Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyjemna książka przepełniona akcją zepsuta pod koniec przez charakterystyczne dla autorki ekspozycje. Oprócz tego kalka poprzedniej historii, podmieńcie po prostu wampiry na zarazę i dajcie rolę seksualnie niedoświadczonego partnera mężczyźnie. Oprócz tego oczywiście bohaterka to Mary Sue, wolno ewoluująca w swojego finalnego megazorda zajebistości.
Gdzieś to już czytałam.

Przyjemna książka przepełniona akcją zepsuta pod koniec przez charakterystyczne dla autorki ekspozycje. Oprócz tego kalka poprzedniej historii, podmieńcie po prostu wampiry na zarazę i dajcie rolę seksualnie niedoświadczonego partnera mężczyźnie. Oprócz tego oczywiście bohaterka to Mary Sue, wolno ewoluująca w swojego finalnego megazorda zajebistości.
Gdzieś to już czytałam.

Ekspozycja na ekspozycji, zero akcji. Powtarzane w kółko informacje z poprzednich tomów (traktowanie czytelnika jak debila).
Nawet sceny roochańska (za przeproszeniem) powodują tym razem migrenę - co powiecie na KOLEJNĄ rozmowę o porwanym bracie W TRAKCIE SEKSU?
Jest mi mega przykro, ale prawdopodobnie autorka jest wykorzystywana przez wydawcę jak dojna krowa, skoro wydali na szybko zapchajdziurę na 500 stron i niewiele z niej wynikło dla dalszej historii. Podejście typu "Sprzedaje się? To trzeba wydać jak najwięcej." i tyle.

Ekspozycja na ekspozycji, zero akcji. Powtarzane w kółko informacje z poprzednich tomów (traktowanie czytelnika jak debila).
Nawet sceny roochańska (za przeproszeniem) powodują tym razem migrenę - co powiecie na KOLEJNĄ rozmowę o porwanym bracie W TRAKCIE SEKSU?
Jest mi mega przykro, ale prawdopodobnie autorka jest wykorzystywana przez wydawcę jak dojna krowa, skoro wydali...

O czym opowiada „Przedsionek piekła” Tomasza Kaczmarka można przeczytać łatwo, choćby i z opisu z tyłu powieści, więc zamiast skupiać się na tym pozwolę sobie przejść do rzeczy.

Wielką zaletą „Przedsionka” jest sama opowiedziana w nim historia – trzy-cztery różne wątki bohaterów splatają się z kilkoma unikalnymi pomysłami na alternatywny rozwój technologii. Wszystko co najpierw wydaje się bezsensowne, z czasem się wyjaśnia, ale trudno przewidzieć w jakim kierunku podąży, dlatego czytelnika to nurtuje i kiedy już się myśli „ha! jakaś dziura fabularna!” autor pokazuje, że „ha! wcale nie!” - widać tutaj pewien kunszt.

Klimat powieści też jest dopracowany – rzeczywistość Exmore przywołuje na myśl opisy starego Londynu, z szarymi ulicami, przeludnieniem i smrodem, a jednocześnie miesza się z czymś nowszym – z chorobą popromienną, z ciemnymi tunelami metra, zanieczyszczeniami, wymieraniem natury.

To wszystko jednak trochę psują pewne wady, które nie wynikają jedynie z tego, że to „debiut” autora (wcześniej Tomasz Kaczmarek publikował już opowiadania) – a raczej z tego, że wydawnictwo potraktowało ten debiut chyba trochę po macoszemu.

Wady powieści w zasadzie nie są wielkie. Jest tu trochę zbędnych ekspozycji, szczególnie na początku. Niepotrzebny melodramatyzm, który powoduje w człowieku politowanie w stosunku do jednej z postaci. Sporo bardzo współczesnych kolokwializmów, szczególnie w dialogach, nawet u bardzo zaawansowanych intelektualnie bohaterów i brak stylizacji językowej – niemal wszyscy wyrażają się tak samo, niezależnie od statusu społecznego i wykształcenia (Janusz...). No i trochę wkurza fakt, że ten „tygiel kulturowy”, miasta Exmore, składa się pół na pół z Amerykanów i Polaków z dodatkiem jednej epizodycznej Meksykanki.

Wszystko to mogłaby poprawić dobra redakcja i korekta. To mogłaby być o wiele lepsza powieść, ale kiedy się zwróci uwagę na samą jakość wydania książki, mam wrażenie, że sam Uroboros trochę nie wierzył w swojego autora.

Komu więc polecam książkę? Osobom, które chcą przeczytać dobrą fantastykę naukową, ale nie mają ochoty na coś ciężkiego i wymagającego, pokroju Huberatha czy Dukaja.

Trzymam kciuki, żeby autor kontynuował pracę i na pewno jeszcze kiedyś sięgnę po jego twórczość.

O czym opowiada „Przedsionek piekła” Tomasza Kaczmarka można przeczytać łatwo, choćby i z opisu z tyłu powieści, więc zamiast skupiać się na tym pozwolę sobie przejść do rzeczy.

Wielką zaletą „Przedsionka” jest sama opowiedziana w nim historia – trzy-cztery różne wątki bohaterów splatają się z kilkoma unikalnymi pomysłami na alternatywny rozwój technologii. Wszystko co...