takiego rozwiązania najbardziej istotnej zagadki, no tego właśnie mi brakuje. I jeszcze ta CUDOWNA okładka.

padł jeden niby nie winny strzał z procy...
padł jeden niby nie istotny kruk...
ale jednak jest coś dziwnego,
coś czego nie można wytłumaczyć...

Nie wiem skąd pani Setterfield czerpie pomysły, ale są genialne. Jednak dwie wcześniej czytane książki podobały mi się bardziej. Po tej czuję tr...

Rozwiń Zwiń

Cukierku, ty łobuzie!” to książka zdecydowanie dla maluchów (takich samych słodziaków-łobuziaków jak Cukierek). Pełna śmiesznych momentów i wspaniałych przygód historia. Napisana w bardzo prosstym i zrozumialym języku. I PRZEDE WSZYSTKIM Z OBRAZKAMI, A DZIECI JAK WIADOMO PRZEWAŻNIE JE UWIELBIAJĄ. Polecam dla maluchów i nie tylko.

Cukierku, ty łobuzie!” to książka zdecydowanie dla maluchów (takich samych słodziaków-łobuziaków jak Cukierek). Pełna śmiesznych momentów i wspaniałych przygód historia. Napisana w bardzo prosstym i zrozumialym języku. I PRZEDE WSZYSTKIM Z OBRAZKAMI, A DZIECI JAK WIADOMO PRZEWAŻNIE JE UWIE...

Rozwiń Zwiń

Książki wojenne z perspektywy dziecka, to coś co zawsze mnie urzeka swoją prostotą i wrażliwością. Gdy nie wszystko jest takie oczywiste, a bliscy coś przed nami ukrywają, to po prostu trzeba to sprawdzić. I tak właśnie było tym razem. Fikcyjny scenariusz napisany przez życie. Przez wojnę, a wojna nie powinna być częścią niczyjego życia.

Książki wojenne z perspektywy dziecka, to coś co zawsze mnie urzeka swoją prostotą i wrażliwością. Gdy nie wszystko jest takie oczywiste, a bliscy coś przed nami ukrywają, to po prostu trzeba to sprawdzić. I tak właśnie było tym razem. Fikcyjny scenariusz napisany przez życie. Przez wojnę,...

Rozwiń Zwiń